Connect with us

LIST

Ολυμπιακοί και πολιτική

Published

on

Ο νόμος που κατέθεσαν οι Ρώσοι κατά της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς για το διάστημα που θα διαρκέσουν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σότσι, δεν είναι η πρώτη φορά που η πολιτική διαδραματίζει ρόλο στο σημαντικότερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη.

του Σούλη Μέζου
[email protected]

Βερολίνο 1936
Πριν την έναρξη των Αγώνων, ο Χίτλερ έκανε προπαγάνδα υπέρ του τρίτου ράιχ και της άριας φυλής μέσω της λαμπαδηδρομίας. Συνέχισε το σχέδιο του κατά τη διάρκεια των Αγώνων, ελπίζοντας σε θριαμβευτική επικράτηση των ανοιχτόχρωμων αθλητών της Γερμανίας. Δεν υπολόγισε όμως τον Τζέσε Όουενς. Ο Αφροαμερικανός αθλητής κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια (100μ., 200μ., σκυταλοδρομία 4Χ100 και μήκος) και έκανε τον Αδόλφο Χίτλερ να βράζει κάθε φορά που ανέβαινε στο πρώτο σκαλί του βάθρου.

Λονδίνο 1948
Οι πρώτοι μεταπολεμικοί Αγώνες, λειτούργησαν και ως αποδοχή της κατάστασης που προέκυψε στον παγκόσμιο χάρτη μετά τη λήξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Από τους Αγώνες του Λονδίνου αποκλείστηκαν η Γερμανία και η Ιαπωνία ως οι χώρες που προκάλεσαν τον πόλεμο, ενώ για δικούς της λόγους επέλεξε την αποχή η Σοβιετική Ένωση.

Ελσίνκι 1952
Η Δυτική Γερμανία συμμετάσχει για πρώτη φορά σε Αγώνες, ενώ και η Σοβιετική Ένωση παρά την έναρξη του ψυχρού πολέμου με τις ΗΠΑ, επιστρέφει μετά από απουσία 40 ετών.

Μελβούρνη 1956
Στους Αγώνες του 1956, η ΔΟΕ λειτούργησε περισσότερο ως ΟΗΕ. αναγνώρισε ως κράτος την Ταϊβάν με αποτέλεσμα η Κίνα να αποσύρει τη συμμετοχή της. Ισπανία, Ολλανδία και η αιώνια ουδέτερη Ελβετία μποϊκόταραν τους Αγώνες διαμαρτυρόμενοι για τη σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία. Για ίδιο λόγο (εισβολή του Ισραήλ στη χερσόνησο του Σινά), Αίγυπτος, Λίβανος και Ιράκ απέσυραν τη συμμετοχή τους.

Τόκιο 1964
Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά τους Αγώνες που έχασε λόγω της εισβολής της Ιαπωνίας στην Κίνα και την έναρξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το Τόκιο ήταν η οικοδέσποινα πόλη. Μεταξύ των χωρών που συμμετείχαν, δεν ήταν η Νότιος Αφρική. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, είχε δώσει τελεσίγραφο στην κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής να αλλάξει την πολιτική της (άπαρχαϊντ) ειδάλλως θα δε θα γινόταν δεκτή η συμμετοχή της στους Αγώνες. Όπως και έγινε τελικά. Μάλιστα η Νότιος Αφρική δε συμμετείχε σε καμιά Ολυμπιάδα για τα επόμενα 28 χρόνια και μόλις το 1992, στη Βαρκελόνη έγινε δεκτή η επιστροφή της. Τότε, στην 62μελή αποστολή των Νοτιοαφρικανών, συμμετείχαν για πρώτη φορά και (επτά) μαύροι αθλητές.

Πόλη του Μεξικού 1968
Ο νικητής του τελικού των 200μ., Αμερικανός Τόμι Σμιθ, μαζί με το συμπατριώτη του Τζον Κάρλος ο οποίος κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης του αμερικάνικου ύμνου, υψώσαν τις γροθιές τους φορώντας μαύρο γάντι. Σύμβολο του μαύρου κινήματος της Αμερικής. “Εκπροσωπούσα τους εργάτες, τα υποτιμημένα στρώματα της κοινωνίας, που όμως είναι τόσο σημαντικά για την εξέλιξη της. Για το λόγο αυτό το πανωφόρι μου ήταν ξεκούμπωτο” δήλωσε κάποια χρόνια αργότερα ο Τζον Κάρλος.
Επίσης καθ’ όλη τη διάρκεια των Αγώνων, στην Πόλη του Μεξικού έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις από τους φοιτητές κατά της δεξιάς κυβέρνησης της χώρας.

Μόναχο 1972
Μία μέρα πριν την έναρξη των Αγώνων, η αποστολή των Ισραηλινών επισκέφτηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου. Δύο εβδομάδες αργότερα, έντεκα μέλη της αποστολής σκοτώθηκαν όταν οκτώ μέλη της Παλαιστινιακής οργάνωσης “Μαύρος Σεπτέμβρης” εισέβαλαν στο Ολυμπιακό χωριό και τους πήραν ομήρους.

Μόντρεαλ 1976
Οι στενές σχέσεις της Νέας Ζηλανδίας με το καθεστώς του απαρχάιντ στη Νότια Αφρική, ήταν ο λόγος για τον οποίο 28 αφρικάνικες χώρες επέλεξαν να μην αγωνιστούν στους Αγώνες του 1976. Την αρχή έκανε το Κονγκό και στη συνέχεια ακολούθησαν οι υπόλοιπες, κάποιες από τις οποίες μάλιστα είχαν ήδη αφιχθεί στο Μόντρεαλ με σκοπό να αγωνιστούν.

Μόσχα 1980
Ένα χρόνο νωρίτερα, η τότε Σοβιετική Ένωση είχε εισβάλει στο Αφγανιστάν. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ ζήτησε την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων, διαφορετικά οι ΗΠΑ δε θα συμμετείχαν στους Αγώνες. Η οριστική απόφαση για το μποϊκοτάζ πάρθηκε στη συνάντηση της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, τον Απρίλιο του 1980 στο Άεχεν της Γερμανίας. Την απόφαση στήριξαν (εκτός από τις ΗΠΑ), άλλες 64 χώρες. Αγγλία, Γαλλία και Αυστραλία στήριξαν το μποϊκοτάζ αλλά επέτρεψαν στους αθλητές τους να αποφασίσουν αυτοί αν θα αγωνιστούν ή όχι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Σεμπάστιαν Κόε, ο οποίος παρά τις πιέσεις που δέχθηκε από την πρωθυπουργό της Αγγλίας Μάργκαρετ Θάτσερ, αγωνίστηκε στη Μόσχα και κέρδισε το χρυσό στα 1500μ.

Λος Άντζελες 1984
Η απάντηση των Σοβιετικών στο μποϊκοτάζ των ΗΠΑ, ήρθε ένα χρόνο μετά τους δικούς τους Αγώνες στη Μόσχα, όταν και ανακοίνωσαν πως δε θα συμμετάσχουν σε αυτούς του Λος Άντζελες. Την απόφαση των Σοβιετικών στήριξαν και ακολούθησαν ακόμα 17 χώρες με την πιο παράδοξη συμμετοχή στο μποϊκοτάζ, αυτή του Αφγανιστάν για το οποίο έγινε όλη η φασαρία το 1980.

Αθήνα 2004
Ο Αράς Μιρεσμαέλι, ήταν ο σημαιοφόρος του Ιράν κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης και θεωρούνταν το φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στην κατηγορία του. Ο Ισραηλινός Εχούντ Βαξ θα ήταν ο πρώτος του αντίπαλος, αλλά ο Ιρανός τζουντόκα βρέθηκε υπέρβαρος στο ζύγισμα πριν τον αγώνα και ακυρώθηκε. Ο ίδιος δήλωσε πως το έκανε επίτηδες για να μην αγωνιστεί κόντρα στον Ισραηλινό, καθώς ήταν ο μοναδικός τρόπος για να μην υπάρξουν κυρώσεις για τον ίδιο.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/