Για πρώτη φορά στην καριέρα της η Τάνια Κεραμυδά συμμετείχε σε Παραολυμπιακούς Αγώνες και η πρόκρισή της ήρθε μετά από μεγάλη προσπάθεια, αφού χρειάστηκε να αλλάξει κατηγορία και να αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται στην Εθνική ομάδα για το Παρίσι. Τα κατάφερε, κέρδισε την 4η θέση στον ακοντισμό της κατηγορίας F56 και πλέον στοχεύει σε τέσσερα χρόνια να βρίσκεται στο αεροπλάνο για το Λος Άντζελες.
Από την μέρα της τελετής έναρξης στην πλατεία Κονκόρτ, η Τάνια Κεραμυδά χρειάστηκε να περιμένει έξι μέρες για να έρθει η σειρά της να αγωνιστεί στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Οι συνθήκες δεν ήταν οι ιδανικότερες για την 35χρονη αθλήτρια από την Θεσσαλονίκη, καθώς και ο καιρός δεν ήταν καλός αλλά και η ίδια ταλαιπωρούταν με πυρετό τις προηγούμενες μέρες. Δεν επέτρεψε σε τίποτα να την επηρεάσει και έτσι μπήκε στον τελικό του ακοντισμού F56 και κατέλαβε την τέταρτη θέση με 21.96μ. «Θα ήθελα να ξαναζήσω τη στιγμή του αγώνα, όλα αυτά τα έντονα και πρωτόγνωρα για έναν αθλητή συναισθήματα, μιας που ήμουν και άρρωστη για αρκετές ημέρες και σίγουρα αυτό κατέβαλε τις προσπάθειές μου αντικειμενικά. Από την άλλη όμως νιώθω τρομερή ευγνωμοσύνη γιατί ξέρω ότι έδωσα και την ψυχή μου δεδομένων των συνθηκών και ίσως τελικά να μην άλλαζα και τίποτα. Αυτή η τέταρτη θέση πραγματικά μου έχει δώσει μεγαλύτερη ανυπομονησία και διάθεση για τη συνέχεια και τολμώ να πω ότι μου έδωσε πολύ μεγάλο κίνητρο για να βάλω ακόμα υψηλότερους στόχους». Ένα χαρακτηριστικό της ελληνικής αποστολής στους φετινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες ήταν το δέσιμο που ανέπτυξαν τα μέλη της. Η στήριξη δεν έλειπε ποτέ και αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζει και η Κεραμυδά: «Όλη μου η συμμετοχή θα μου μείνει αξέχαστη. Από το πρώτο λεπτό που ξεκίνησα από την Αθήνα μέχρι και την επιστροφή μας ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Πιο έντονα μου έχει μείνει η είσοδός μου στον αγωνιστικό χώρο, το γεμάτο στάδιο, η υποστήριξη του κόσμου και η ένταση της στιγμής. Κάτι που κρατάω μέσα μου είναι το πόσο δεμένοι ήμασταν όλοι οι αθλητές και οι προπονητές μεταξύ μας. Νομίζω ότι δίναμε δύναμη ο ένας στον άλλο και η κατάσταση αυτή με βοήθησε πολύ σε αυτή τη νέα εμπειρία». Ένα από τα πολλά ρεκόρ που κατέγραψαν οι Γάλλοι διοργανωτές ήταν η προσέλευση του κοινού στα στάδια και όσοι παραβρέθηκαν στο Σταντ ντε Φρανς σίγουρα θα παραδεχθεί ότι η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη: «Το να αγωνίζεται ένας αθλητής σε ένα τόσο μεγάλο στάδιο, γεμάτο με κόσμο που υποστηρίζει την προσπάθειά σου είναι κάτι που δεν το βλέπεις κάθε μέρα και πραγματικά εύχομαι να το δούμε κάποια μέρα και στην Ελλάδα».