Αποστολή Βουδαπέστη: Μια μέρα σαν να ήμασταν στην Ελλάδα

Ξυπνήσαμε και είδαμε πολύ φως να μπαίνει στο σπίτι. Αυτό στην Ελλάδα σημαίνει αυτόματα βόλτα και καφές κάτω από τον ήλιο. Στην Ουγγαρία, δε σημαίνει τίποτα.

Βουδαπέστη Πηνελόπη Γκιώνη – [email protected]
φωτογραφίες Στεφανία Ντόκου – sportsimages.gr

Σήμερα είχε ήλιο στη Βουδαπέστη. Περίεργο το βρήκαμε γιατί από τη μέρα που έχουμε έρθει δεν έχουμε δει ούτε κατά λάθος ηλιαχτίδα. Μόνο σύννεφα και ομίχλη. Αφού είχε ήλιο αποφασίσαμε να κάνουμε ο,τι και στην Ελλάδα τέτοιες μέρες (δηλαδή τις 300 από τις 365 του χρόνου) και πήγαμε για καφέ. Όμως εδώ δεν είναι όπως στην Ελλάδα. Όλα τα μαγαζιά είναι φτιαγμένα για κρύο και συννεφιά νομίζω και γι’ αυτό δεν έχει καθίσματα έξω. Τι να τα κάνεις κιόλας με 4 βαθμούς; Ρωτήσαμε μερικούς περαστικούς για κάποιο ωραίο μέρος για καφέ εδώ στο κέντρο και όλοι μας έστελναν στα Starbucks. Πολύ τοπικιστές, αγαπούν τον τόπο τους και στηρίζουν την τοπική αγορά. Ή και όχι.

Τυχαία, βρήκαμε ένα άλλο καφέ που αποδείχθηκε στην πορεία πως ήταν ξενοδοχείο αλλά δε φύγαμε γιατί ντραπήκαμε και τέλος πάντων ήπιαμε κακό καπουτσίνο και είπαμε κι ευχαριστώ. Στον κατάλογο έγραφε και ένα κέικ σοκολάτας και λέμε ας πάρουμε. Το κέικ το ξέρουμε όλοι, αυτό που φτιάχνει η μάνα μας τις Κυριακές. Στην Ουγγαρία ούτε αυτό δεν είναι ίδιο.

Φίλοι Ούγγροι, αυτό λέγεται πάστα με παγωτό. Τέλος πάντων το φάγαμε, τόσος κόπος έγινε για να δημιουργηθεί.

Μετά, κάναμε βόλτα σε όλο το κέντρο της Βουδαπέστης. Είχε κίνηση και για να φτάσουμε στην αρένα κάναμε τον κύκλο, έτσι μας είπε ο οδηγός δηλαδή. Φτάσαμε και τα είπαμε με έναν Ιταλό δημοσιογράφο-σχολιαστή, από αυτούς τους ημίτρελους που φοράνε σκουφάκια και μπουρνούζια όταν κάνουν αναμεταδόσεις. Μας είπε πόσο φίλοι του είναι ο Δερβίσης και ο Βλαχόπουλος και πόσο καλή είναι η ομάδα μας του πόλο. Στο μεταξύ, υποψιαζόμαστε πως μας ειρωνευόταν μιας και πριν λίγες μέρες χάσαμε από τους Ιταλούς αλλά το προσπεράσαμε.

Έπειτα, η Εθνική μας έπαιξε με αντίπαλο τη Ρουμανία. Δεν ξεκίνησαν όπως περιμέναμε και αυτό μας άγχωσε. Κάποια στιγμή οι Ρουμάνοι πήραν πάνω τους και άνοιξαν λίγο τη διαφορά και μας πέρασε πολύ γρήγορα η σκέψη «λες να χάσουμε»; Στα πρώτα γκολ που δεχθήκαμε είχα δίπλα έναν Ούγγρο δημοσιογράφο που μου έλεγε ότι έχει δει αρκετά καλούς τους Ρουμάνους τελευταία. Μόλις έφυγε, γυρίσαμε το παιχνίδι και κάναμε νταμπλ σκορ και κερδίσαμε. Να δείτε που εκείνος έφταιγε, γρουσούζης…

Ο φίλος της Στεφανίας ο Γιόσι, Ασιατικής καταγωγής φωτογράφος (για τη Στεφανία σίγουρα Κινέζος αν και το όνομα γιαπωνέζικο νομίζω) της έδωσε έναν φακό fisheye (θα καταλάβετε στη φωτογραφία, ούτε εγώ κατάλαβα τι εννοεί) και έβγαλε διαφορετικές φωτογραφίες για τις οποίες ενθουσιάστηκε πολύ, πριν ακόμη τις βγάλει.

Επιστρέφοντας, η ομίχλη είχε καλύψει τα πάντα. Και πολύ κράτησε ο καλός καιρός, να επιστρέψουμε στα γνωστά πια.
Αύριο, θα παρακολουθήσουμε τις γυναίκες σε έναν δύσκολο αγώνα. Θα τις δούμε όμως να κάνουν πραγματικό αγώνα.

Καληνύχτα από τη Βουδαπέστη.