Η ΔΟΕ θέλει να κρατήσει όλους του αθλητές που έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και έχουν τιμωρηθεί, εκτός Ολυμπιακών Αγώνων αλλά μάλλον δεν μπορεί καθώς υπάρχει δεδικασμένο έχοντας μάλιστα αντίδικο τις ΗΠΑ.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Στις 4 Οκτωβρίου 2011, η Ολυμπιακή επιτροπή των ΗΠΑ και η ΔΟΕ οδηγήθηκαν στο CAS. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ήθελε να απαγορέψει τη συμμετοχή όλων των αθλητών και αθλητριών που είχαν εκτίσει ποινή για χρήση απαγορευμένων ουσιών και οι Αμερικανοί ήταν αντίθετοι και προσέφυγαν στη δικαιοσύνη. Όπως ακριβώς έκαναν και οι Ρώσοι πριν από λίγους μήνες που τέθηκαν εκτός…
Τότε η επιτροπή του CAS η οποία αποτελούνταν από τον Ελβετό Μισέλ Μπερνασκόνι, τον Αμερικανό (!) Ντέιβιντ Ρίβκιν και τον γνωστό (λόγω της έκθεσης της WADA), Κανάδο Ρίτσαρντ Μακλάρεν.
Και τότε η ΔΟΕ είχε πάρει την απόφαση στις 19 Μαρτίου 2010 να ενεργοποιήσει τον κανόνα 45 σύμφωνα με τον οποίο, «όποιος αθλητής έχει εκτίσει ποινή μεγαλύτερη των έξι μηνών για παραβίαση των κανονισμών του αντί-ντόπινγκ δεν μπορεί να συμμετάσχει με οποιαδήποτε ιδιότητα (εννοεί και σαν προπονητής ή παράγοντας) στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, θερινούς ή χειμερνούς. Ο κανόνας 45 αφορά όλους όσοι έχουν παραβιάσει τους κανονισμούς αντί-ντόπινγκ από την 1 Ιουλίου 2008 και μετά».
Από την πλευρά της η Ολυμπιακή επιτροπή των ΗΠΑ, προσέφυγε λόγω των αθλητών Λασόν Μέριτ (στίβος), Τζέσικα Χάρντι (κολύμβηση) οι οποίοι σύμφωνα με τον κανόνα 45 δε θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στους Αγώνες του Λονδίνου το 2012 καθώς είχαν παραβιάσει τους κανονισμούς του αντί-ντόπινγκ.
Στης έγγραφες καταθέσεις, η ΔΟΕ είχε αυτή του προέδρου Ζακ Ρογκ ενώ οι Αμερικανοί αυτές των Λασόν Μέριτ, Τόμας Φρίμαν (σφυροβόλος, Νο36 στην παγκόσμια κατάταξη εκείνη την εποχή) και του Χάρισον Τζόουνς (πρωταθλητής ΗΠΑ στις καταδύσεις από τα 3μ.). Μαζί τους είχαν και την υποστήριξη με συνοδευτικά έγγραφα από διάφορους οργανισμούς αντί-ντόπινγκ (Δανίας, Νορβηγίας, Νότιας Αφρικής, Βρετανίας, Ιαπωνίας, Νέας Ζηλανδία, Ελβετίας), από Ολυμπιακές επιτροπές (Ολλανδίας, Ουγγαρίας), από την ρωσική ομοσπονδία δίαθλου και την ένωση επαγγελματικής ποδηλασίας της Ισπανίας.
Από την πλευρά της η WADA δεν πήρε θέση υπέρ κανενός καταθέτοντας στις 13 Ιουλίου 2011. Ωστόσο όμως, τότε η WADA είχε σημειώσει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλαγές στον κώδικα που να μην έχουν ως αρχή τα βασικά δικαιώματα των αθλητών. Τότε…
Μετά από όλα αυτά, η απόφαση του CAS ήταν η εξής: «Η απόφαση του εκτελεστικού συμβουλίου της ΔΟΕ στις 27 Ιουνίου 2008 να απαγορέψει στους αθλητές που έχουν τιμωρηθεί με περισσότερους από έξι μήνες αποβολή για παραβίαση του κανονισμού του αντί-ντόπινγκ, να συμμετάσχουν στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες ακόμα και αν έχει λήξει η ποινή τους, είναι άκυρη και μη εφαρμόσιμη».
Όταν λοιπόν υπάρχει δεδικασμένο, κάθε πρόταση για την αποβολή των τιμωρημένων, θα πέφτει στο κενό. Θα είναι άκυρη και μη εφαρμόσιμη…
