Η Ολυμπιονίκης και παγκόσμια πρωταθλήτρια του στίβου τονίζει πως μπορεί η αναβολή των Ολυμπιακών να έχει προκαλέσει φόβο και αβεβαιότητα και στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας.
της Δανάης Καρασμανάκη
Τις τελευταίες 6.055 μέρες, από όταν και ήταν 17 χρονών, η Άλισον Φίλιξ ξεκινά την ημέρα της με έναν και μόνο στόχο: το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Η ίδια σε άρθρο της στο περιοδικό ΤΙΜΕ μιλάει για τους στόχους της αλλά και για την κατάσταση την οποία ζούμε. «Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν με διαφορά τα δύο πιο δύσκολα της ζωής μου. Αναγκάστηκα να μετακομίσω με την οικογένειά μου από το Μίσιγκαν στην Καλιφόρνια για να προπονηθώ. Ο άντρας μου άφησε την δουλειά του ώστε να με υποστηρίξει στο Ολυμπιακό μου όνειρο. Ο προπονητής μου Μπομπ Κέρσι αναγκάζεται να κάνει δρόμο 2 ωρών καθημερινά ώστε να προπονούμαι πιο κοντά στο σπίτι μου, όπου βρίσκεται η ενός έτους κόρη μου. Επίσης, έχω πάρα πολλή βοήθεια από όλο το προπονητικό τιμ που έχουν αφιερώσει τους εαυτούς τους στο δικό μου όνειρο. Αυτές οι θυσίες είναι πραγματικές και νομίζω πως για αυτό απογοητευόμαστε. Κατανοώ πως αυτή τη στιγμή που διαβάζεται αυτό το άρθρο μπορεί να φοβάστε για την επιχείρησή σας, την οποία ξεκινήσατε με πολύ κόπο και τώρα έχετε αναγκαστεί να κλείσετε. Μπορεί να φοβάστε για το πως θα είναι ο κόσμος σε έξι μήνες από τώρα και να επικεντρώνεστε μόνο στα αρνητικά που συμβαίνουν αυτό το διάστημα. Δεν πρέπει όμως να χάσουμε την ελπίδα μας. Δε θα ξεχάσω όταν μετά την πρώτη μου συμμετοχή σε παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Παρίσι το 2003 δεν κατάφερα να προκριθώ στα ημιτελικά, είδα στα ΜΜΕ τον τίτλο: Η πτώση της Φίλιξ.
Ήμουν πολύ απογοητευμένη και δεν ήθελα να ξανανιώσω αυτό το συναίσθημα, όμως το ξαναένιωσα όταν η αθλήτρια που είχε κερδίσει τότε Κέλι Γουάιτ βρέθηκε ντοπαρισμένη. Ήξερα πως ο πρωταθλητισμός δεν ήταν απλή ευχαρίστηση και ήξερα πως ήθελα να εκπροσωπήσω τη χώρα μου και να βρίσκομαι στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Για αυτό και συνέχισα να προσπαθώ καθημερινά. Πιστεύω πως μπορούμε να καταφέρουμε να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας και πως ακόμα και μπορούμε να βρούμε τη δύναμη να ξεπεράσουμε ακόμα και τη μεγαλύτερη απογοήτευση. Δεν είμαι σίγουρη για το τι επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά οι στόχοι μου δεν έχουν αλλάξει. Συνεχίζω να έχω την ελπίδα πως θα βρεθώ στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Ολυμπιακούς του 2021. Ελπίζω η ιστορία μου σας δώσει δύναμη. Μείνετε ασφαλείς, μείνετε μέσα, να πλένετε τα χέρια σας, να πορεύεστε με αγάπη. Όλοι μαζί θα καταφέρουμε να το ξεπεράσουμε».
