Το πρόβλημα της έλλειψης κολυμβητηρίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αποτυπώνεται στις επιδόσεις των κολυμβητών κάθε ηλικίας. Το χειμερινό πρωτάθλημα παμπαίδων-παγκορασίδων που έγινε στο Παπαστράτειο αποτυπώνει την κατάσταση.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Το χειμερινό πρωτάθλημα παμπαίδων-παγκορασίδων για τα σωματεία του Νότου, που έγινε στο Παπαστράτειο κολυμβητήριο, μπορεί να ικανοποίησε ως ένα βαθμό ομοσπονδιακούς προπονητές και τεχνικούς συμβούλους της ΚΟΕ, ωστόσο από την άλλη προκάλεσε και έναν μεγάλο προβληματισμό. Το πρόβλημα της έλλειψης κολυμβητηρίων αποτυπώνεται στις επιδόσεις όλων των κολυμβητών, πολύ περισσότερο στις μικρές ηλικίες. Όταν αναγκάζονται οι τοπ κολυμβητές σε πολλές περιπτώσεις να στοιβάζονται σε μία διαδρομή και να βγάζουν με το ζόρι το πρόγραμμά τους, μπορεί κανείς να φανταστεί σε τι συνθήκες δουλεύουν τα παιδιά των μικρών ηλικιών. Δεν σημαίνει αυτό ότι μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα από τα σωματεία αλλά λογικό είναι να δίνεται μία μεγαλύτερη προσοχή στους αθλητές που διεκδικούν μεγάλες διακρίσεις σε Ολυμπιακό, παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μία ματιά στους χρόνους των νικητών του Σαββατοκύριακου και άλλη μία στα πανελλήνια ρεκόρ των ηλικιών αυτών δείχνει ότι υπάρχει μία διαφορά αρκετών δευτερολέπτων. Η συγκεκριμένη χρονική περίοδος βέβαια δεν ενδείκνυται για ρεκόρ αλλά οι χρόνοι σε κάθε περίπτωση προκαλούν προβληματισμό και υπάρχει σαφής εξήγηση. Το κακό είναι ότι το μπαλάκι πέφτει στην πολιτεία, αφού ξεπερνά ακόμα και τις δυνάμεις της ΚΟΕ για την εξεύρεση λύσης. Όταν για παράδειγμα μιλάμε για εθνικά κολυμβητήρια, που δεν έχουν θέρμανση, τότε το πρόβλημα ξεπερνά την ομοσπονδία. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, γιατί ουσιαστικά δημιουργεί πρόβλημα στην παραγωγική διαδικασία του αθλήματος. Αν τώρα βλέπουμε χρόνους λίγο πιο αργούς, τότε σε μερικά χρόνια θα βλέπουμε προκρίσεις σε Ολυμπιακούς και σε παγκόσμια με το κιάλι.
