Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την κατάκτηση ενός Ολυμπιακού μεταλλίου; Ο Πέτρος Γαλακτόπουλος ξετυλίγει το κουβάρι τον αναμνήσεων στο Sportsfeed.gr, ανήμερα της δικής του μεγάλης επετείου.
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Πριν από 46 χρόνια, στην πόλη του Μεξικό, η ελληνική σημαία ανέβαινε στον ιστό για το χάλκινο μετάλλιο που κατακτούσε ο Πέτρος Γαλακτόπουλος στην ελληνορωμαϊκή πάλη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν 27 Οκτωβρίου του 1968.
«Που το θυμήθηκες ρε φίλε; Ούτε εγώ δεν το θυμόμουν ότι ήρθε σαν σήμερα το μετάλλιο», ήταν η πρώτη αντίδραση του μεγάλου παλαιστή, που σήμερα, στα 69 του είναι πρόεδρος στο ΟΑΚΑ. Οι αναμνήσεις εκείνης της ημέρας έφεραν γέλια και συγκίνηση στην κουβέντα.
«Πώς προετοιμάστηκα; Πολύ προπόνηση, ώρες ατέλειωτες με τον Πετμεζά και τον Αρκουδέα, τους δασκάλους. Δούλευα κιόλας, είχα ενοικιάσεις αυτοκινήτων. Ήμουν 23 ετών, μικρός και δεν με περίμεναν ότι θα ήμουν τόσο δυνατός. Πριν τους αγώνες έπινα στιγμιαίο καφέ. Τέσσερα – πέντε γραμμάρια ήταν αρκετά για να με κάνουν τούρμπο, γιατί ήμουν παρθένος οργανισμός. Τότε, δεν είχαμε ντόπες και τα συναφή. Είχαμε πάει στο Μεξικό 1,5 μήνα πριν τους αγώνες για να συνηθίσουμε στο υψόμετρο και ήμασταν όλοι στην ομάδα σε εξαιρετική κατάσταση» θυμήθηκε.
«Κρίμα για το χρυσό»
Η πορεία του Γαλακτόπουλου προς το μετάλλιο ήταν συγκλονιστική. Νίκησε με πτώση τους Γκονζάλες (Μεξικό), Κλάους (Δ.Γερμανία), Βαρκάτα (Πολωνία) και στα σημεία τους Κίο (Κορέα) και Σαπούνοφ (Σοβιετική Ένωση). Ναι, τον Γκενάντι Σαπούνοφ που είναι μία από τις κορυφαίες μορφές στον κόσμο της πάλης και διετέλεσε αργότερα προπονητής στην Ελλάδα και στη Ρωσία.
Δεκαεπτά λεπτά μετά τον τιτάνιο αγώνα με τον Σαπούνοφ ο Γαλακτόπουλος κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον Ιάπωνα Μονεμούρα. «Εκεί αδικήθηκα, διότι ο οργανισμός δεν είχε συνέλθει ακόμη από τον προηγούμενο αγώνα, ήταν πολύ λίγος ο χρόνος. Τον αγώνα όμως, τον έχασα από ένα δικό μου λάθος. Του επέτρεψα να με νικήσει με το κόλπο μου. Κάτι μου είπαν, γύρισα το κεφάλι μου και εκείνος βρήκε την ευκαιρία να με γυρίσει. Έτσι έχασα με 5-4 στα σημεία και πάει το χρυσό μετάλλιο. Κρίμα». Ναι, 46 χρόνια μετά, ο Πέτρος Γαλακτόπουλος εξακολουθεί να λέει «κρίμα» για εκείνο το στιγμιαίο λάθος.
Το χάλκινο ήρθε μετά από ισοπαλία με έναν ακόμη μεγάλο παλαιστή, τον Γιουγκοσλάβο Χόρβατ, ο οποίος στην τελική κατάταξη κέρδισε τον Γαλακτόπουλο για μισό βαθμό.
Του πήραν τα ρούχα
Ο Έλληνας πρωταθλητής, παρά το γεγονός ότι έμεινε τρίτος, ανακηρύχθηκε κορυφαίος παλαιστής των Ολυμπιακών Αγώνων του Μεξικό. Μετά την απονομή τον πλησίασαν οι άνθρωποι της αμερικάνικης ομάδας και του πήραν τα ρούχα, ώστε να έχουν ένα απτό κειμήλιο που θα εμπνέει τους δικούς τους παλαιστές. «Που να είναι άραγε εκείνα τα ρούχα», αναρωτιέται σήμερα ο Γαλακτόπουλος…
Το μετάλλιο του Γαλακτόπουλου ήταν το πρώτο μετά το 1960, από χρυσό του διαδόχου Κωνσταντίνου στην ιστιοπλοΐα στους Ολυμπιακούς της Ρώμης. «Εκείνο το μετάλλιο ήταν… βασιλικό. Άλλο πράγμα. Η δική μου επιτυχία είχε αντίκρισμα στο λαό. Ακόμη και τώρα έρχονται άνθρωποι και μου λένε ότι ‘Πέτρο μας σήκωσες με εκείνο το μετάλλιο. Μας έδωσες ελπίδα ότι μπορούμε να καταφέρουμε πράγματα’. Μεγάλη υπόθεση, τόσα χρόνια μετά να σε θυμούνται».
Το πριμ…
Η υποδοχή ήταν αποθεωτική. Χίλιοι άνθρωποι στο αεροδρόμιο της Αθήνας περίμεναν τον Γαλακτόπουλο για να τον σηκώσουν στους ώμους τους. «Εμένα και τους άλλους αθλητές που διακρίθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μας πήγαν στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη για να καταθέσουμε στεφάνι, ένεκα της εθνικής επετείου. Μας πήγαιναν σε σχολεία, μας αγκάλιαζε ο κόσμος», θυμάται.
Το κράτος αντάμειψε τον Πέτρο Γαλακτόπουλο για την επιτυχία του, με ένα διορισμό στη ΔΕΗ. «Διορίστηκα το 1970. Επειδή όμως δεν μπορούσα να πηγαίνω, λόγω των πρωινών προπονήσεων ενόψει και των Ολυμπιακών του Μονάχου, αποφάσισαν να με διώξουν. Τελικά το ξανασκέφτηκαν και με κράτησαν».
