Μετά από μια σεζόν με πολλά προβλήματα και απογοήτευση, ο Νόα Λάιλς επέστρεψε πιο δυνατά από ποτέ στις διεθνείς διοργανώσεις, υπερασπίζοντας τον τίτλο της Ντόχα και χτίζοντας τα θεμέλια για μια καλή συνέχεια.
Mετά την απόλυτη επικράτηση των Ηνωμένων Πολιτειών στα 100μ, κερδίζοντας το χρυσό, αργυρό και χάλκινο μετάλλιο, ο ίδιος θρίαμβος ακολούθησε και στο 200άρι αλλά αυτή την φορά αντί για τον Φρεντ Κέρλι, στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Νόα Λάιλς. Ο τρις φορές πλέον παγκόσμιος πρωταθλητής (στη Ντόχα κέρδισε το χρυσό και με την 4×100μ) όχι μόνο πέρασε την γραμμή του τερματισμού γρηγορότερα από όλους του σπρίντερ του τελικού αλλά σημείωσε και την τέταρτη ταχύτερη επίδοση όλων των εποχών με 19.31. Πλέον οι μόνοι με καλύτερες επιδόσεις είναι ο Γιουσέιν Μπολτ με 19.19 (παγκόσμιο ρεκόρ) και 19.30 και Γιόχαν Μπλέικ με 19.26.
Πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και κατά την διάρκεια των μέτρων προστασίας ενάντια του κορονοϊού, ο Λάιλς πέρασε μια δύσκολη περίοδο που τον επηρέασε ψυχολογικά και δεν κατάφερε να αγωνιστεί όπως θα ήθελε στους Αγώνες, περιορίζοντας μόνο στο χάλκινο μετάλλιο. «Θεωρώ ότι το 2021 ήταν η χειρότερή μου χρονιά με όλα αυτά που έγιναν. Ήταν πολύ δύσκολα. Η ψυχολόγος μου, μού φώναζε και μού έλεγε ότι έπρεπε να της τηλεφωνώ πιο συχνά κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών. Νόμιζα ότι άλλαζα πέρυσι. Με τρόμαζε. Φοβόμουν και ήθελα να βρω ξανά τη σπίθα που είχα μέσα. Το έκανα και συνεχίζω να πιέζω τον εαυτό μου», ήταν τα λόγια του Λάιλς μετά τον τελικό.
Η εμπειρία του παγκοσμίου πρωταθλήματος του Όρεγκον είναι τελείως διαφορετική από αυτή της Ντόχα, καθώς ο 25χρονος Αμερικανός βρίσκεται στην καλύτερη φόρμα της επαγγελματικής του καριέρας και είχε την χαρά να πανηγυρίσει τη νίκη του μαζί με άλλους δυο συναθλητές του, μέσα στο σπίτι τους. «Θα μπορούσα να φτάσω το παγκόσμιο ρεκόρ, καθώς είμαι σε καλή κατάσταση, αλλά είμαι ευχαριστημένος και με το αμερικανικό ρεκόρ (έσπασε το ρεκόρ του Μάικλ Τζόνσον). Είναι άψογο το συναίσθημα να βρίσκεσαι στο βάθρο με δύο συμπατριώτες σου. Θυμάμαι όταν αγωνίστηκα πρώτη φορά ως επαγγελματίας είπα στον εαυτό μου ότι: Θα μπούμε στον αγώνα ως Αμερικανοί και θα σαρώσουμε. Στη Ντόχα ήμουν μόνος μου και ένιωθα λίγο μοναξιά. Τώρα είμαστε η κυρίαρχη δύναμη. Αυτό είναι μακράν το πιο διασκεδαστικό πρωτάθλημα που έχω πάρει μέρος».
