Μα δεν μπορεί! Αυτό που συμβαίνει κρύβει κάτι βαθύτερο. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να το εξηγήσω. Όταν πριν από 15 χρόνια είχαμε μια ντουζίνα σπρίντερ, κορυφαίους σε Ευρώπη και κόσμο αλλά και τους καλύτερους προπονητές βάσει των αποτελεσμάτων τους, δεν μπορεί σήμερα να είμαστε… μηδέν στις ταχύτητες!
του Θοδωρή Σαλαντή
[email protected]
follow me @salantistheo
Επιμένω σε αυτό. Δεν γίνεται. Δεν είναι δυνατόν η χώρα που την χαρακτηρίζαμε Τζαμάικα της Ευρώπης, να στέρεψε από ταλέντα. Να μετρήσουμε και να θυμηθούμε ονόματα, Παυλακάκης, Παπαδιάς, Αλεξόπουλος, Παναγιωτόπουλος, ο ασύλληπτος Κεντέρης, Γενοβέλης, Γκαβέλας, Χοΐδης, Τερζιάν, Θεοδωρίδης, Σαρρής, Στεργιούλης και άλλοι τόσοι που να με συγχωρείτε αν δεν τους αναφέρω…. Από 10.10 μέχρι 10.22 είχαμε δέκα αθλητές. Στις γυναίκες τα ίδια. Θάνου, Κόφφα, Καϊδατζή, Καρασταμάτη, Χαλκιά…
Πάμε στους προπονητές! Η «κρεμ ντε λα κρεμ» των ευρωπαϊκών σπριντ. Σαρασλανίδης, Ευαγγελόπουλος, Καρδάκος, Τζέκος…
Τι γίνεται λοιπόν ή τι έγινε; Δεν μπορεί κανείς μα σχεδόν κανείς από όλους όσους προανέφερα να μην ασχολείται σήμερα προπονητικά με την ομοσπονδία. Γιατί, για να ρίξω και προσωπικές ευθύνες, η χώρα σε όλους αυτούς, αθλητές και προπονητές, επένδυσε πολλά χρήματα. Ναι, για τις διακρίσεις τους και δικαιολογημένα! Σήμερα η ομοσπονδία κρίνει ότι κανείς από όλους αυτούς δεν αξίζει; Φταίνε άραγε οι ίδιοι; Μήπως πλέον το αγώνισμα θεμέλιο της πυραμίδας του αθλητισμού, τα 100 μέτρα δεν ενδιαφέρει κανέναν!
Ο τελικός του πανελληνίου πρωταθλήματος στα 60 μέτρα κάποτε ήταν τελικός πανευρωπαϊκών αγώνων με τις επιδόσεις που είχαμε. Αστείρευτη δύναμη από τους αθλητές μας! Και ξαφνικά νεκροταφείο! Ναι, έτσι ακριβώς, χρησιμοποιώ αυτό τον απεχθή όρο μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να σκύψει πάνω στα αγωνίσματα ταχυτήτων.
Ο ΣΕΓΑΣ έκανε πρόσκληση άραγε ποτέ σε τούτα τα στελέχη; Ζήτησε ρε παιδί μου έστω την …αναθεματισμένη γνώμη αυτών που κάτι παραπάνω από όλους μας γνωρίζουν. Αναζήτησε τις ευθύνες γιατί τις δύο χρυσές δεκαετίες ακολούθησε ισοπέδωση των αγωνισμάτων ταχύτητας με μια-δυο αναλαμπές;
Να ελπίζουμε; Ναι, γιατί αν όχι τώρα δεν θα γίνει ποτέ! Στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ, ζωή να ‘χουν, έχουμε τρεις σπουδαίους σπρίντερ. Κεντέρη, Παπαδιά, Αλεξόπουλο. Αν δεν το έχουν καταλάβει διοικούν τον ελληνικό στίβο. Φαντάζομαι ότι μία από τις προτεραιότητες τους θα είναι τα αγωνίσματα ταχυτήτων. Γιατί τα γνωρίζουν! Υποψιάζομαι οτι σε συνεργασία με τον αρχιπροπονητή θα έχουν επιχειρήσει να ανακαλύψουν τι φταίει! Και θα έχουν προωθήσει και λύσεις. Αν δεν το έχουν κάνει, να ευκαιρία λαμπρή! Να μαζέψουν μια μέρα σε μια ημερίδα όλους αυτούς τους γίγαντες των σπριντ, μαζί Σακοράφα και Πομάσκι, φυσικά και οι σημερινοί τεχνικοί ταχυτήτων, να κλειστούν σε ένα δωμάτιο και να χαράξουν την νέα στρατηγική. Να μας την πουν αν θέλουν κι εμάς, για να ξέρουμε…
Ακούστε να δείτε. Πρόοδος με αποκλεισμούς δεν θα πραγματοποιηθει ποτέ. Εγώ όλα τα πρόσωπα που ανέφερα πιο πάνω τα δόξασα! Υποκλινόμουν στο μεγαλείο τους. Ένιωσα περήφανος πολλές φορές… Τώρα με καταβάλει η στεναχώρια. Βλέπω για παράδειγμα και τον Γιαννουλάκη που έχει φύγει και έχει πάει στην Κύπρο. Και προσέξτε. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να πω ότι οι προπονητές που τώρα, συνεργάζονται και αμείβονται (ο θεός να τις κάνει αμοιβές) με την ομοσπονδία δεν προσπαθούν. Αλλά είμαι βέβαιος ότι πρώτοι εκείνοι θέλουν συμπαραστάτες.
Το καρπούζι και το μαχαίρι το έχει στα χέρια της η ομοσπονδία. Όταν οι τεχνικοί των ταχυτήτων σήμερα προσπαθούν να επιζήσουν -και ευτυχώς- από τις ακαδημίες στα σωματεία τους, πρόοδο δε θα δούμε. Τη δεκαετία του 2000 οι σωματειακοί προπονητές έπαιρναν 500 με 600 ευρώ. Τώρα παίρνουν κάτω από κατοστάρικο. Οι ομοσπονδιακοί τότε είχαν αμοιβή πάνω από 1000€ το μήνα, τώρα πενταροδεκάρες. Έτσι δουλειά δε γίνεται! Τώρα αμοιβές παίρνουν όσοι έχουν επιτυχίες και σωστά. Άρα τα σπριντ και όσοι δουλεύουν πάνω σε αυτά δεν θα επιβραβευθούν ποτέ. Μα ας πληρώσει η ομοσπονδία προπονητές για να ξαναβάλουν μπρος την μηχανή…
Ήθελα καιρό να ανοίξω αυτό τον διάλογο για τις ταχύτητες. Θα ήθελα πολύ τις απόψεις σας κάτω από αυτό το κείμενο ή στο e-mail μου. Τον διάλογο θα τον συνεχίσουμε και θα ήθελα να συμμετέχετε όλοι, ακόμη και εκείνοι, προπονητές, αθλητές, παράγοντες που δεν αναφέρω πιο πάνω. Θα επανέλθω με τις απόψεις σας μήπως και βρούμε απαντήσεις. Τα 100μ., αλλά και οι ταχύτητες γενικότερα, είναι ο βασιλιάς του στίβου. Ας τα σεβαστούμε και να τους δώσουμε την αξία που πρέπει!
