Τρία χρόνια μετά την κατάκτηση της κορυφής από τον ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός βρήκε τον τρόπο για να εκθρονίσει τον Δικέφαλο και να του πάρει τα πρωτεία.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Από τις 29 Απριλίου 2015 (η «σκούπα» του ΠΑΟΚ στους τελικούς) έως τις 9 Μαΐου 2018 (η «σκούπα» του Ολυμπιακού) μεσολάβησαν τριάντα επτά μήνες κατά τη διάρκεια των οποίων έγιναν πάρα πολλά…
Κι αν τα προηγούμενα χρόνια ο Ολυμπιακός δεν μάθαινε από τα λάθη του και δεν εκμεταλλεύονταν τα «αυτογκόλ» που έβαζε ο ΠΑΟΚ, φέτος ήταν φως φανάρι ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Στις 27 Οκτωβρίου, λίγο πριν το πρώτο σερβίς του πρωταθλήματος, κι ενώ ο ΠΑΟΚ ήδη είχε διώξε τον Ελγέτα, γράφαμε χαρακτηριστικά:
«Το ολικό λίφτινγκ του Ολυμπιακού με παίκτες εγνωσμένης αξίας (Ντζίζγκα, Αλεξίεφ, Μπέμε Ράουβερντνικ, Οϊβάνεν, Πετρέας) και έναν έμπειρο προπονητή (Μουνιόθ) μοιάζει ως μια ύστατη προσπάθεια των ερυθρόλευκων να σπάσουν την κυριαρχία του ΠΑΟΚ και στα χαρτιά αυτή τη φορά έχουν περισσότερες πιθανότητες από ποτέ.
Αλλαγές έκανε κι ο ΠΑΟΚ, αλλά άλλος έφτιαξε την ομάδα κι άλλος θα την τρέξει στο πρωτάθλημα καθώς ο Ελγέτα σαν άλλος Γκουλινέλι (πέρσι στον Ολυμπιακό) έφυγε πριν ξεκινήσει η σεζόν κι όπως αποδείχθηκε ήταν απλά αναλώσιμος. Τώρα όμως που υπάρχει ένα ολόκληρο πρωτάθλημα συν την πρόκληση του τσάμπιονς λιγκ, πολλά θα κριθούν από το ποιος θα πάρει τη θέση του, πόσο θα μπορέσει να εμπνεύσει την ομάδα κι από κει και πέρα αν είναι καλά ο Γκόμεζ (και μπορεί να κάνει τη διαφορά) κι αν ο Γκιόν αποδειχθεί το μεγαλύτερο λαβράκι των τελευταίων ετών… Όμως στον ΠΑΟΚ είναι πολλά τα “αν” που έχουν μαζευτεί…».
Κι όπως αποδείχθηκε με τα «αν» και τα… γούρια δεν μπορείς να προχωρήσεις με την καλύτερη ομάδα και φέτος να κερδίζει στο φινάλε τον τίτλο. Γιατί ο Ολυμπιακός μπορεί να μην έφτασε (παρά ελάχιστες φορές) στο αγωνιστικό του ταβάνι, αλλά έστω κι έτσι ήταν αρκετό για να πάρει τον τίτλο.
Εκμεταλλεύτηκε πλήρως το ότι ήταν η μοναδική ομάδα που είχε πέντε ξένους, ότι δούλεψε από την αρχή της χρονιάς με ένα πολύ καλό ρόστερ χωρίς προβλήματα και στο φινάλε μίλησε η ποιότητα του.
Κι όσο κι αν ο χαμένος ημιτελικός του Κυπέλλου ήταν ένα μικρό σοκ, η κατάκτηση του πρωταθλήματος και η συμμετοχή στον τελικό του Challenge Cup καθιστούν την χρονιά πετυχημένη.
Κι όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται το ίδιο ισχύει και για τον ΠΑΟΚ που πήρε το Κύπελλο. Γιατί η αλήθεια είναι με τον προγραμματισμό του καλοκαιριού το ότι η ομάδα πήρε έναν τίτλο μοιάζει με θαύμα.
Ο ΠΑΟΚ πιάστηκε στον ύπνο στο θέμα των ξένων, αλλά εδώ το πρόβλημα είναι ότι ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με την λίγκα, έκανε μια ομάδα κατώτερη του αναμενομένου και στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο είτε δεν μπόρεσε, είτε δεν είδε και δεν διόρθωσε όλες τις ανορθογραφίες του ρόστερ και στη συνέχεια η διαχείριση της ομάδας από τον Ντανιέλε Ρίτσι (εδικά μετά το Κύπελλο στη Ρόδο) δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.
Μόνο που τα πραγματικά δύσκολα για τον ΠΑΟΚ έρχονται από δω και πέρα… Επί τρία χρόνια, όσο κατακτούσε τον τίτλο, ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν το έβαζε κάτω, αλλά κάθε χρόνο έριχνε πολλά λεφτά για να φτιάξει την ομάδα που θα γκρεμίσει τους ασπρόμαυρους από την κορυφή.
Τώρα που ο ΠΑΟΚ έχασε την πρωτοκαθεδρία καλείται να δείξει χαρακτήρα, αρχικά όχι εντός γηπέδου, αλλά εκτός… Κι αφού πρώτα ξεκαθαρίσει ποιος ή ποιοι κάνουν κουμάντο στην ομάδα, μετά θα πρέπει να ξεκινήσει και το χτίσιμο της από τον προπονητή…
Κι οι δύο ομάδες πάντως αναμένεται να έχουν ένα πολύ ενδιαφέρον καλοκαίρι.
