Ελάχιστοι είναι αυτοί που αγνοούν την ύπαρξη του καλλιτέχνη Γιάννη Χαρούλη. Ελάχιστοι όμως είναι και αυτοί που γνωρίζουν πως ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους τραγουδοποιούς είναι και δρομέας μεγάλων αποστάσεων.
της Ελεονώρας Ρωσιάδου
[email protected]
Υπάρχουν οι διάφοροι περιφερόμενοι στο δρομικό κίνημα σελέμπριτις που δηλώνονται στις αποστάσεις των 3χλμ. και των 5χλμ. και σπανίως τις τρέχουν ωστόσο όμως τα social media κατακλύζονται από τις φωτογραφίες των ανίδρωτων διασημοτήτων. Από την άλλη, αθόρυβα και δίχως τυμπανοκρουσίες, ένας από τους ελάχιστους Έλληνες καλλιτέχνες που γεμίζουν μεγάλους συναυλιακούς χώρους, έτρεξε για δεύτερη φορά στον ημιμαραθώνιο της Αθήνας και αφού συμπλήρωσε τα 42 χιλιόμετρα σε δύο χρόνια, τώρα είναι αποφασισμένος να τρέξει και την Αυθεντική διαδρομή των 42.195 μέτρων.
Ο Γιάννης Χαρούλης ολοκλήρωσε το δεύτερο αγώνα της ζωής του, σε 2:13.29. Καθόλου άσχημα για… σχεδόν πρωτάρη. Εντοπίσαμε τον δημοφιλή τραγουδοποιό και σε ένα από τα διαλείμματα του φορτωμένου προγράμματός του, μοιράστηκε μαζί μας τα συνασθήματα που του προκαλεί ο αθλητισμός. «Γενικά το είχα παρεξηγημένο το τρέξιμο. Με παρακίνησε η σύντροφος μου για να ξεκινήσω, η οποία ασχολούνταν ήδη με το άθλημα. Πριν είχα έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής και δε μπορούσα να φανταστώ αυτά που θα ένιωθα. Έμαθα να σέβομαι περισσότερο» δήλωσε στο Sportsfeed και δεν έκρυψε το μεγάλο του στόχο που είναι ο μαραθώνιος. «Η φετινή, ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου και ελπίζω να μην έχω τραυματισμούς γιατί έχω βάλει στόχο το μαραθώνιο. Καθώς είμαι άπειρος ακόμα, θέλω να δοκιμαστώ στις διαφορετικές εντάσεις, στις αναπνοές και στον πόνο ενός μαραθώνιου. Τα συναισθήματα που νιώθω όταν τρέχω μαζί με τόσο κόσμο, από παιδιά μέχρι και ηλικιωμένους, υγιείς μέχρι και ανθρώπους σε αμαξίδια, είναι κάτι το απερίγραπτο και μόνο όσοι τρέχουν μπορούν να νιώσουν αυτήν την μαγεία».
Ο Χαρούλης, θέλοντας να παρακινήσει τον κόσμο να ακολουθήσει το δικό του παράδειγμα στέλνει το μήνυμα και καλεί τους θαυμαστές του εκτός από τις μουσικές γιορτές να ψυχαγωγηθούν μαζί του και στις αθλητικές. «Ο κάθε αγώνας είναι μια γιορτή για τις προσπάθειες που έχεις καταφέρει στη διάρκεια των προπονήσεων, ώστε να μπορέσεις να φτάσεις μέχρι εκεί. Το τρέξιμο αποτελεί τρόπο αντίστασης στην εν μέρει κατάθλιψη της κοινωνίας μας και είναι ένας τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τη δυσφορία της εποχής. Μακάρι να ακολουθήσουν πολλοί το δρόμο του αθλητισμού και να δουν τη ζωή με άλλο μάτι, όπως έκανα και εγώ».
