Σάρον Λοκέντι: Μια διαφορετική influencer από την Κένυα

Η Σάρον Λοκέντι έγραψε τη δική της ιστορία στο μαραθώνιο της Νέας Υόρκη, αλλά όλα ξεκίνησαν χρόνια νωρίτερα, όταν ήταν 12 ετών και ζούσε στην Κένυα, που παρά τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής, δεν έχανε προπόνηση και σπούδασε στις ΗΠΑ για να προσφέρει στην πατρίδα της και να δείξει στα κορίτσια της Κένυας πως πρέπει να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.

Στη Νέα Υόρκη βρέθηκε στη σκιά της σπουδαίας Έλεν Ομπίρι, μιας εκ των κορυφαίων δρομέων όλων των εποχών που θα έκανε το ντεμπούτο της στο μαραθώνιο. Λογικό όλα τα φώτα και η προσοχή να πέσει πάνω στην αθλήτρια με τους τρεις παγκόσμιους τίτλους και τα δύο αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια. Από την άλλη και η Λοκέντι πραγματοποιούσε το ντεμπούτο της σε μαραθώνιο, όμως στις ΗΠΑ ήταν γνωστή ως η συντροφος του Εντ Τσέσερεκ, του πιο πετυχημένου Κενυάτη αθλητή στην ιστορία του NCAA. Επίσης από το 2019 ο Λοκέντι δεν είχε συμμετάσχει σε κάποιο σημαντικό αγώνα. To 2:23:23 που έκανε στην πιο δύσκολη από τις διαδρομές των μέιτζορς είναι εξαιρετική επίδοση (2:22:31 το ρεκόρ διαδρομής από το 2003 και τη Μάργκαρετ Οκάγιο) και δείχνει πως η Κένυα απέκτησε άλλη μια εξαιρετική δρομέα στο μαραθώνιο. Για την ίδια το Λοκέντι όμως, ο στόχος ήταν διαφορετικός…

Στο τρέξιμο από 8 ετών

Το τρέξιμο μπήκε για τα καλά στην ζωή της Λοκέντι στα μαθητικά της χρόνια, όταν σε ηλικία 8 ετών διένυε καθημερινά μία απόσταση 3-4 χιλιομέτρων για να φτάσει στο σχολείο της και να προλάβει τα μαθήματά της. Ζούσε με τους γονείς της και τα άλλα τρία της αδέρφια στο Ελντορέτ, το οποίο όμως αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν όταν ήταν 14 ετών, καθώς μετά τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στην Κένυα, έγινε επίκεντρο κρίσης και βίας λόγω των αντικρουόμενων πολιτικών πεποιθήσεων του πληθυσμού. Ένα μήνα διήρκησε η απουσία τους από το σπίτι τους και κατά την διάρκεια αυτή η οικογένειά της ζούσε μέσα στη σιωπή και το φόβο, χωρίς καταφύγιο ούτε σταθερή πηγή τροφίμων και άλλων απαραίτητων αγαθών.

Αφού επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους, η Λοκέντι συνέχισε να πηγαίνει κανονικά στο σχολείο της και το ταλέντο που είχε άρχισε να γίνεται διακριτό όταν κέρδισε το πρωτάθλημα περιφέρειας και την ανακάλυψε ο προπονητής της σχολικής ομάδας στίβου (γυμνάσιο θηλέων Κάπκεντα), Τζον Εμπούρου. Ο Εμπούρου παρακολουθούσε για αρκετό καιρό την εξέλιξή της και πλέον ήταν σίγουρος ότι έπρεπε να γίνει μέλος της ομάδας και της πρόσφερε την θέση της σε ένα από τα σχολεία με τις καλύτερες ομάδες στίβου στη χώρα.

Η μία χαμένη προπόνηση

Οι μαθήτριες – αθλήτριες του σχολείου είχαν να ακολουθήσουν ένα αυστηρό πρόγραμμα πειθαρχίας και προπονήσεων, σε συνδυασμό πάντα με τα μαθήματά τους, και αυτοί είναι παράγοντας με τους οποίους το Κάπκεντα έχει χτίσει την φήμη του. Το πρόγραμμα περιλάμβανε δύο προπονήσεις την ημέρα ενδιάμεσα από τα μαθήματα και όποια έχανε μία ερχόταν αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεων της. Και με αυτό εννοούμε, για παράδειγμα, ότι αν χανόταν η πρωινή προπόνηση, η μαθήτρια θα έχανε κάποιες ώρες μαθημάτων για να αναπληρώσει τις ώρες προπόνησης. Η Λοκέντι έχασε μία προπόνηση μία φορά και φρόντισε να μην το ξανακάνει στο μέλλον, αφού ο προπονητής της της είχε βάλει τρεις προπονήσεις ημερησίως για τρεις συνεχόμενες μέρες, με απώτερο σκοπό να της μεταδώσει τον σεβασμό για τον στίβο.

Οι προπονήσεις με την ομάδα του Κάπκεντα απέδωσαν καρπούς, καταρρίπτοντας το ρεκόρ σχολείου τόσο στα 3.000μ όσο και στα 5.000μ, αλλά πλέον είχε έρθει η ώρα θα αφιερωθεί στο διάβασμά της. Την τελευταία χρονιά του σχολείου, άφησε το τρέξιμο σε δεύτερη μοίρα ώστε να ετοιμαστεί για να στείλει τις αιτήσεις της στα πανεπιστήμια της Κένυας, αλλά τελικά αποφάσισε να πάρει έναν χρόνο ακόμα μακριά από τα γήπεδα για να δοκιμάσει να στείλει αιτήσεις και στα πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών. Τελικά, με την βοήθεια ενός φίλου της, ήρθε σε επαφή με προπονητές από το Κάνσας. «Αποφάσισα να μεταβώ στις ΗΠΑ για να μπορέσω να βοηθήσω την οικογένεια μου, τους φίλους μου και την κοινότητα μου. Ήθελα να γίνω πρότυπο για τα μικρά κορίτσια στην Κένυα και να ακολουθήσουν το δικό μου μονομάτι γιατί μόλις τα καταφέρεις να σπουδάσεις, μπορείς να επιστρέψεις στην πατρίδα σου και να προσφέρεις» έχει δηλώσει η Λοκέντι που σπούδασε στο Κάνσας νοσηλεύτρια.

Το american dream

Στις ΗΠΑ δεν χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός για να δείξει τις ικανότητές της στον στίβο, αφού κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, τόσο στο επίπεδο του πανεπιστημίου της όσο και του πανεπιστημιακού πρωταθλήματος NCAA. Στην πρώτη της σεζόν το 2015, έτρεξε στον κλειστό τα 5χλμ σε 17:04, στον ανοιχτό σε 16:59 και τα 10χλμ σε 35:21. Παρά τις καλές της επιδόσεις, η Λόκεντι ήταν εντυπωσιακότερη στον ανώμαλο δρόμο, αφού στο «All Americans» τερμάτισε 4η, με την ίδια να σοκάρει τον εαυτό της με το κατόρθωμά της. Το αποκορύφωμα έφτασε με μία ιστορική επίδοση όταν τερμάτισε 10η συνολικά στο πρωτάθλημα NCAA, η υψηλότερη θέση για μια δρομέα των Τζέιχοκς στην ιστορία του πανεπιστημίου.

Παράλληλα με τις προπονήσεις φυσικά έπρεπε να πραγματοποιεί και τις σπουδές της και κατάφερε να πάρει πτυχίο νοσηλευτικής. Η επιλογή της ειδικότητάς της δεν ήταν καθόλου τυχαία, αφού ήθελε να μπορεί να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της για να βοηθήσει να «γίνει μία αλλαγή» στην πατρίδα της. Η Λοκέντι δεν έχασε τους δεσμούς της με την πατρίδα της όσο βρίσκεται στις ΗΠΑ και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι δημιούργησε πρόσφατα ένα ίδρυμα στο φημισμένο γυμνάσιο κοριτσιών Κάπκεντα στην Κένυα.

Το όνειρο της είναι να επιστρέψει στην πατρίδα της και να προσφέρει στην κοινότητά της. Όπως επίσης και να εκπροσωπήσει τη χώρα της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 2024 είναι κοντά…