Η Εθνική ομάδα επιβεβαίωσε για μία ακόμα φορά στο Καζάν ότι αποτελείται από παίκτες παλικάρια με μεγάλη καρδιά. Γι’ αυτά τα παλικάρια δεν χρειάζονται δάκρυα. Ένα μετάλλιο παραμένει διαθέσιμο και μπορούμε να το κερδίσουμε.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Αυτή τη φορά η τύχη δεν ήταν με το μέρος της Εθνικής ανδρών. Σε ένα παιχνίδι καρμπόν με τα υπόλοιπα, η Ελλάδα με γκολ στα τελευταία δευτερόλεπτα ανέτρεψε τα εις βάρος της δεδομένα και όπως έγινε με την Αυστραλία, έστειλε το παιχνίδι στην παράταση. Αυτή τη φορά δεν μπήκαν και τα πέντε. Ο Γιάννης Φουντούλης, κατά τεκμήριο ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων παικτών, ήταν ο μοιραίος με τον Πάβιτς να αποκρούσει το πέναλτί του. Σίγουρα χάθηκε μία ευκαιρία για μία επιτυχία που όμοιά της δεν υπάρχει στο παρελθόν του ελληνικού πόλο. Όταν ένα παιχνίδι πηγαίνει άλλωστε στα πέναλτι, όλα μπορούν να συμβούν. Δάκρυα δεν χρειάζονται. Τα παλικάρια της Εθνικής κατάφεραν την ανατροπή ακόμα και από το μεγαθήριο που λέγεται Κροατία και έμειναν εκτός τελικού χωρίς να γνωρίσουν ήττα σε κανονική διάρκεια παιχνιδιού.
Η διοργάνωση δεν τελείωσε ακόμα. Η Ελλάδα έχει να διεκδικήσει ένα μετάλλιο το Σάββατο και πιθανόν (αν η Σερβία περάσει στον τελικό), η τρίτη θέση να σηματοδοτεί και πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Αυτό για το οποίο θα πρέπει να είναι σίγουροι οι διεθνείς μας είναι ότι έκαναν το καθήκον τους και με το παραπάνω. Μία Εθνική που δεν παρατάει κανένα παιχνίδι, μία Εθνική που δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο μία Εθνική που χαίρεσαι να τη βλέπεις και σε κάνει πραγματικά περήφανο. Τέτοια είναι η Εθνική ομάδα των ανδρών.
