Πριν λίγα χρόνια, όταν το χρήμα έρεε άφθονο στον ελληνικό αθλητισμό μιλούσαμε για «γαλάζιες» και «πράσινες» ομοσπονδίες. Σήμερα τα δεδομένα αλλάζουν.
του Ηλία Ταταλα
[email protected]
Τον περασμένο Φεβρουάριο, στις εκλογές της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, δόθηκε η τελευταία κομματική μάχη σε επίπεδο στελεχών. Οι «γαλάζιοι» κέρδισαν κατά κράτος τους «πράσινους» και απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο του προεδρείου μέχρι και το 2016. Αυτή η μάχη, δεν ήταν έντονη όσο τις προηγούμενες φορές, ενώ η επόμενη πιθανότατα θα είναι ακόμη λιγότερο κομματικοποιημένη.
Στα χρόνια που έρχονται οι επιχορηγήσεις των ομοσπονδιών θα ψαλιδιστούν ακόμη περισσότερο, σύμφωνα με τη γενικότερη οικονομική πολιτική. Μοιραία τα πράγματα θα γίνονται δυσκολότερα και τα κομματικά συμφέροντα θα ατονήσουν έναντι των σωματειακών και των καθαρά αθλητικών.
«Δεν περνάει πια κομματική γραμμή»
Ιδιαίτερη αξία έχει η μαρτυρία στο Sportsfeed.gr ενός γνωστού αθλητικού παράγοντα και μέλους της ΕΟΕ, με έντονη κομματική ταυτότητα. Για ευνόητους λόγους θέλησε να μην αναφερθεί το όνομά του… «Εκτιμώ ότι η κατάσταση στις ομοσπονδίες έχει αλλάξει και πλέον δεν μιλάμε για κομματικές ομοσπονδίες. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν αλλάξει οι συσχετισμοί στη βάση, στα σωματεία δηλαδή που εκλέγουν τις διοικήσεις των ομοσπονδιών. Ο δικομματισμός έχει τελειώσει και ελάχιστα είναι τα σωματεία που ψηφίζουν με κομματική γραμμή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, σε αρκετές περιπτώσεις, ο πρόεδρος να ανήκει σε ένα συγκεκριμένο κόμμα, αλλά τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να προέρχονται από όλα σχεδόν τα κόμματα. Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, ο ίδιος ο πρόεδρος επιλέγει το ψηφοδέλτιό του να είναι πολυκομματικό. Έτσι, δεν περνάει κομματική γραμμή μέσα στην ομοσπονδία. Πλέον δεν έχει και νόημα κάτι τέτοιο…», σχολίασε.
Για του λόγου το αληθές χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ΣΕΓΑΣ. Τον πρόεδρο Κώστα Παναγόπουλο οι γνωρίζοντες τον τοποθετούν στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Ο γενικός γραμματέας Βασίλης Σεβαστής ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στα Δωδεκάνησα, ενώ ο εκπρόσωπος της ομοσπονδίας στην ΕΟΕ, Γιάννης Σταματόπουλος δεν θεωρείται κομματικό στέλεχος κανενός.
Οι ομοσπονδιάρχες ξεπέρασαν τα κόμματα
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι πρόεδροι των ομοσπονδιών κατάφεραν να βγάλουν τον αυστηρά κομματικό μανδύα τους και να γίνουν υπερκομματικοί.
Ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας, υπήρξε παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με έντονη κομματική δράση και συμμετοχή στα όργανα του κινήματος. Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει, ωστόσο εκείνος επανεκλέχθηκε πέρσι στον προεδρικό θώκο με σταλινικά ποσοστά, όντας ο μοναδικός υποψήφιος. Το ίδιο ισχύει και για άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Βασιλακόπουλος – μπάσκετ, Ζαννιάς – αντισφαίριση, Κολυμπάδης – πινγκ πονγκ). Στην ομοσπονδία χάντμπολ ο Στέλιος Αγγελούδης κινεί τα νήματα στα σοβαρά θέματα χωρίς να είναι πρόεδρος, αλλά απλός εκπρόσωπος στην Ολυμπιακή Επιτροπή.
Ανάλογης αποδοχής ομοσπονδιάρχες υπάρχουν και από τη Νέα Δημοκρατία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σκοποβολής, Παύλος Κανελλάκης διατηρεί τη θέση του από το 1982, ο Μανώλης Κατσαδάκης είναι πρόεδρος στην Ομοσπονδία Ξιφασκίας από το 1989, ενώ ο Μανώλης Φυσεντζίδης γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Τάε Κβον Ντο από το 1996.
Η επόμενη μέρα
Στην ομοσπονδία της άρσης βαρών και της πάλης, ο προεδρικός θώκος ανήκει σε δύο Ολυμπιονίκες. Ο Πύρρος Δήμας μπορεί να είναι βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, όμως αυτή η ιδιότητά του ωχριά μπροστά στα θρυλικά επιτεύγματά του στην άρση βαρών.
Ο Κώστας Θάνος, επίσης φέρεται να πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ, όμως παράλληλα είναι ο πρώτος Έλληνας παλαιστής που κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα ισχυρό προφίλ και κέρδισε μεγάλη δημοσιότητα διαφημίζοντας παράλληλα και το άθλημα. Ο αγώνας που έδωσε από την πλευρά του για να παραμείνει η πάλη στο Ολυμπιακό πρόγραμμα, ήταν συγκινητικός.
Πιθανότατα σε λίγα χρόνια να υπάρξει πρόσφορο έδαφος και για άλλους καταξιωμένους αθλητές, ώστε να διοικήσουν τις ομοσπονδίες τους. Ίσως κάτι τέτοιο να αποτελεί και μονόδρομο για ορισμένα αθλήματα…
