Δύο μήνες απέμειναν πλέον για το πρώτο σερβίς στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα U18 (αυτό που είχαμε συνηθίσει να λέμε παίδων) με την Εθνική ομάδα να μαθαίνει τους αντιπάλους της και να… χαμογελά.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Όχι γιατί Βουλγαρία, Τουρκία, Λευκορωσία, Τσεχία, Γερμανία είναι του χεριού της. Σ’ αυτές τις ηλικίες όπως σωστά επεσήμανε ο ομοσπονδιακός τεχνικός Στέφανος Νανάς «οι κληρώσεις πάντα κρύβουν παγίδες» και δεν υπάρχουν τα δεδομένα που υπάρχουν στους άνδρες θα συμπληρώσουμε εμείς…
Μπορεί να χαμογελά όμως γιατί οι συγκεκριμένοι αντίπαλοι αφήνουν την προοπτική της ελπίδας είτε για την τετράδα και τα μετάλλια, είτε για το γκρουπ 5-8 όπου μία νίκη θα σημάνει και την απευθείας πρόκριση μας στα τελικά του Παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Ε κι αν συγκρίνεις τους δύο ομίλους (Σλοβακία, Ρωσία, Ιταλία, Βέλγιο, Γαλλία, Ουκρανία ο άλλος) καταλαβαίνει κανείς τη διαφορά, αλλά θα το πούμε για μια ακόμη φορά πως οι κληρώσεις αποδεικνύονται καλές ή κακές μέσα στο γήπεδο.
Πάμε τώρα στην ουσία του θέματος και γιατί αυτή η Εθνική ομάδα μπορεί να αποδειχθεί εξόχως σημαντική για την επόμενη μέρα του αθλήματος στην Ελλάδα.
Ουσιαστικά μιλάμε για μια ομάδα η οποία δημιουργήθηκε το 2015 σε υλοποίηση του σχεδιασμού του τότε Ομοσπονδιακού Σωτήρη Δρίκου μαζί με τους Νίκο Ζαλμά, Άρη Γιαμακίδη, Νίκο Μούχλια και τους περιφερειακούς Ομοσπονδιακούς προπονητές. Από το Μουζάκι (το 2016) όπου έγινε το διακλιμακιακό, οι 45 αθλητές έγιναν 16 και τελικά οι 12 ταξίδεψαν στη Βουλγαρία για το Βαλκανικό (ως παμπαίδες) κατακτώντας τη δεύτερη θέση χάνοντας με 3-2 στον δραματικό τελικό από την Τουρκία (8/8/2016).
Κι όσοι τότε ειρωνευόταν στη λογική «έλα μωρέ ποιο Βαλκανικό» λες και οι ομάδες της γειτονιάς μας είναι μικρά ευρωπαϊκά μεγέθη, αλλά κι όλοι οι υπόλοιποι δεν θα μπορούσαν να φανταστούν πόσο σημαντική ήταν εκείνη η 2η θέση.
Η Τουρκία λίγο αργότερα ανέλαβε να διοργανώσει το παρθενικό Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα U17 (Παμπαίδων), η Ελλάδα ως 2η στο Βαλκανικό πήρε το απευθείας εισιτήριο και το νερό μπήκε στ’ αυλάκι…
Έτσι τον Ιούλιο του 2017 (με τον Στέφανο Νανά πλέον στο τιμόνι να βάζει τις δικές του πινελιές και τον Νίκο Μούχλια βοηθό) ήρθε η συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό και η 7η θέση, η οποία σε συνδυασμό με τις αλλαγές στις ηλικίες Παίδων (U18), Παμπαίδων (U17) μας έδωσε την ευκαιρία να έχουμε μια καλή κλήρωση στα προκριματικά του U18 κι έτσι τον περασμένο Ιανουάριο κόντρα σε Πορτογαλία, Λετονία, Ισπανία (πέρσι στο Άργος ήμασταν στον όμιλο με την Ρωσία) είχαμε 3 στις 3 νίκες πήραμε πανηγυρικά το εισιτήριο για τα τελικά.
Αυτή η φουρνιά λοιπόν μέσα σε 12 μήνες θα παίξει σε δύο τελικές φάσεις Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, έχοντας βάσιμες ελπίδες για να μπορέσει να συμμετάσχει και σε ένα παγκόσμιο τουλάχιστον… Αν μη τι άλλο τρομερές εμπειρίες και παραστάσεις γι’ αυτά τα παιδιά (εξ ου κι ο χαρακτηρισμός «τυχερή φουρνιά» στον τίτλο).
Για το ανδρικό βόλεϊ που έχει περάσει μια «μαύρη οκταετία» αυτές οι επιτυχίες είναι κάτι παραπάνω από σημαντικές και απαραίτητες, αρκεί να υπάρχει συνέχεια και σε επίπεδο ανδρών.
Η τελευταία γενιά που είχε να παρουσιάσει ανάλογα επιτεύγματα είναι αυτή των 93άρηδων (Κουμεντάκης, Κοκκινάκης, Δαλακούρας, Πρωτοψάλτης), η οποία αποτελεί σιγά, σιγά τον κορμό της ανδρών.
Φυσικά και δεν περιμένει κανείς να βγουν και οι 12 και να παίξουν στη μεγάλη εθνική, αλλά η αλήθεια είναι ότι σ’ αυτά τα παιδιά υπάρχει ταλέντο και προοπτική.
