Το θαύμα του Ηρακλή

Η ιστορία του ΓΣ Ηρακλής μετράει περισσότερο από έναν αιώνα. Στην, υπό οθωμανικής κατοχής Θεσσαλονίκη, ιδρύθηκε το 1908 ένας πολιτιστικός και αθλητικός σύλλογος που έμελλε να εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους της Ελλάδας με διακρίσεις σε όλα τα τμήματά του. Η κολύμβηση αποτέλεσε μία από τις βιτρίνες του Ηρακλή και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν στις τάξεις του είχε τον πολυ-αθλητή Γεώργιο Ιβάνοφ.

του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected] φωτογραφίες Κώστας Αμοιρίδης
[email protected] follow me @amiridiskostas
[email protected]

Τα χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν και ο σύλλογος γνώρισε τα πάνω και τα κάτω του. Σήμερα οι άνθρωποι της κολύμβησης του Ηρακλή μπορούν να υπερηφανεύονται πως εν μέσω κρίσης παράγουν έργο, στηρίζονται στα δικά τους παιδιά και πρωταγωνιστούν τα δύο τελευταία χρόνια στις κατηγορίες παίδων και κορασίδων αντιμετωπίζοντας ομάδες πολύ πιο εύρωστες οικονομικά.
Η δουλειά που γίνεται στον Ηρακλή πηγάζει από το μεράκι των προπονητών, την αγάπη των παιδιών και την στήριξη των γονιών. Μία αλυσίδα που το κάθε ένα κομμάτι της παίζει το δικό της καθοριστικό ρόλο. Οι επιτυχίες που σημειώνει ο Ηρακλής στις πισίνες τα τελευταία χρόνια έχουν ονοματεπώνυμο. Μίλτος Χαλκιάς. Είναι ο άνθρωπος που έβαλε το Γηραιό στην κορυφή της βαθμολογίας στους παίδες και στις κορασίδες, που αφιερώνει χρόνο για να βελτιώσει τον κάθε έναν αθλητή ξεχωριστά και που λειτουργεί ως παιδαγωγός αφού έχει να κάνει κυρίως με κολυμβητές 15-18 ετών.
Ο Χαλκιάς ανέλαβε βοηθός προπονητή στον Ηρακλή το 2003 και από το 2012 αποτελεί τον επικεφαλής προπονητή του κολυμβητικού τμήματος. «Οργάνωση, χαμηλοί τόνοι και πολλή δουλειά», ήταν τα πρώτα λόγια του 34χρονου προπονητή στο Sportsfeed εξηγώντας τι είναι αυτό που κάνει επιτυχημένο τον Ηρακλή. «Υπάρχει μεγάλη διάθεση για δουλειά από όλους μας. Θέλουμε να κρατάμε πάντα χαμηλά το κεφάλι και να προχωράμε. Αυτό έκανα ως αθλητής, αυτό προσπαθώ να μεταδώσω τώρα στους δικούς μου αθλητές. Εκείνο που λέω κάθε φορά σε όλη την ομάδα είναι να ευχαριστιούνται αυτό που κάνουν. Στο τέλος δε θα μείνουν οι διακρίσεις αλλά το κλίμα που υπήρχε στα αποδυτήρια, οι φιλίες και οι σχέσεις που δημιουργούνται. Το κλίμα είναι οικογενειακό στον Ηρακλή. Δεν το λέω έτσι απλά για να το πω. Πραγματικά ισχύει», πρόσθεσε ο Χαλκιάς.
Σε δύσκολες οικονομικά συγκυρίες ένας αθλητής όμως σκέφτεται δύο και τρεις φορές για το αν θα συνεχίσει την κολύμβηση μόλις ολοκληρώσει το σχολείο. Οι καθημερινές υποχρεώσεις που τρέχουν αναγκάζουν πολλούς να σκεφτούν την επαγγελματική τους αποκατάσταση. «Η κολύμβηση αποτελεί ερασιτεχνικό άθλημα. Είναι αλήθεια πως δύσκολα μπορεί να επιβιώσει κανείς αν δεν είναι κορυφαίος κολυμβητής. Μέλημά μας είναι να συνεχίσουν κάποιοι κολυμβητές, όπως η Κρητικού και η Ραφτόπουλου να πρωταγωνιστούν και στην κατηγορία γυναικών. Ο στόχος μας στον Ηρακλή είναι να πρωταγωνιστούμε κάθε χρόνο και να δίνουμε αθλητές στην Εθνική ομάδα», ανέφερε ο Χαλκιάς ο οποίος είδε πέρυσι την Κρητικού και τη Ραφτόπουλου να εκπροσωπούν τη χώρα μας σε διεθνείς αγώνες. «Επιδιώκουμε να μαθαίνουμε κολύμβηση στον πιο μικρό σε ηλικία αθλητή μέχρι τον μεγαλύτερο. Θέλουμε να τους κάνουμε πρώτα να ευχαριστιούνται την κολύμβηση και μετά να έρχονται οι διακρίσεις».

«Ταλέντο είναι και η διάθεση κάποιου για δουλειά»
Ποια είναι τα στοιχεία που βλέπει ένας προπονητής σε έναν αθλητή και τον κάνει να εκτιμήσει πως εδώ υπάρχει κάτι καλό; «Σίγουρα είναι το ταλέντο. Για μένα όμως υπάρχουν δύο ειδών ταλέντα. Εκείνος που έχει σωστή τεχνική, σωστή πλεύση μέσα στο νερό αλλά και εκείνος που έχει διάθεση να δουλέψει και όχι να τεμπελιάσει. Υπάρχουν αθλητές που έχουν τεχνική αλλά δεν δουλεύουν παραπάνω», σημείωσε ο Χαλκιάς. Πολλές φορές οι καθημερινές υποχρεώσεις των αθλητών-μαθητών έχουν αντίκτυπο στην διάθεση με την οποία εκείνοι πηγαίνουν στις προπονήσεις. Ο 34χρονος προπονητής σχολίασε: «Αυτό που προσπαθώ να κάνω όταν βλέπω ότι δεν έχουν όρεξη είναι να τους φτιάξω λίγο το κέφι. Τροποποιώ την προπόνηση ώστε να τους κινήσω το ενδιαφέρον και έτσι ουσιαστικά από μία κακή ημέρα να βγουν κερδισμένοι». Η ελληνική κολύμβηση, όπως όλος ο αθλητισμός, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Το σημαντικότερο για τον Χαλκιά είναι οι υποδομές. «Αυτό που μας λείπει είναι οι εγκαταστάσεις. Η Ελλάδα έχει πολύ καλούς προπονητές κολύμβησης αλλά δεν υπάρχουν οι σωστοί χώροι. Ο,τι βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, κρατάνε πίσω την κολύμβηση. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Έχω μάθει να δουλεύω σε δύσκολες συνθήκες και πάντα να προσπαθώ για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα», τόνισε ο Χαλκιάς που προπονεί την ομάδα στο εθνικό κολυμβητήριο λόγω των εργασιών στο Ποσειδώνιο. Με τη δουλειά που γίνεται είναι βέβαιο πως ο Ηρακλής θα συνεχίσει να διακρίνεται. Ο Χαλκιάς όμως δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους ανθρώπους που προσφέρουν καθοριστική βοήθεια στο έργο του. «Σε όλη αυτή την προσπάθεια δεν είμαι μόνος μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου Παναγιώτη Κοσμίδη και Τάσο Σαχπαζίδη, τον φυσιοθεραπευτή με τα μαγικά χέρα και ψυχή της ομάδας, Στέλιο Ναβροζίδη, τους έφορους Γιώργο Κοσμίδη και Δανιήλ Αβραμίδη αλλά και όλους τους προπονητές που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην ομάδα ή πέρασαν από αυτήν τα τελευταία 13 χρόνια που είμαι στο σύλλογο».