Ο Ρώσος Αρτούρ Νταλαλογιάν ήταν το πρόσωπο στον τελικό του σύνθετου ατομικού στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής της Ντόχα. Η Τετάρτη, ήταν η μέρα που ο 22χρονος Ρώσος κατάφερε να πάρει χρυσό μετάλλιο στο πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα και παράλληλα να γίνει ο πρώτος Ρώσος του 21ου αιώνα που ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο σύνθετο ατομικό, ενώ σήμερα κέρδισε το χρυσό και στις ασκήσεις εδάφους.
της Πηνελόπης Γκιώνη
[email protected]
Ο Νταλαλογιάν αγωνίστηκε στον τελικό της Τετάρτης και συγκεντρώνοντας 87.598 αφήνοντας πίσω του τον Κινέζο Ξιάο Ρούοτανγκ και τον Ρώσο συναθλητή του Νικίτα Ναργκόνι. Ήταν πολλά τα χρόνια που κάποιος Ρώσος είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό που ο νεαρός Νταλαλογιάν ήταν πεπεισμένος πως ήταν ο πρώτος Ρώσος που το κατάφερε να κατακτήσει τον πολυπόθητο τίτλο . Ένας από τους προπονητές του, όμως, ο Νικολάι Κριγιούκοβ, είχε κάνει το ίδιο 19 χρόνια πριν, όταν ο Νταλαλογιάν ήταν μόλις 3 ετών. Ο Κριγιούκοβ συνάντησε για πρώτη φορά τον Νταλαλογιάν στην εθνική Ρωσίας παίδων όταν ήταν 7 ετών και, χαρακτηριστικά, αναφέρει στους δημοσιογράφους πως τον είχε πάει να δουν του εθνικούς αγώνες ενόργανης στην Ιαπωνία και πως προσπαθούσε να τον πείσει πως όλα αυτά που βλέπει να κάνουν είναι εφικτά και πως ο ίδιος μπορεί να τα κάνει, όμως εκείνος ακόμη δεν πίστευε στον εαυτό του. Ο Νταλαλογιάν, μονοπώλησε το ενδιαφέρον καθώς πρόκειται για έναν αθλητή που η έλλειψη αυτοπεποίθησης και πειθαρχίας τον οδήγησαν εκτός της εθνική ομάδας. Ο 15χρονος τότε αθλητής, μη έχοντας πίστη στον εαυτό του, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει πως απαιτούσε θυσίες για να φτάσεις σε αυτό το σημείο «Ένας αθλητής, στα 18 ή 19 του έτη, βρίσκει πολύ δύσκολο να κλειδώσει τον εαυτό του στο γυμναστήριο και να προπονηθεί. Ήθελα να διασκεδάζω, να βγαίνω με κορίτσια, να πηγαίνω βόλτες. Σκεφτόμουν “γιατί να με περιορίσω;”. Μετά από όλα αυτά, όμως, είμαι ξανά στην εθνική ομάδα. Έπρεπε να συνειδητοποιήσω πως χρειάζομαι την ενόργανη γυμναστική.» Η ταραχώδης καριέρα του δεν σταμάτησε εκεί αφού ο Νταλαλογιάν έχασε τους Ολυμπιακούς του Ρίο, λόγω της καθυστέρησης του στην επανένταξη στην εθνική ομάδα, και έπειτα, το 2017, έσπασε το πόδι του καθιστώντας ανέφικτο να συμμετάσχει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ όπου, όπως επισημαίνει στους δημοσιογράφους, έβαλε τα κλάματα όταν είδε πως ο Ρώσος Νταβίντ Μπελιάβσκι έχασε το μετάλλιο από ένα λάθος. Βάζοντας μπροστά το πείσμα του ξεκίνησε την προετοιμασία κερδίζοντας τρία χρυσά μετάλλια στο ευρωπαικό πρωτάθλημα της Γλασκόβης (σύνθετο ομαδικό, άλμα, παράλληλοι ζυγοί) για να πάει στην Ντόχα και να κατακτήσει το μετάλλιο που πάντα ονειρευόταν «Είμαι γεμάτος συναισθήματα» δήλωσε μετά τον τελικό ενώ συμπλήρωσε σχετικά με την παλαιότερη συμπεριφορά του «Δεν έχει πολύ καιρό που άλλαξε η συμπεριφορά μου. Νόμιζα πως επειδή ήμουν στην εθνική μπορούσα να χαλαρώσω και θα έκανα ό,τι ήθελα. Στην πορεία κατάλαβα πως με τέτοια συμπεριφορά δεν μπορούσα να προχωρήσω αφού έβλεπα τους συναθλητές μου να βελτιώνονται και εγώ έμενα στάσιμος. Αντιλήφθηκα πως είναι έλλειψη πειθαρχίας και όλα άλλαξαν τώρα».
Πολλοί έσπευσαν να τον παρομοιάσουν με τον Ρώσο γυμναστή Αλεξέι Νέμοφ, χρυσό Ολυμπιονίκη του 2000, όμως ο Νταλαλογιάν κατάφερε να κάνει αυτό που ο Νέμοφ δεν μπόρεσε. Φιλοδοξία του Άρτουρ Νταλαλογιάν, πια, είναι να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και να επαναλάβει την νίκη του, διατηρώντας τον τίτλο του.
