Σχεδόν τόσο παλιός όσο και εκείνος της Γαλλίας, ο Γύρος της Ιταλίας έχει τη δική του ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φίλων της ποδηλασίας.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Οι 21 ημέρες, τα πολλά υψομετρικά, οι μαρτυρικές ανηφόρες, οι επικίνδυνες κατηφόρες και οι άστατες καιρικές συνθήκες φτάνουν τους ποδηλάτες στα όριά τους και μόνο όσοι τα ξεπερνούν καταφέρνουν να νικήσουν. Ο Γύρος της Ιταλίας αποτελεί μέρος του World Tour καλεντάρι, είναι η δεύτερη πιο σημαντική διοργάνωση του αθλήματος και μαζί με το Τουρ και τη Βουέλτα αποτελούν τα τρία Γκραν Τουρ, τους αγώνες που κάθε ένας ποδηλάτης ονειρεύεται να κερδίσει. Η γέννηση του Γύρου της Ιταλίας ήλθε στις αρχές του περασμένου αιώνα λίγο πολύ εξαιτίας του Γύρου της Γαλλίας. Ο πρώτος που έριξε την ιδέα για ποδηλατικό αγώνα που θα διέσχιζε την ιταλική επικράτεια ήταν ο Τούλο Μοργκάνι. Ο αρχισυντάκτης της Gazzeta dello Sport έστειλε γράμμα τόσο στον ιδιοκτήτη της εφημερίδας, Εμίλιο Κοσταμάνια, όσο και στον δημοσιογράφο ποδηλατικών θεμάτων Αρμάντο Κουνιέ, γράφοντάς τους πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένας γύρος για διαφημιστικούς λόγους προκειμένου να αυξηθούν οι πωλήσεις των φύλλων. Εκείνη την περίοδο η ανταγωνιστική Corriere della Sera σχεδίαζε τον δικό της ποδηλατικό γύρο μετά την επιτυχία που είχε ένας δικός της αγώνας με αυτοκίνητα. Η υλοποίηση της ιδέας του Μοργκάνι έβρισκε εμπόδια στην έλλειψη χρημάτων. Ωστόσο βλέποντας την ανταπόκριση που είχε ο αγώνας Μιλάνο-Σαν Ρέμο και ο Γύρος της Λομβαρδίας των οποίων υπεύθυνη ήταν η Gazzeta dello Sport, o Κοσταμάνια πήρε την απόφαση να προχωρήσουν το σχέδιο. Η προκήρυξη του αγώνα δημοσιεύθηκε στο πρωτοσέλιδο της Gazzeta dello Sport στις 7 Αυγούστου 1908. Ο παρθενικός Γύρος είχε οριστεί να ξεκινήσει τον Μάιο του 1909. Οι 25.000 ιταλικές λίρες που χρειάζονταν για την διεξαγωγή της διοργάνωσης καλύφθηκαν από δωρεές αφού οι τρεις άνδρες όργωσαν όλη τη χώρα. Η ανταπόκριση ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και η Corriere della Serra προσέφερε 3.000 ιταλικές λίρες. Στις 13 Μαΐου και ώρα 2:53 τα ξημερώματα 127 αθλητές βρέθηκαν στην Πιάτσα Λορέτο του Μιλάνου για την ιστορική πρώτη εκκίνηση. Ο αγώνας είχε συνολικό μήκος 2,448χλμ. και χωρίστηκε σε οκτώ ετάπ. Οι κακοτράχαλοι δρόμοι, η χαμηλή ορατότητα και τα σκουριασμένα ποδήλατα έκαναν επώδυνο κάθε λεπτό επάνω στη σέλα. Τελικά τερμάτισαν 49 ποδηλάτες με νικητή τον Λουίτζι Γκάνα ο οποίος είχε τερματίσει προηγουμένως πρώτος σε τρία ετάπ. Ο Γκάνα πήρε ως έπαθλο 5.325 ιταλικές λίρες. Από τη δεκαετία του ΄30 και μετά χαρακτηριστικό του Γύρου της Ιταλίας είναι η ροζ φανέλα που την φοράει ο πρωτοπόρος της γενικής κατάταξης. Καθιερώθηκε το 1931 και είναι ροζ γιατί σε χαρτί τέτοιου χρώματος τυπωνόταν η Gazzeta dello Sport. Τις περισσότερες νίκες στη γενική κατάταξη (πέντε) έχουν σημειώσει τρεις ποδηλάτες. Πρόκειται για τους Αλφρέντο Μπίντα, Φάουστο Κόπι και Έντι Μερξ. Μεταξύ άλλων τη νίκη στη γενική κατάταξη έχουν πανηγυρίσει οι Τζίνο Μπαρτάλι, Ζαν Ανκετίλ, Μπερνάρ Ινό, Μιγκέλ Ιντουραϊν, Μάρκο Παντάνι, Βιτσέντζο Νίμπαλι, Νάιρο Κιντάνα και Αλμπέρο Κονταδόρ. Ο Γύρος δεν πραγματοποιήθηκε από το 1915 έως το 1918 και από το 1941 έως το 1945 λόγω των δύο παγκόσμιων πολέμων. Ο Τζιοβάνι Γκέρμπι παραμένει ο μεγαλύτερος σε ηλικία αθλητής που πήρε μέρος στον αγώνα (47 ετών το 1932). Ο γηραιότερος νικητής ήταν ο Φιορέντζο Μάνι το 1955 (34 ετών). Στον 99ο Γύρο ο μεγαλύτερος θα είναι ο 42χρονος Ματέο Τοζάτο. Τον αγώνα διάρκειας τριών εβδομάδων αναμένεται να τον παρακολουθήσουν φέτος περισσότεροι από 800 εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο. Ο νικητής θα εισπράξει 205.000 ευρώ.
