Πρεμιέρα στη βόλεϊ λιγκ ανδρών που ξεκινά με 10 ομάδες στη γραμμή εκκίνησης και ένα απόλυτο φαβορί στη μάχη του τίτλου. Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός βρίσκεται πολλά μέτρα μπροστά από τους υπόλοιπους που λογίζονται ως διεκδικητές του τίτλου και αυτή τη στιγμή ο μοναδικός αντίπαλος του είναι η… ατυχία.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Σε επίπεδο εξάδας οι ερυθρόλευκοι δεν κοντράρονται, ειδικά σε σειρά αγώνων. Ναι μπορεί να χάσουν ένα, δύο παιχνίδια, αλλά με όποια ομάδα κι αν παίξουν σειρές αγώνες (προημιτελικά, ημιτελικά, τελικούς) είναι το απόλυτο φαβορί.
Η ξαφνική φυγή Στερν δεν προκάλεσε πανικό, η έλευση Ατανασίεβιτς κάλυψε και με το παραπάνω το κενό, αλλά η κίνηση που ουσιαστικά ανέβασε τον Ολυμπιακό επίπεδο είναι η έλευση του Γκόρντον Πέριν με τον Καναδό να είναι ασύγκριτα καλύτερος από τον Ιντάλγκο και να δίνει πολλά περισσότερα στην ομάδα του. Το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό είναι ότι όλη η εξάδα του είναι 30+. Τράβιτσα, Πάγενκ στα 38, Τζούριτς, Πέριν στα 35 κι ο Ατανασίεβιτς (33) με τον Κουμεντάκη (31) οι πιο μικροί.
Οι άλλοι τρεις της περσινής τετράδας προχώρησαν σε σημαντικές αλλαγές για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Ο φιναλίστ Παναθηναϊκός από τα βαριά χαρτιά (Ερνάντεζ, Κόβαρ) πήγε χαμηλότερου βεληνεκούς επιλογές (όπως και στις γυναίκες) με το πρόβλημα του Φαν Χάρντερεν τουλάχιστον στην αρχή να δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα. Ειδικά όταν ως αντικαταστάτης του έρχεται ένας ακραιοδιαγώνιος όπως είναι ο Γιόνας Κβάλεν. Ο Νορβηγός (που στην εθνική παίζει διαγώνιος) έχει παραστάσεις από υψηλό επίπεδο (τις δύο τελευταίες σεζόν έπαιζε στην Πολωνία), αλλά δεν μοιάζει με τον ηγέτη που θα ήθελε ο ΠΑΟ. Κι εδώ έρχεται να προστεθεί το στοίχημα με τον Νίλσεν που ναι μεν είχε μια καλή πορεία στην Ιταλία (κυρίως στην Α2), αλλά εδώ η πίεση είναι διαφορετική. Το σίγουρο είναι ότι ο ΠΑΟ έχει κανονικό πασαδόρο (συγκριτικά με τον Ιερεσουέλο) και ως σημεία αναφοράς τις παλιοσειρές (Πρωτοψάλτης, Πετρέας) ενώ είναι 100% αναβαθμισμένος στη θέση του λίμπερο με Χανδρινό.
Ο Μίλωνας πέρσι έκανε πολλές υπερβάσεις και το καλοκαίρι που πέρασε αναγκάστηκε να προχωρήσει σε πολλές αλλαγές… Μετά από μια μαγική διετία Χερ, Μολίνα, Γιορντάνοφ, Άρης Χανδρινός έφυγαν, έχει έρθει μια πεντάδα ξένων (ξεχωρίζει ο Αμερικανός διαγώνιος και πολύ ωραίος τύπος Κάιλ Ράσελ), ενώ Κωτσάκης, Νανόπουλος και όταν ετοιμαστεί ο Χάκας δίνουν επιλογές στον Ψάρρα.
Ο ΠΑΟΚ μετά την απογοητευτική περσινή σεζόν, αν και ξεκίνησε εντυπωσιακά τις μεταγραφές του με την απόκτηση των αδελφών Μούχλια. Ο Δημήτρης βασικός διαγώνιος της Εθνικής κι ο Σταύρος, που είναι ότι καλύτερο έχει το ελληνικό βόλεϊ στην ηλικία του, προστέθηκαν στον Βασίλη που εδώ και μια διετία είναι στον Δικέφαλο σε μια ιστορική συνύπαρξη των τριών αδελφών. Ο πρώτος είναι έτοιμος παίκτης, ο δεύτερος θα είναι η έκπληξη του πρωταθλήματος.
Ωστόσο ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να κάνει το δεύτερο μπαμ με τον Ράπτη και στη συνέχεια προέκυψαν τα στοιχήματα. Τέτοιο είναι ο Ιβάνκοβιτς που στα 25 του βγαίνει πρώτη φορά από τη Σερβία, τέτοιο είναι και ο Κίμνικ που ναι μεν είναι βασικός στην Εθνικής Ολλανδίας (απλά γιατί δεν υπάρχει καλύτερος), αλλά με εξαίρεση ένα πέρασμα του από την Μόντενα (όχι ως βασικός) ποτέ δεν προσέλκυσε το ενδιαφέρον μιας ομάδα από ένα τοπ πρωτάθλημα παίζοντας τα 4 τελευταία χρόνια στην Τσεχία. Είναι χειρότερο το Τσεχικό πρωτάθλημα από το Ελληνικό ίσως όχι. Σίγουρα όμως ο ΠΑΟΚ, δύο χρόνια μετά τη φυγή του (που δεν είχε καμία λογική) δεν έχει βρει καλύτερο του Μπρετ Γουόλς.
Πέρα όμως από την πρώτη τετράδα, αυτό που φαίνεται ότι αλλάζει φέτος είναι ότι οι… μικρομεσαίοι δεν είναι… σάκοι του μποξ.
Κηφισιά και Πήγασος κράτησαν Χριστοφιδέλη, Ορφανό και προχώρησαν σε αλλαγές (και ηλικιακή ανανέωση του ρόστερ), ο Φλοίσβος κράτησε τον Νίκο Νεόφυτο που τον έφερε για πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία και με μεταγραφές όπως οι Μιγιαΐλοβιτς, Μιχάλοβιτς (στην επιστροφή τους αμφότεροι στην Ελλάδα) έχει βάλει ψηλά τον πήχη.
Μεγάλο στοίχημα και ερωτηματικό ο Άθλος Ορεστιάδας επίσης με νέα τετράδα ξένων με τη σεζόν να ξεκινά στραβά με το ζήτημα που προέκυψε με το νέο κλειστό (που έμπαζε νερά και… ξεσπίτωσε τον σύλλογο).
Αφήσαμε στο φινάλε Φοίνικα και ΟΦΗ που επανέφεραν στη βόλεϊ λιγκ δύο από τους καλύτερους Έλληνες τεχνικούς. Στον μεν Φοίνικα μετά από πολλές προσπάθειες όπου συνήθως έστηνε την ομάδα αλλά κάτι συνέβαινε και δεν πήγαινε στο νησί είναι ο Νίκος Ζαλμάς που θέλει να μη βιώσει ο Φοίνικας τα περσινά (πλέι άουτ παραμονής).
Στον δε ΟΦΗ έγινε η τεράστια έκπληξη με την πρόσληψη του Γιάννη Καλμαζίδη, ο οποίος πείστηκε από το πρότζεκτ και την τρέλα του Γιάννη Δανδάλη, κατέβηκε στην Κρήτη θέλοντας να φτιάξει μια ομάδα που αντί για ασανσέρ (μεταξύ βόλεϊ λιγκ και πρι λιγκ) θα διεκδικεί κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Από κει και πέρα το θετικό είναι ότι ξεκινάμε με 10 ομάδες (και όχι με 9) και με video check σε όλα τα ματς. Δεν καταλαβαίνουμε την… αίσθηση πατριωτισμού που αποφασίστηκε να δοθεί με την ανάκρουση του Εθνικού ύμνου, ενώ και πάλι με τα πλέι οφ για τον τίτλο να αφορά μόνο τους τέσσερις πρώτους της κανονικής περιόδου.
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε όταν βγουν τα πρώτα αγωνιστικά συμπεράσματα.
