Στην Ιταλία έγινε η πρώτη ανακοίνωση προς την κατέυθυνση της επιστροφής των ελίτ αθλητών στην κανονικότητα, με τα τωρινά δεδομένα όμως θα υπάρξουν δυσκολίες στην όποια αγωνιστική δραστηριότητα ακολουθήσει μέσα στο 2020.
Οι Ιταλοί έχουν ήδη αρχίσει να αναρωτιούνται ποια θα είναι η επόμενη μέρα και τι λύσεις υπάρχουν. Στο ιταλικό σάιτ για το στίβο QA γίνεται μία πρώτη ανάλυση των δεδομένων και καλούνται οι αναγνώστες να προτείνουν ιδέες. Ο αρθρογράφος αναφέρει ότι αν η πανδημία δεν παρουσιάσει ύφεση αντίστοιχης δυναμικής με αυτή της επέκτασής της θα επηρεάζει για καιρό ακόμα τη ζωή μας και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε, ειδικά στα δημόσια πράγματα. Το ζήτημα των προπονήσεων αυτή τη στιγμή είναι σίγουρα μείζον, στο κοντινό μέλλον όμως θα έρθουμε αντιμέτωποι και με άλλο ένα πρόβλημα, αυτό της ασφάλειας των αθλητικών διοργανώσεων.
Οι αγώνες δρόμου
Μεγάλο πρόβλημα θα έχουν οι μαζικοί αγώνες δρόμου όπου δεν είναι ξεκάθαρο το πως μπορεί κανείς να ελέγξει την απόσταση μεταξύ των αθλητών. Αυτού του είδους οι αγώνες αποτελούν σημαντική πηγή εσόδων για ομοσπονδίες και οργανισμούς πέρα από τις ίδιες τις διοργανωτικές επιτροπές, και για αυτό οι οικονομικές απώλειες ακόμα δεν μπορούν να υπολογιστούν στο συνολικό τους μέγεθος. Σε αυτές προστίθεται και ο χαμένος τζίρος των εταιρειών ένδυσης και υπόδυσης που είναι βασικοί χρηματοδότες του δρομικού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Η μοναδική λύση θα ήταν ίσως μία ειδική προστατευτική αθλητική αμφίεση που δε θα εμπόδιζε την αναπνοή, κάτι που όμως φαντάζει εκτός πραγματικότητας.
Τα εντός σταδίου αγωνίσματα
Υπάρχουν πολλά κομμάτια των αγώνων στίβου που χρειάζονται αναθεώρηση: η συγκέντρωση στη γραμματεία για τις εγγραφές, τα call-rooms, η πρόσβαση στις τουαλέτες, ακόμα και η τοποθέτηση αθλητών σε διπλανούς διαδρόμους. Με βάση όλους αυτούς του περιορισμούς επίσης αρκετοί ίσως δεν πάνε καν στους αγώνες. Από την οργανωτική σκοπιά, ό,τι μέτρα και να παρθούν θα έχουν επίπτωση στη διάρκεια των αγώνων γιατί για όλους θα είναι μία πρωτόγνωρη κατάσταση, τίποτα δε θα είναι δεδομένο και ίσως υπάρξουν και διαμαρτυρίες. Ως προς το αγωνιστικό κομμάτι, αυτό διαφέρει ανάλογα με την ομάδα αγωνισμάτων:
- Ως προς τα σπριντ, το αγωνιστικό πρόβλημα είναι εύκολο να λυθεί τοποθετώντας τους αθλητές σειρά παρά σειρά, π.χ. στους διαδρόμους 1-3-5-7-9.
- Πρόβλήματα αντίστοιχα με αυτά των αγώνων δρόμου υπάρχουν και στις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις εντός σταδίου. Οι ατομικές χρονομετρήσεις μοιάζουν να είναι η μοναδική πρακτική λύση αλλά αλλά αυτό θα είναι σα να βλέπουμε ένα καχέκτυπο των αγωνισμάτων αντοχής.
- Σε καλύτερη κατάσταση είναι σίγουρα τα άλματα. Στα οριζόντια οι αθλητές δεν έχουν επαφή όμως πέφτουν σε κοινό σκάμμα ενώ στο ύψος και το επί κοντώ το ζήτημα είναι η επιφάνεια του στρώματος που είναι κοινή για όλους.
- Οι ρίψεις είναι τα μοναδικά αγωνίσματα στα οποία και εξασφαλίζεται η κοινωνική απόσταση και δεν υπάρχει και η επαφή κοινών επιφανειών. Επίσης, μπορεί να λυθεί εύκολα το ζήτημα της κοινής χρήσης εξοπλισμού με την παροχή διαφορετικών οργάνων για τους αθλητές ή με την απολύμανσή τους στο ενδιάμεσο.
Η πανδημία δυστυχώς για την ώρα μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε όλους τους μηχανισμούς του αθλήματος του στίβου, να σκεφτούμε και να οργανώσουμε με βάση τη μονάδα, κάτι που σίγουρα φθείρει και την ουσία του αθλητισμού.
πηγή: QA
