Τα δύο αργυρο-χάλκινα Ολυμπιακά μετάλλια που σφράγισαν μια φιλία

Η κατάκτηση ενός Oλυμπιακού μεταλλίου είναι ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα στην καριέρα ενός αθλητή. Ο Σουχέι Νισίντα και ο Σουέο Όε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στη xιτλερική Γερμανία πρόσφεραν στον αθλητισμό κάτι πιο σπουδαίο από μετάλλια και ατομικές διακρίσεις.

Ήταν 5 Αυγούστου του 1936 όταν δύο Ιάπωνες επικοντιστές έβαλαν τη φιλία του πάνω από τα Oλυμπιακά μετάλλια μπροστά σε 25000 θεατές που βρέθηκαν στις κερκίδες του Ολυμπιακού σταδίου του Βερολίνου. Μετά από έναν πολύωρο τελικό με 25 φιναλίστ, η τελική φάση έμελλε να μείνει στην ιστορία. Τέσσερις αθλητές πέρασαν το 4.25μ και συνέχισαν να μάχονται για το χρυσό μετάλλιο. Ο Αμερικανός Ερλ Μίντοους πέρασε με τη δεύτερη προσπάθεια τα 4.35μ κάνοντας τότε Ολυμπιακό ρεκόρ, ενώ το ύψος αυτό δεν κατάφεραν να το περάσουν οι δύο Ιάπωνες ούτε και ο άλλος Αμερικανός Μπιλ Σίφτον.

Το χρυσό κατέληξε στον Μίντοους και οι υπόλοιποι τρεις συνέχισαν σε έναν έξτρα γύρο (jump off) για τις άλλες δύο θέσεις του βάθρου. Ο Σίφτον απέτυχε και έμεινε στην τέταρτη θέση με τους δύο Ιάπωνες να έρχονται αντιμέτωποι. Ο Νισίντα και ο Όε όμως δεν ήταν απλά δύο αθλητές – μέλη της Ιαπωνικής ομάδας, ήταν πάρα πολύ καλοί φίλοι και για αυτό το λόγο αρνήθηκαν να ανταγωνιστούν ο ένας τον άλλον. Το αίτημά τους όμως να μοιραστούν το μετάλλιο δεν έγινε δεκτό από τους κριτές ενώ η απουσία τότε του κανόνα με τις χειρότερες προσπάθειες οδήγησε στο να αποφασίσει η ιαπωνική ομάδα. Ύστερα από πολλή συζήτηση ο Νισίντα, ο οποίος είχε περάσει με την πρώτη προσπάθεια το 4.25μ κατέκτησε το αργυρό έναντι του Όε που είχε περάσει το ύψος αυτό με τη δεύτερη.

Οι Ιάπωνες μπορεί να έλυσαν το πρόβλημα τυπικά αλλά οι δύο αθλητές δεν έμειναν ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα. Γυρνώντας στη χώρα τους, βρήκαν μόνοι τους τον τρόπο να μοιραστούν το μετάλλιο ενώνοντας μισό αργυρό και μισό χάλκινο, ένα για τον καθένα. Τα μετάλλια έγιναν γνωστά ως τα μετάλλια της φιλίας με τον Νισίντα και τον Όε να φωτίζουν με την πράξη τους εκείνο το εχθρικό κλίμα των Αγώνων που προωθούσε ο Χίτλερ. Ο Όε σκοτώθηκε στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο το 1941 και το μετάλλιο παραμένει σε άνθρωπο του περιβάλλοντός του ενώ ο Νισίντα απεβίωσε το 1997 και το δικό του μετάλλιο φυλάσσεται στο πανεπιστήμιο Γουασέντα, στο οποίο φοιτούσε.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και το 2021 στο Τόκιο με τους υψίστες και πολύ καλούς φίλους, Μουτάζ Μπαρσίμ (Κατάρ) και Τζιανμάρκο Ταμπέρι (Ιταλία) να αφήνουν και αυτοί το δικό τους αποτύπωμα σε μια από τις πιο δυνατές στιγμές των Αγώνων. Έχοντας περάσει και οι δύο με πρώτες προσπάθειες μέχρι το 2.37μ, είχαν από τρεις αποτυχημένες στο 2.39μ. Τότε αποφάσισαν να μην συνεχίσουν σε jump off και ζήτησαν να μοιραστούν το χρυσό, οι κριτές το επέτρεψαν και οι δύο αθλητές αγκαλιασμένοι ανέβηκαν στην πρώτο σκαλί του βάθρου.