Το θαύμα του Κατάρ

Πώς το Κατάρ, από το… πουθενά στον διεθνή χάρτη του χάντμπολ έφτασε στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος και διεκδικεί το τρόπαιο κόντρα στη Γαλλία.

Πριν την έναρξη του παγκοσμίου πρωταθλήματος στις επιλογές των ειδικών για τα φαβορί της διοργάνωσης, δεν ακούστηκε ούτε μία φορά η λέξη «Κατάρ». Που να φαντάζονταν τι θα γινόταν…

Όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2011, στο Μάλμο της Σουηδίας, όταν το εμιράτο του Περσικού Κόλπου ανέλαβε να διοργανώσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2015. Ένας άγραφος κανόνας στις διεθνείς διοργανώσεις, λέει ότι για να υπάρξει εμπορική επιτυχία και γεμάτα γήπεδα θα πρέπει η διοργανώτρια χώρα να είναι ανταγωνιστική.

Τον Φεβρουάριο του 2013 ο Βαλέρο Ριβέρα απολάμβανε τις δάφνες του, καθώς ένα μήνα νωρίτερα είχε οδηγήσει την Ισπανία στην κορυφή του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Χτύπησε το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο πρόεδρος της ομοσπονδίας του Κατάρ. Μοχάμεντ Αχμέτ Αλ – Σααμπί. Η πρόταση ήταν ξεκάθαρη. Ήθελαν από τον Ριβέρα να αναλάβει την εθνική ομάδα του Κατάρ και να την κάνει ανταγωνιστική ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος της χώρας τους και του πρόσφεραν γη και ύδωρ. Ο Ριβέρα χρειάστηκε χρόνο για να απαντήσει και τον Απρίλιο του 2013 ανακοινώθηκε ότι θα είναι ο νέος προπονητής του Κατάρ με διάρκεια συμβολαίου ως το τέλος της διοργάνωσης.

«Αυτή η απόφαση ήταν μία από τις πιο σωστές της ζωής μου, θα έκανα μεγάλο λάθος αν έλεγα όχι. Η ομοσπονδία του Κατάρ μου επιτρέπει να προπονώ την εθνική ομάδα όπως ένα σύλλογο. Περνάμε μεγάλα διαστήματα μαζί και δουλεύουμε», είπε σε ανύποπτο χρόνο ο Ισπανός τεχνικός. Η ομάδα του Κατάρ έπρεπε να αποκτήσει εμπειρίες και να δουλέψει όσο πιο σωστά γίνεται. Επιλέχθηκαν παίκτες και ξεκίνησαν τα καμπ στην Ισπανία (στις εγκαταστάσεις της Μπαρτσελόνα) και στη Γαλλία. Με τον Ριβέρα στον πάγκο το Κατάρ κατέκτησε τόσο το ασιατικό πρωτάθλημα στο Μπαχρέιν, όσο και τους ασιατικούς αγώνες στη Νότια Κορέα, αήττητο.

Οι μεταγραφές
Όσα ταλέντα και αν έβρισκε στο Κατάρ, όμως, ο Ριβέρα δεν θα μπορούσε να κάνει σπουδαία πράγματα χωρίς μεταγραφές. Με το που έρχεται κάποιος στο Κατάρ και υπογράφει συμβόλαιο εργασίας, αυτόματα γίνεται πολίτης του Κατάρ και αποκτά ταυτότητα. Οι διαδικασίες είναι τάχιστες. Χρήμα υπάρχει άφθονο και ετσι ο Ριβέρα, μπορούσε να επιλέξει μέσα από μία δεξαμενή Ευρωπαίων παικτών που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα του Κατάρ και ήταν διατεθειμένοι να φορέσουν τη φανέλα της Εθνικής. Παράλληλα, ο ίδιος αποτελούσε πόλο έλξης γι’ αυτούς τους παίκτες.

Τρεις Μαυροβούνιοι (Μάρκοβιτς, Στογιάνοβιτς, Νταμιάνοβιτς) αγωνίζονται για την Ελ Τζαΐς, όπως και ο Κουβανός Ραφαέλ Καπότε και ο Αιγύπτιος Χασάν Μαμπρούκ. Ο Ισπανός Μπόρχα Βιδάλ της Αλ Κιγιάντα, είναι πνευματικό τέκνο του Ριβέρα, καθώς ο τελευταίος τον έπεισε να εγκαταλείψει την επαγγελματική καριέρα στο μπάσκετ και να γίνει χαντμπολίστας.

Ο Γάλλος Μπερτράν Ρουάν, που το 2011 είχε στεφθεί πρωταθλητής κόσμου με τη Γαλλία υπέγραψε στην Αλ Αχλί. Και το τελευταίο απόκτημα, μόλις τον Οκτώβριο του 2014, ήταν ο Βόσνιος τερματοφύλακας Ντάνιελ Σάριτς της Μπαρτσελόνα, ο οποίος υπέγραψε συμβόλαιο με την ομοσπονδία του Κατάρ και η διεθνής ομοσπονδία ενέκρινε τη μεταγραφή του. Το φοβερό στην περίπτωση του Σάριτς είναι ότι εκτός από τη Βοσνία, έχει αγωνιστεί και με την εθνική ομάδα της Σερβίας, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2006.

Ονειρεμένη πορεία
Πριν ξεκινήσει ο ημιτελικός του παγκοσμίου πρωταθλήματος, η κάμερα έδειξε τους παίκτες του Κατάρ, ντόπιους και ξένους να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο της χώρας, που έχει τίτλο «ειρήνη για τον εμίρη» σε άπταιστα αραβικά. Όπως λένε στις δηλώσεις τους, έχουν καταφέρει να γίνουν μία οικογένεια και τον Ριβέρα τον αποκαλούν πατέρα.

Η πορεία τους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν ανέλπιστη και για τους ίδιους. Στην πρώτη φάση, στον όμιλο, πήραν οκτώ βαθμούς, καθώς νίκησαν τις Σλοβενία, Χιλή, Βραζιλία και Λευκορωσία. Στη φάση των «16» ξεπέρασαν την Αυστρία (29-27), με τους Αυστριακούς να έχουν πολλά παράπονα από τη διαιτησία και το διαιτητικό δίδυμο από την Κροατία να πηγαίνει σπίτι του μετά τον αγώνα. Στους προημιτελικούς ήταν η σειρά της Γερμανίας να πάρει το ρόλο του θύματος, με τους γηπεδούχους να παίρνουν μία καθαρή νίκη. Για το μόνο που φωνάζουν οι Γερμανοί, είναι ότι δεν επετράπη σε αρκετούς φιλάθλους τους, που είχαν εισιτήριο να μπουν στο γήπεδο, το οποίο ήταν κατάμεστο. Το τελευταίο επίτευγμα ήταν η χθεσινή νίκη επί της Πολωνίας. Μετά το ματς, οι Πολωνοί διεθνείς, συγκεντρωμένοι στο κέντρο χειροκροτούσαν ειρωνικά τους Σέρβους διαιτητές. Και εδώ παράπονα. Παρεμπιπτόντως, το Κατάρ είναι η ομάδα με τα λιγότερα δίλεπτα στη διοργάνωση, μόλις 23 σε σύνολο 8 αγώνων.

Όποιος όμως αποδώσει την πορεία του Κατάρ αποκλειστικά στη διαιτησία, θα είναι άδικος. Ο Ριβέρα κατάφερε να δημιουργήσει μία πολύ καλή ομάδα, που έπαιξε πειθαρχημένο χάντμπολ, πέτυχε αντιπάλους στα μέτρα της στις διασταυρώσεις (απέφυγε Ισπανία, Γαλλία, Κροατία, Σουηδία, Δανία), αγωνίστηκε εντός έδρας με πολύ κόσμο σε ένα τεράστιο γήπεδο 15.000 θέσεων και είχε τεράστιο κίνητρο.

Για όλους, τα λεφτά ήταν πολλά και όταν θα φύγουν από το Κατάρ θα είναι εκατομμυριούχοι, ειδικά μετά την χθεσινή πρόκριση στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Το Κατάρ ίσως να μην καταφέρει να γίνει ποτέ χαντμπολική δύναμη βασιζόμενο αποκλειστικά στα δικά του παιδιά. Άλλωστε, η χώρα θα διοργανώσει το 2022 το μουντιάλ του ποδοσφαίρου και το όνειρο κάθε πιτσιρικά είναι να αγωνιστεί εκεί. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εδώ στη Ντόχα γράφτηκε ιστορία αφού για πρώτη φορά μια μη ευρωπαϊκή χώρα έφτασε να διεκδικεί την Κυριακή τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας…