Η Κρίστεν Φόλκνερ έβαλε τέλος σε μια αποχή 40 ετών από το πρώτο σκαλί του βάθρου για τις ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε ένα άθλημα που ξεκίνησε απλά για να γυμνάζεται πριν από έξι χρόνια.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Η Φόλκνερ μεγάλωσε κάνοντας πεζοπορία και κωπηλασία στο Χόμερ της Αλάσκας, μια μικρή πόλη στη χερσόνησο Κενάι, και εντάχθηκε στη γυναικεία ομάδα κωπηλασίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, από όπου αποφοίτησε το 2016. Δεν ξεκίνησε την ανταγωνιστική ποδηλασία μέχρι το 2017, όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί ως επιχειρηματίας κεφαλαίων.
Δεν ήταν καν να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024, αλλά κλήθηκε στην ομάδα των ΗΠΑ στις αρχές Ιουλίου, αφού η Τέιλορ Κνιμπ άφησε το αγώνισμα της ποδηλασίας δρόμου για να επικεντρωθεί στην ατομική χρονομέτρηση και στο τρίαθλο.
Η Φόλκνερ εγγράφηκε σε ένα πρόγραμμα εισαγωγής για την γυναικεία ποδηλασία στο Σέντραλ Παρτ της Νέας Υόρκης και μέχρι το 2020, αγωνιζόταν για την TIBCO-Silicon Valley Bank, που τότε ήταν η μακροβιότερη επαγγελματική γυναικεία ομάδα ποδηλασίας στη Βόρεια Αμερική. Στις αρχές του 2021, εγκατέλειψε την εργασία της για να δεσμευτεί στο άθλημά της με πλήρη απασχόληση, μια κίνηση που υπέθεσε ότι θα ήταν μια σύντομη παράκαμψη από την καριέρα της, αφού και η ίδια είχε δηλώσει ότι θα το κάνει για δύο – τρία χρόνια.
Αντιθέτως, τώρα αγωνίζεται για την EF-Oatly-Cannondale, ενώ έχει αναφέρει ότι έχει αναπτύξει ένα ακόμη πιο βαθύ πάθος για το άθλημα λόγω της ανταγωνιστικότητας, της συντροφικότητας με τους συναθλητές της, ακόμη και λόγω της συνεχούς προπόνησης. Ζει πλέον στο Σαν Φρανσίσκο και ποδηλατεί περίπου 50 μίλια την ημέρα. Σε συνέντευξή της στο Associated Press είπε ότι η καριέρα της ως επιχειρηματίας κεφαλαίου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της ως αθλήτρια: «Έμαθα πώς να υπολογίζω τους κινδύνους και να τους αξιολογώ. Σε έναν αγώνα παίρνω μαζί μου αυτή τη νοοτροπία: Ποια είναι η αναλογία κινδύνου-ανταμοιβής; Και έτσι γνωρίζω πότε πρέπει να τα δώσω όλα μέσα στον αγώνα».
Η Φόλκνερ σχεδόν δεν ήταν σε θέση να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πέρυσι, χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο ενώ βρισκόταν σε προπόνηση στην Καλιφόρνια και έσπασε κόκκαλο στην κνήμη της, ένας τραυματισμός που φοβόταν ότι θα έβαζε τέλος στην ποδηλατική της καριέρα. Χρειάστηκε να απέχει από την ποδηλασία για περίπου τρεις μήνες: «Είπα ότι θα αγωνιζόμουν ξανά μόνο αν ένιωθα δυνατή και ένιωθα ότι είχα την ευκαιρία για ένα μετάλλιο. Ήξερα ότι θα ήταν ένας πραγματικά δύσκολος αγώνας, αλλά αν αγωνιζόμουν, θα αγωνιζόμουν για να κερδίσω».
Ο αγώνας των 158χλμ ξεκίνησε και τελείωσε στο Παρίσι, με τις αθλήτριες της ποδηλασίας να καλύπτουν μια διαδρομή κατά μήκος πολλών λοφώδων διαδρομών, η οποία κατέληγε στην Τροκαντερό, δίπλα από τον Σηκουάνα και τον Πύργο του Άιφελ. Η Φόλκνερ τερμάτισε πρώτη κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο για τις ΗΠΑ για πρώτη φορά από το 1984, όταν είχε κυριαρχήσει η Κόνι Κάρπεντερ.
Όμως το χρυσό αυτό δεν είναι αρκετό. Συμμετείχε στα προκριματικά του ομαδικού γυναικών στην ποδηλασία πίστας και μαζί με τις συνθλήτριές της μπήκαν στον τελικό. Εκεί θα παλέψουν για το βάθρο κόντρα σε επτά ομάδες. Ότι και αν συμβεί θα έχει κάνει πραγματικότητα το παιδικό της όνειρο, αφού ήθελε να γίνει Ολυμπιονίκης από το 2000 όταν είδε τους Αγώνες του Σίδνεϊ στην τηλεόραση.
