Στο μυαλό μας έχουμε τους Ολυμπιονίκες ως υπερανθρώπους και πολλοί είναι όντως από άλλο πλανήτη. Είναι σούπερ σταρ με δημοφιλείς και φανταχτερούς χορηγούς και διαφημίσεις στην τηλεόραση. Όμως υπάρχουν και οι Ολυμπιονίκες της διπλανής πόρτας που είναι ακριβώς όπως εμείς. Ταπεινοί και την ώρα του αγώνα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Στο τέλος γυρίζουν στο σπίτι με ένα μετάλλιο στις αποσκευές τους και ξυπνούν την επόμενη μέρα να πάνε στην προπόνηση. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και ο Γιουσούφ Ντικέτς.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Το όνομα του Γιουσούφ Ντικέτς έχει κατακλείσει το διαδίκτυο. Ο 51χρονος Τούρκος μαζί με την συναθλήτριά του, Ιλάιντα Τάρχαν, κέρδισαν το αργυρό μετάλλιο στο μεικτό ομαδικό των 10μ αεροβόλου πιστολιού και αντί ο κόσμος να ασχολείται με τους χρυσούς Ολυμπιονίκες δίνει την προσοχή του στον Ντικέτς. Εμφανίστηκε στον αγώνα μονάχα με το όπλο και τα γυαλιά οράσεως του και αυτός ο εξοπλισμός του ήταν αρκετός για να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου ρίχνοντας τις βολές του με το χέρι στην… τσέπη. Δεν χρειαζόταν ούτε ειδικούς φακούς ή κάλυμμα ματιών ούτε ωτοασπίδες ή ακουστικά για την προστασία των αυτιών του, όπως συνηθίζουν να φορούν οι σκοπευτές του επιπέδου του.
Ο ίδιος δήλωσε μετά τον τελικό ότι όλη αυτή η τεχνολογία του είναι περιττή, αφού ο ίδιος είναι ένας φυσικός σκοπευτής. Άλλωστε είναι και απόστρατος υπαξιωματικός της τουρκικής χωροφυλακής. Η εμπειρία του όμως είναι μεγάλη και ας μην λάβουμε υπόψη αυτή την ειδίκευση. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού είναι οι πέμπτοι της καριέρας του. Οπότε το μάθημα που μας δίνει είναι διπλό. Το πρώτο είναι ότι δεν χρειαζόμαστε αναγκαστικά το τελευταίο ζευγάρι παπούτσια ή το τελευταίο μαγιό που κυκλοφόρησε για να εκπληρώσουμε τον στόχο μας. Το δεύτερο είναι ότι χρειάζεται υπομονή και πολλή δουλειά για να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας. Είχε μετάλλια από παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά έπρεπε να περιμένει 16 χρόνια για να έρθει το Ολυμπιακό. Βέβαια, εδώ βοηθάει και το άθλημα γιατί δεν συναντάμε 50χρονο αθλητή στην γυμναστική, τον στίβο ή την κολύμβηση.
Πολλοί σχολίασαν και το παραστατικό του κατά την διάρκεια του τελικού. Όσο στόχευε και έριχνε βολές είχε το αριστερό του χέρι στην τσέπη. Αρκετοί θεώρησαν ότι το έκανε επειδή ήταν χαλαρός, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι σκοπευτές στο αγώνισμα αυτό έχουν το χέρι που δεν κρατούν το πιστόλι είτε στην τσέπη είτε στην ζώνη αν φορούν μία. Άλλωστε δήλωσε και ο ίδιος: «Η επιτυχία δεν έρχεται με τα χέρια στις τσέπες» και όσον αφορά αν ήταν ήμερος στον αγώνα σχολίασε: «Αν και φαινόμουν άνετος, είχαν ξεσπάσει καταιγίδες μέσα μου την ώρα που αγωνιζόμασταν».
Και ποιο είναι το κίνητρο του και συνεχίζει να αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο; Η απάντηση είναι πολύ απλή και αντιπροσωπεύει πολλούς αθλητές και αθλήτριες που αγωνίζονται σε Ολυμπιακούς Αγώνες: «Πήρα αυτό το μετάλλιο για τους 85 εκατομμύρια συμπατριώτες μου».
