Περίπου 25 ημέρες απομένουν για τη διεξαγωγή των εκλογών στην ΕΟΠΕ και την ανάδειξη του νέου διοικητικού συμβουλίου.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Εκλογές
οι οποίες απέκτησαν χρώμα εδώ και λίγες ημέρες με την ανακοίνωση της
υποψηφιότητας του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη που ήρθε να προστεθεί δίπλα σ’ αυτή του
Γιώργου Καραμπέτσου. Ο νυν πρόεδρος με την ανακοίνωση της δικής του
υποψηφιότητας έκανε τον μίνι απολογισμό της πρώτης του θητείας και έδωσε
κάποιους άξονες για το τι θέλει να κάνει την επόμενη τετραετία, ο συνυποψήφιος
του έχει αρχίσει να ξετυλίγει τις δικές του σκέψεις για τις αλλαγές που θέλει
να επιφέρει στην πραγματικότητα του ελληνικού βόλεϊ.
Ενστάσεις
(μπορεί να) υπάρχουν για τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών, είτε για κάποιοι
όντως διαφωνούν και έχουν και τα ανάλογα επιχειρήματα, είτε γιατί απλά «πρέπει»
να διαφωνούν. Οι πρώτοι καλοδεχούμενοι να τα καταθέσουν, οι δεύτεροι δεν έχουν
καταλάβει ότι γελειοποιούνται εδώ και καιρό.
Αυτό
όμως που πρέπει να γίνει αντιληπτό απ’ όλους όσοι εμπλέκονται στην συγκεκριμένη
διαδικασία είναι ότι δεν έχουμε μια μάχη του «καλού εναντίον κακού» (βάλτε σε
όποιον θέλετε την ταμπέλα που αγαπάτε). Όποιος το βλέπει έτσι ας πάει να μπει
μόνος του στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Από τη μέρα που εκλέχθηκε η νυν διοίκηση υπό την ηγεσία του Γιώργου Καραμπέτσου τα έχει πάει κάτι παραπάνω από καλά στη διαχείριση της ΕΟΠΕ (ειδικά στα οικονομικά) κι όποιος δε το παραδέχεται είναι το λιγότερο άσχετος και επικίνδυνος. Το ίδιο όμως ισχύει και για όσους τολμούν να αμφισβητήσουν το ποιόν, την προσφορά και την ιστορία του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη (αλλά και των ανθρώπων που έχουν δηλώσει τη στήριξη προς το πρόσωπο του).
Ναι η νυν διοίκηση δεν έχει καταφέρει να πείσει για το όραμα για τη μεγάλη εικόνα που έχει για το αύριο του ελληνικού βόλεϊ, ναι ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης θυμήθηκε πολύ αργά να εκφράσει το ενδιαφέρον του για τα κοινά της ΕΟΠΕ και το έκανε όταν ο Ολυμπιακός βγήκε στο αντάρτικο κατά της νυν διοίκησης.
Θα
μπορούσαμε να αραδιάσουμε χίλια δυο επιχειρήματα για τα υπέρ και τα κατά της
κάθε πλευράς. Θα ήταν πολύ εύκολο και θα έδινε τροφή για σχόλια επωνύμων και
ανωνύμων. Δεν μας ενδιαφέρει…
Αυτό
που μας ενδιαφέρει είναι να ακούσουμε από τους ανθρώπους που θέλουν να είναι
στη διοίκηση της ΕΟΠΕ το πρωί της 28ης Μαρτίου το ολοκληρωμένο σχέδιο τους για
να μπορέσουμε, σε ένα χρονικό ορίζοντα που θα είναι ρεαλιστικός, να βγάλουμε το
κάρο από τη λάσπη.
Κι
εδώ θέλουμε να ακούσουμε και τις φωνές όχι μόνο του Καραμπέτσου και του
Τριανταφυλλίδη αλλά και όλων των ανθρώπων που διεκδικούν μια θέση στο
συμβούλιο.
Διάολε το βόλεϊ είναι η επιτομή του ομαδικού αθλήματος, όπου «εγώ» φωνάζεις μόνο όταν θέλεις να πάρεις την επίθεση όταν καίει η μπάλα ή για να δείξεις στους συμπαίκτες σου ότι εσύ θα κάνεις την πάσα και απομακρύνονται από δίπλα σου για δευτερόλεπτα και μετά πάλι μπαίνει μπροστά το «εμείς». Ε, ας το κάνουμε πράξη και σε διοικητικό επίπεδο γιατί όλοι όσοι ενδιαφέρονται (και δεν είναι πολλοί) δεν θέλουν το κακό. Όποιος δεν είναι μαζί μας δεν σημαίνει ότι είναι απέναντι μας.
Στο
blame game είμαστε πρωταθλητές, ας το αλλάξουμε κάποια στιγμή.
