Από το 4ο τρίμηνο του 2018 έχουν να δουν οι ελληνικές αθλητικές ομοσπονδίες τα χρήματα της ΔΟΕ που αντιστοιχούν στις υποτροφίες πρωτοκλασάτων αθλητών.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Τα κονδύλια εγκρίθηκαν το 2016, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο και διευκόλυναν αφάνταστα τους 15 αθλητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα. Ξαφνικά, όμως, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έκλεισε την κάνουλα. Όχι επειδή αποφάσισε να διακόψει τις υποτροφίες. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από την αμέλεια των Ελλήνων παραγόντων.
Ανά τρίμηνο η ΔΟΕ ζητάει τα απαραίτητα έγγραφα, δηλαδή, τα καταθετήρια στους λογαριασμούς των αθλητών. Για κάποιους λόγους η αποστολή των απαιτούμενων παραστατικών κόλλησε με συνέπεια την άμεση διακοπή της χρηματοδότησης. Το θέμα αφορά τέσσερις ομοσπονδίες, εκείνες με τις περισσότερες διεθνείς διακρίσεις τα τελευταία χρόνια. Και το ερώτημα που γεννάται είναι γιατί δεν στέλνουν οι εμπλεκόμενοι τα χαρτιά στη ΔΟΕ για να ξεμπλοκαριστεί η χρηματοδότηση. Οι περισσότεροι αθλητές μπαίνουν στην τελική ευθεία για το Τόκιο με αρκετά ανοικτά ζητήματα και με περίσσειες δυσκολίες. Φυσιολογικά, λοιπόν, δεν τους περισσεύουν τα χρήματα των υποτροφιών, οι οποίες βρίσκονται πλέον ένα χρόνο πίσω.
Το πρόβλημα θα διογκωθεί εάν σκληρύνει η ΔΟΕ τη στάση της. Διότι εδώ που τα λέμε, πώς να χωνέψουν οι άνθρωποι ότι στέλνουν χρήματα στην Ελλάδα και εμείς δεν κάνουμε τα αυτονόητα για να τα εισπράξουμε; Κάποια στιγμή μπορεί το πολύ το «Κύριε Ελέησον» να το βαρεθεί και ο Τόμας Μπαχ. Και τότε θα τρέχουν όλοι και δεν θα φτάνουν. Όχι μόνο οι ξεχασιάρηδες…
