Τα «παιδιά» του Γουίλιαμ Γουάλας κατατρόπωσαν τον δυνάστη Βίκινγκ

Σεμπάστιαν Κόου, Στιβ Όβετ, Στιβ Κραμ. Τρία ονόματα παγκόσμιοι θρύλοι των 1500μ, όλοι τους Βρετανοί, όλοι τους υπερπερήφανοι για την κληρονομιά που έχουν αφήσει. Οι «σπόροι» τους, Τζος Κερ και Τζέικ Γουάιτμαν ξεκίνησαν πριν από 16 χρόνια μαζί. Σκοτσέζοι και οι δύο, με ήρωα τον πολεμιστή Γουίλιαμ Γουάλας κατάφεραν να… εκδιώξουν τον Βίκινγκ δυνάστη της ημιαντοχής.

της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]

Ένα μήνα πριν, ο Γιακομπ Ίνγκεμπριγκτσεν κυνηγούσε το παγκόσμιο ρεκόρ του Χισάμ Ελ Γκερούζ και μας έκανε να πιστέψουμε πως ένα από τα πιο δύσκολα ρεκόρ στην ιστορία του αθλητισμού (και όχι μόνο του στίβου) κινδυνεύει. Ο Γιάκομπ προετοιμάζεται όλο το χρόνο για την επίδοση μύθο, όταν ο Τζος Κερ έκανε υπερωρίες ξεπατικώνοντας την τακτική του Τζέικ Γουάιτμαν από τον περσινό τελικό των 1500μ στο Γιουτζίν.

Η επιθυμία του Τζος Κερ να βρίσκεται στην ελίτ των 1.500μ και να αγωνίζεται για τα μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις χρειάζεται πέρα από τη σωματική προετοιμασία και την ψυχολογική. Συχνά διαβάζουμε εξομολογήσεις αθλητών και αθλητριών για τις πιέσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά και τους επηρεάζουν στις αποδόσεις τους. Ο Βρετανός όμως θέλει να τις βάζει στην άκρη ειδικά από την στιγμή που άφησε την οικογένειά του και μετακόμισε στις ΗΠΑ.

Ο 25χρονος Σκωτσέζος έδωσε ακόμα έναν λόγο στον Γιάκομπ Ινγκεμπρίγκτσεν (Νορβηγία) να φοβάται τους Βρετανούς όταν τους συναντά σε τελικό 1500μ. Στα τελευταία 200μ της κούρσας έκανε την αντεπίθεσή του και λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό προσπέρασε τον Ινγκεμπρίγκτσεν και πέρασε πρώτος την γραμμή του τερματισμού, συνεχίζοντας το σερί νικών που ξεκίνησε πέρσι ο, επίσης Σκοτσέζος, Τζέικ Γουάιτμαν. Αυτό είναι το πρώτο χρυσό μετάλλιο της καριέρας του στην κατηγορία των ανδρών, καθώς το τελευταίο που είχε κερδίσει ήταν σε ευρωπαϊκό Κ20 το 2015, και ίσως το σπουδαιότερο μετάλλιο της καριέρας του.

Ο Κερ άρχισε τον στίβο στη Σκωτία σε ηλικία των 8 χρόνων και εντάχθηκε στην τοπική ομάδα του Ενδιβούργου. Μόλις στα 17 του, πήρε την απόφαση να αφήσει την οικογένειά του και να μετακομίσει στις ΗΠΑ για να κυνηγήσει το όνειρό του στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα NCAA. Δεν είχε επισκεφτεί ποτέ τη χώρα, αλλά, όπως δήλωσε λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του χάλκινου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο ήταν πάντα κάποιος που εμπιστεύεται το ένστικτό του για τις μεγάλες αποφάσεις της ζωής του. Το 2018 έσπασε το ρεκόρ NCAA στα 1500μ, δείχνοντας τις τεράστιες δυνατότητές του στον κόσμο του στίβου πριν γίνει επαγγελματίας και έπειτα εντάχθηκε σε έναν νέο αθλητικό σύλλογο.

Στην ομάδα τον ανέλαβε ο προπονητής Ντάνι Μακί και μαζί κατάφεραν να έχουν μία εποικοδομητική συνεργασία που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, αφού ο Κερ ξεκίνησε να βελτιώνει συνεχώς το ατομικό του ρεκόρ στο 1.500άρι. Ωστόσο, ένας από τους κύριους συντελεστές στην επιτυχία του είναι το ψυχολογικό κομμάτι, το οποίο ενδυνάμωσε από τότε που εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, με τη συνεχή βοήθεια ενός ειδικού: «Είναι πολύ σημαντικό να μην ψυχολογείς τον εαυτό σου από αυτές τις μεγάλες στιγμές. Έχω κάποιες αδυναμίες στο μυαλό μου τις οποίες δουλεύουμε».

Η δουλειά του πάνω στην ενσυνειδητότητα οδήγησε σε μια ρουτίνα που τον βοηθά στη βελτίωση της ετοιμότητάς του για τις πιέσεις την μέρα του αγώνα. Περιλαμβάνει καθημερινό διαλογισμό, την συγγραφή ημερολογίου και μια συνέπεια στην καθημερινότητά του που έχει αποδώσει καρπούς. «Έχοντας αυτή την πρωινή και σταθερή ρουτίνα είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορώ να παραμείνω στη στιγμή και να εκτιμώ πολύ τη θέση στην οποία βρίσκομαι». Τώρα πριν από τους αγώνες, αντί να κατακλύζεται από αρνητικά συναισθήματα, επικεντρώνεται σε πράγματα για τα οποία νιώθει ευγνωμοσύνη. «Το να έχω θετικές αναμνήσεις και λέξεις τις οποίες έχω έτοιμες όταν έρχονται αυτές οι αρνητικές σκέψεις στο μυαλό μου, πάντα βοηθάει στην καταπολέμηση των τρομακτικών στιγμών».

Αν και η κατάκτηση ενός Ολυμπιακού μεταλλίου ήταν πάντα ένα όνειρο του Κερ, αφιέρωσε το χάλκινο μετάλλιο που κέρδισε στο Τόκιο στην οικογένειά του, που ενώ βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από αυτόν, θυσίασε χρόνο σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του για να φτάσει στη θέση που είναι σήμερα. Το 2022 δεν ήταν η χρονιά του αλλά φέτος επέστρεψε δυνατότερος από ποτέ και έπειτα από τον τερματισμό του στην Βουδαπέστη δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε καταφέρει: «Έχω τρέξει σε τέσσερις τελικούς μεγάλων πρωταθλημάτων και είχα κατακτήσει μόνο με ένα χάλκινο μετάλλιο, οπότε ήξερα ότι ήταν η ώρα μου να φύγω με το χρυσό και όταν είσαι το αουτσάιντερ και βγαίνεις και παίρνεις ότι σου ανήκει, τίποτα δεν σου δίνεται τζάμπα. Είναι ένας μακρύς ο δρόμος για να φτάσεις εδώ και είναι τόσο σουρεαλιστικό να βρίσκομαι σε αυτή τη θέση και εγώ. Απολαμβάνω την κάθε στιγμή».