Υπάρχουν κάποιοι ποδηλατικοί αγώνες που αποκτούν μυθικές διαστάσεις λόγω της επιθυμίας των αθλητών να τερματίσουν παρά το γεγονός πως όλα είναι εναντίον τους. Το μακρινό 1910, όταν τίποτα δεν θύμιζε τη σημερινή επαγγελματική ποδηλασία, ο 25χρονος Γάλλος Ουζίν Κριστόφ τερμάτισε το Μιλάνο-Σαν Ρέμο και πέρασε τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες στο νοσοκομείο.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Οι αγώνες των δύο πρώτων εβδομάδων του Μαρτίου όσες συγκινήσεις και αν μας χάρισαν, δεν συγκρίνονται με εκείνες που πρόκειται να ακολουθήσουν. Το Σάββατο θα πραγματοποιηθεί ο πρώτος από τους πέντε αγώνες της χρονιάς που έχουν τον τίτλο «μνημεία» και αυτό γιατί πρόκειται για τους πιο παλιούς, δύσκολους και μεγαλύτερους σε μήκος ποδηλατικούς αγώνες.
Το Μιλάνο-Σαν Ρέμο αποτελεί παραδοσιακά το πρώτο «μνημείο» της χρονιάς. Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1907 και ο Έντι Μερξ είναι πολυνίκης του θεσμού καθώς τερμάτισε επτά φορές πρώτος. Το μήκος της διαδρομής φτάνει τα 291χλμ. που σημαίνει πως οι αθλητές θα τερματίσουν μετά από επτά ώρες. Πάντα οι μονοήμεροι αγώνες προσφέρουν στους θεατές μοναδικές στιγμές έντασης και αγωνίας. Παρόμοια συναισθήματα βιώνουν και οι ποδηλάτες. Οι άστατες καιρικές συνθήκες, τα λασπωμένα σοκάκια, η βροχή και ο αέρας δίνουν ξεχωριστό και έναν μάλλον ανελέητο τόνο στον αγώνα. Για παράδειγμα το Μιλάνο-Σαν Ρέμο του 2013 επλήγη από χιονοθύελλα. Ωστόσο όσοι έχουν διαβάσει για τις προηγούμενες εκδόσεις συμφωνούν πως εκείνη του 1910 δε συγκρίνεται με καμία. Ήταν εκείνη στην οποία μόλις τέσσερις αθλητές έφτασαν ως τη γραμμή του τερματισμού μετά από σχεδόν μισή ημέρα και που έστειλε τον νικητή για ένα μήνα στο νοσοκομείο.
Η έγκυρη ιστοσελίδα thebikecomesfirst ξαναφέρνει στο φως αυτή την ιστορία.
Η εκκίνηση του αγώνα δόθηκε στις 3 Απριλίου. Η πρόγνωση του καιρού δεν ήταν ευχάριστη για όσους είχαν δηλώσει συμμετοχή και έτσι πολλοί από τους 63 αθλητές αποσύρθηκαν πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας, όταν άκουσαν πως τους περιμένει χιόνι στα βουνά της Λιγουρίας. «Ανεβήκαμε στην περίφημη κορυφή Τουρσίνο. Τα σύννεφα ήταν πολύ χαμηλά και αρχίσαμε να νιώθουμε όλο και πιο πολύ το κρύο. Τρέμαμε από την παγωνιά και τον αέρα. Τα πετάλια γινόντουσαν όλο και πιο βαριά», ήταν τα λόγια του νικητή του αγώνα Ουζίν Κριστόφ. Λίγο πριν φτάσει στην κορυφή ο 25χρονος Γάλλος ποδηλάτης αναγκάστηκε να κατεβεί από το ποδήλατο. Τα δάχτυλά του είχαν γίνει απολύτως άκαμπτα. Δεν ένιωθε τα χέρια και τα πόδια του. Οι πατούσες του είχαν μουδιάσει και το σώμα του διαπερνούσε ρίγος. «Άρχισα να περπατάω και να τρέχω προκειμένου να επανέλθει η κυκλοφορία στο σώμα μου», είχε πει ο Κριστόφ. Στην κορυφή Τουρσίνο πρώτος έφτασε ο Κιρίλ Βαν Χόβερτ με διαφορά δέκα λεπτών από τον Κριστόφ. Ο Βαν Χόβερτ όμως γλίστρησε στο χιόνι και έπεσε κατα την κατάβαση, έπειτα τον περιποιήθηκαν κάποιοι χωρικοί σε ένα αγρόκτημα και εκείνος αρνήθηκε να συνεχίσει τον αγώνα γιατί είχε φοβηθεί πολύ από την κατάσταση των δρόμων.
Διαφορετική τύχη δεν είχε ο Κριστόφ. Υποφέροντας από στομαχόπονους κατέρρευσε στο οδόστρωμα. Μέσα στην ατυχία του τον περιμάζεψε ένας περαστικός και τον πήρε σπίτι του. Ο Κριστόφ όταν συνήλθε επέμενε να συνεχίσει τον αγώνα αλλά ο άνδρας που τον φιλοξένησε αρνούνταν να του το επιτρέψει αντιλαμβανόμενος πως θα κινδύνευε η ζωή του. Τελικά ο 25χρονος Γάλλος τον ξεγέλασε λέγοντάς του πως θα συναντούσε κάποιον που θα τον μετέφερε με τρένο στο Σαν Ρέμο. Όταν ανέβηκε στο ποδήλατό του, άλλοι αθλητές μπαινόβγαιναν στο σπίτι του Ιταλού προκειμένου να βρουν ζεστασιά.
Ο Κριστόφ με νύχια και με δόντια τερμάτισε πρώτος τον αγώνα μετά από 12 ώρες και 24 λεπτά βλέποντας προηγουμένως στο πέρασμά του δεξιά και αριστερά ποδηλάτες να έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της περιοχής με κρυοπαγήματα και άλλα συμπτώματα εξαιτίας του ψύχους. Νοσηλεύθηκε για ένα μήνα και χρειάστηκε να περάσουν άλλα δύο χρόνια προκειμένου να επανέλθει πλήρως. Σε έναν τόσο δύσκολο αγώνα αξίζει να αναφέρουμε και τα ονόματα των τριών άλλων αθλητών που τερμάτισαν. Στη δεύτερη και τρίτη θέση ήταν οι Ιταλοί Τζιοβάνι Κότσι και Τζιοβάνι Μαρσέσε με διαφορά μίας ώρας από τον Κριστόφ, ενώ μία ώρα αργότερα τερμάτισε ο συμπατριώτης τους Ενρίκο Σάλα. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Κριστόφ νίκησε σε τρία ετάπ του Γύρου Γαλλίας (1912) – μάλιστα ήταν ο πρώτος στην ιστορία που φόρεσε την κίτρινη φανέλα – και νίκησε ακόμα στο Παρίσι-Ρουμπέ (1920). Αποχώρησε από την ενεργό δράση σε ηλικία 41 ετών και έφυγε από τη ζωή την 1η Φεβρουαρίου 1970.
