Ο Μουτάζ Μπαρσίμ είναι ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές στην ιστορία του στίβου, ο Νο2 όλων των εποχών στο ύψος των ανδρών με 2.43μ και από τις πιο αγαπητές φυσιογνωμίες στον αθλητισμό. Το πλήρωμα του χρόνου όμως ήρθε και γι’ αυτόν που θα αγωνιστεί για τελευταία φορά σε Ολυμπιακούς και το παγκόσμιο του 2025 στο Τόκιο αναμένεται να είναι ο τελευταίος αγώνας της σπουδαίας καριέρας του.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Ο 33χρονος άλτης του ύψους έχει γράψει την δική του ιστορία στον στίβο, κατακτώντας τρία Ολυμπιακά μετάλλια εκ των οποίων το ένα είναι χρυσό από την διοργάνωση του Τόκιο και πέντε σε παγκόσμια πρωταθλήματα ανοιχτού. Ο ζωντανός θρύλος του Κατάρ έχει φτάσει μέχρι τα 2.43μ, επίδοση που τον κατατάσσει Νο2 όλων των εποχών στο ύψος και μόνο ο κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ, Χαβιέ Σοτομαγιόρ (Κούβα) είναι μπροστά του.
Το σχέδιό του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού είναι να κατακτήσει το δεύτερο χρυσό της καριέρας του, καθώς θα είναι η τελευταία του ευκαιρία για να τα καταφέρει. Σύμφωνα με το «Doha News», οι Αγώνες της γαλλικής πρωτεύουσας θα είναι οι τέταρτοι και τελευταίοι του και για αυτό επιθυμεί να αφήσει πίσω του ιστορία: «Θέλω να δημιουργήσω μια κληρονομιά. Όταν αποσυρθώ από την ενεργό δράση, θέλω να κοιτάω πίσω και να πω ότι έκανα ότι ήταν δυνατόν να γίνει. Θέλω να αναφέρεται το όνομά μου κάθε φορά που αναφέρεται το ύψος».
Η απόφασή του αυτή είναι λογική αν σκεφτούμε ότι τώρα είναι 33 ετών και σε τέσσερα χρόνια, όταν θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λος Άντζελες, θα είναι 37. Οι Ολυμπιακοί του Παρισιού δεν θα είναι όμως γενικά η τελευταία διοργάνωση της καριέρας του. Το 2025 ακολουθεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Τόκιο και εκεί φιλοδοξεί να βελτιώσει την τρίτη θέση που κατέκτησε το 2023 στην Βουδαπέστη. Άλλωστε έχει ζήσει εκεί το αποκορύφωμα της καριέρας του και θα θέλει να επιστρέψει.
Ότι και αν συμβεί στο εξής, ο Μπαρσίμ έχει δημιουργήσει αναμνήσεις στους φιλάθλους του στίβου που δύσκολα θα ξεχάσουν. Πιο γνωστή ίσως ήταν στο Τόκιο όταν μαζί με τον Τζιανμάρκο Ταμπέρι (Ιταλία) αποφάσισαν να μην πάνε σε μπαράζ, αλλά να μοιραστούν το χρυσό μετάλλιο που τόσο πολύ ήθελαν. Έκτοτε έχουν δηλώσει και οι δύο ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ξανά και ότι θα παλέψουν μέχρι το τέλος, όμως οι εικόνες του Τόκιο δεν θα ξεθωριάσουν. Οι δυο τους αγκαλιά, με δάκρυα και συγκίνηση στα μάτια και ύστερα τυλίχτηκαν με τις σημαίες των χωρών τους. Αν ο κόσμος ήταν το στάδιο, σίγουρα η ατμόσφαιρα θα ήταν πιο μαγευτική, και πάλι όμως το κατόρθωμα είναι αξέχαστο.
