32 χρόνια εργάτης στην κωπηλασία

Για 26 ολόκληρα χρόνια ήταν πιστός στρατιώτης του ΝΟ Θεσσαλονίκης μέχρι που άλλαξε… Όμιλο και πλέον υπηρετεί τον ΝΑΟΚΘ οδηγώντας τον σε μεγάλες επιτυχίες. Ο Μάνθος Γκάρος είναι ένας από τους πιο έμπειρους προπονητές κωπηλασίας στην Ελλάδα και ταυτόχρονα από τους πιο πετυχημένους. Με το συνεργάτη του, Γρηγόρη Ερμίδη ετοιμάζουν την ομάδα του ΝΑΟΚΘ για το πανελλήνιο πρωτάθλημα που ακολουθεί σε λίγες εβδομάδες. Σε ένα από τα διαλείμματα των προπονήσεων, παραχώρησε στο Sportsfeed μια άκρως ενδιαφέρουσα συνεντευξη.

συνέντευξη Βασίλης Τσανταρλιώτης
φωτογραφίες Γιάννης Τσερκεζίδης

Υπήρξατε πρωταθλητής από πολύ μικρή ηλικία, συνεχίζοντας την σταδιοδρομία σας ως τεχνικός προπόνησης μέχρι σήμερα. Θα έλεγε κανείς πως γνωρίζετε καλά όσο λίγοι το άθλημα της κωπηλασίας. Γιατί κωπηλασία και όχι κάτι άλλο;
Θα απαντήσω στην ερώτηση αντιστρέφοντας την. Γιατί κάτι άλλο και όχι κωπηλασία; Αθλήματα, ή μάλλον παιχνίδια όπως το ποδόσφαιρο, είναι δραστηριότητες που επιλέγουν οι σύγχρονοι νέοι γιατί είναι πολύ δημοφιλείς, χάρη στην προβολή που απολαμβάνουν από τα ΜΜΕ. Προσωπικά, όταν ήμουν στην ηλικία κατά την οποία επέλεγα τις δραστηριότητές μου, επιθυμούσα ένα άθλημα, στο οποίο δε θα είχα πρόσβαση γιατί το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο το έβρισκα καθημερινά στις «αλάνες» με τους συμμαθητές μου. Στην περίπτωσή μου μάλιστα, η επιλογή ήταν προσωπική και όχι καθοδηγούμενη πχ από τους γονείς μου, και άκρως συνειδητοποιημένη παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας μου.

Πλησιάζει η στιγμή που τα πληρώματα του ΝΑΟΚΘ θα αγωνιστούν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα το οποίο αναμένεται να έχει ιδιαίτερα μεγάλο συναγωνισμό. Ποιες είναι οι προσδοκίες της προπονητικής ομάδας του ΝΑΟΚΘ από τη φετινή αποστολή στο Σχινιά;
Πράγματι όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, ξεκινά αμέσως μετά από την Μεγάλη Εβδομάδα, η πρώτη φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος στην όμορφη και ιδιαίτερη τοποθεσία του Σχινιά και συγκεκριμένα στο Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο. Οι προσδοκίες μας, είναι κάθε χρόνο οι ίδιες. Δηλαδή, να λάβουν μέρος οι αθλητές μας, να φθάσουν στις καλύτερες ατομικές επιδόσεις τους, ώστε τα πληρώματα του ομίλου μας να είναι ανταγωνιστικά και να ανέβουν στο βάθρο της διοργάνωσης. Και μία τέτοια επιβράβευση θα είναι η πιο γλυκιά ανταμοιβή για τα παιδιά μας που όλο το χρόνο προπονούνται αδιάκοπα, σκληρά και με πολλές προσωπικές τους θυσίες.

Υπήρξαν χρονιές στο παρελθόν τις οποίες παράλληλα με τις υπηρεσίες σας στο εκάστοτε σωματείο αποτελούσατε ενεργό μέλος της ομοσπονδιακής προπονητικής ομάδας. Πως ήταν αυτή η εμπειρία; Θα το ξανακάνατε αν σας γινόταν πρόταση;
Είναι σίγουρο, ότι όταν ένας αθλητής ή προπονητής υπηρετεί την Εθνική ομάδα είναι μεγάλη τιμή. Έτσι και στη δική μου περίπτωση, το πρώτο συναίσθημα είναι η τιμή και αμέσως μετά έρχεται η ευθύνη εκπλήρωσης των καθηκόντων μου απέναντι στη πατρίδα μου, με το πιο ενδεδειγμένο τρόπο. Η εμπειρία λοιπόν ήταν μοναδική αλλά ως ανάμνηση, γιατί στην καθημερινότητά μου ένιωθα το καλό βάρος της ευθύνης και ότι έπρεπε να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να βοηθήσω την ομάδα να εκπληρώσει τους στόχους της. Όσο για το αν θα ξαναυπηρετούσα την Εθνική ομάδα, δεν μπορείς ποτέ να αρνηθείς μία τέτοια πρόταση, η απάντηση στην οποία είναι μονοδρομικά θετική!

Ποια ήταν η δυσκολότερη χρονιά της σταδιοδρομίας σας ως προπονητής κωπηλασίας και σε τι συνίσταται η δυσκολία αυτή; Έχετε να θυμηθείτε κάτι για την καλύτερη χρονιά;
Δυσκολίες και χαρές υπάρχουν κάθε χρόνο. Όμως, αν πρέπει να θυμηθώ τη δυσκολότερη χρονιά, θα σταθώ στη χρονιά που μεταπήδησα από τον ΝΟΘ στον ΝΑΟΚΘ, στον οποίο βρίσκομαι τα τελευταία έξι περίπου χρόνια. Η δυσκολία είχε να κάνει, με το γεγονός, ότι ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν σε άλλο όμιλο, δεδομένου, ότι στον ΝΟΘ βρισκόμουν συνεχώς από το 1984 ως αθλητής και μετέπειτα ως προπονητής. Έπρεπε, λοιπόν, να εγκλιματιστώ άμεσα, ώστε να αρχίσω να αποδίδω τα μέγιστα και μάλιστα, στους διάφορους αγώνες, έπρεπε να είμαι απέναντι στον όμιλο που για 26 χρόνια υπηρετούσα και είχα αγαπήσει. Σε ό,τι αφορά την καλύτερη στιγμή της καριέρας μου, μου έρχονται αμέσως στο μυαλό δύο περιπτώσεις, μία όταν ακόμη υπηρετούσα τον ΝΟΘ και είχαμε κατεβάσει στην πρώτη φάση των Πανελληνίων αγώνων μία πολυάριθμη ομάδα η οποία κατάφερε να σπάσει τον πολυνίκη των Ιωαννίνων σαρώνοντας τα μετάλλια. Η δεύτερη ανάμνηση, έχει να κάνει με την εμπειρία που έζησα με τους δύο τότε καλύτερους αθλητές του ΝΑΟΚΘ, οι οποίοι είχαν πλαισιωθεί από δύο άπειρους και μικρούς ηλικιακά αθλητές μας, και εντούτοις καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα στο τετραπλό ανδρών ελαφρών βαρών και μάλιστα κάνοντας τον καλύτερο χρόνο όλης της διοργάνωσης. Τα συναισθήματα και η συγκίνηση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ανεκτίμητα.

Ποια είναι συνήθως τα χαρακτηριστικά που αναγνωρίζει το έμπειρο μάτι του προπονητή σε έναν αθλητή – ταλέντο; Αρκεί τελικά το ταλέντο για την εξέλιξη κι επιτυχημένη πορεία ενός αθλητή;
Το ταλέντο είναι κάτι που φαίνεται με γυμνό οφθαλμό και ξεχωρίζει αμέσως. Το ένστικτο ενός έμπειρου προπονητή είναι αυτό που αναγνωρίζει πότε ένας νέος αθλητής πρόκειται να ξεχωρίσει. Βέβαια, υπάρχουν και κάποια χαρακτηριστικά στον αθλητή τα οποία κάνουν έναν προπονητή να θέλει να ασχοληθεί μαζί του. Είναι σίγουρο, ότι σκέτο ταλέντο χωρίς επίμονη και αποτελεσματική δουλειά δεν είναι αρκετό για επιτυχία, καθώς το ταλέντο από μόνο του φέρνει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ενώ η «σκληρή» δουλειά είναι αυτή που φέρνει μακροχρόνια και διαρκείας αποτελέσματα.

Είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια οι διεθνείς μας επιτυχίες στο άθλημα της κωπηλασίας αυξάνονται διαρκώς. Μπορείτε να επισημάνετε τρεις από τις συγκυρίες που πιστεύετε πως ωφέλησαν σε αυτή την εξέλιξη;
Δεν υπάρχουν αριθμοί στη συνταγή της επιτυχίας. Ωστόσο, η πολύ καλή διοίκηση της ομοσπονδίας, με το πολύ καλό προπονητικό τιμ με επικεφαλής τον κύριο Ποστιλιόνε, σε συνδυασμό με τη σκληρή και επαγγελματικού επιπέδου προπόνηση των αθλητών (γεγονός πολύ δύσκολο, το να είσαι επαγγελματίας, σε ένα άκρως ερασιτεχνικό άθλημα) έφεραν αυτό το αποτέλεσμα, ώστε από μία «υποανάπτυκτη» χώρα στο άθλημα της κωπηλασίας, να είναι τώρα διεθνώς αναγνωρισμένη υπερδύναμη.

Πόσο δύσκολο πιστεύετε είναι να επιτευχθεί επί σειρά ετών επιτυχημένη πορεία ενός κωπηλάτη στην Ελλάδα σήμερα;
Η επιτυχία ενός κωπηλάτη χρονικά έχει περιοριστεί και αυτό γιατί το κράτος μας πλέον δεν στηρίζει τους αθλητές μας οικονομικά ούτε τους υποστηρίζει επαγγελματικά, ώστε να έχουν διαχρονικά αποτελέσματα υψηλού επιπέδου. Ο κωπηλάτης όταν ενηλικιωθεί, αν δεν απολαμβάνει την οικονομική στήριξη της οικογένειάς του, τίθεται θέμα διαβίωσης του. Οπότε είναι πολύ δύσκολο για τον κωπηλάτη να συνεχίσει τον αθλητισμό καθώς αναζητά την επαγγελματική του αποκατάσταση.

Ποια είναι η πρόβλεψη σας για την επίδοση των Ολυμπιακών πληρωμάτων που έχουν ήδη αποκτήσει την πρόκριση για το Ρίο; Πιστεύετε πως είναι σε θέση η ομάδα να διεκδικήσει κι άλλα ακόμη “εισιτήρια” για τo μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της τετραετίας;
Τα πληρώματα που έχουν ήδη προκριθεί για την Ολυμπιάδα του Ρίο πιστεύω ότι προπονούνται πολύ καλά και έχουν πολύ καλές πιθανότητες. Το μόνο ουσιαστικό εμπόδιο τους για την επιτυχία θα είναι η ενδεχόμενη κακή ψυχολογία, λόγω της ψυχολογικής πίεσης που θα έχουν ενόψει των αγώνων. Μη ξεχνάμε, ότι η προετοιμασία για τους προπονητές και τους αθλητές, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι τέσσερα έτη και όχι ένα όπως νομίζει ο απλός φίλαθλος. Για τα υπόλοιπα πληρώματα, ελπίζω και εύχομαι να πάρουν το πολυπόθητο εισιτήριο για το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός που είναι στόχος απώτερος όλων των αθλητών.

Τι είναι αυτό που πιστεύετε πως λείπει πρωτίστως κι έχει άμεση ανάγκη ο χώρος της κωπηλασίας στη χώρα μας;
Οι ελλείψεις σε όλους τους τομείς στην Ελλάδα είναι αυτονόητες και άπειρες. Δε θα γλίτωνε και η κωπηλασία. Δε ξέρω τι να πρωτοαναφέρω. Βασικό ρόλο παίζει η ελλείπουσα αυτή τη στιγμή διαφήμιση από τα ΜΜΕ, ώστε να μάθει το ευρύ κοινό τι είναι κωπηλασία και να αρχίσουν περισσότεροι νέοι να γεμίζουν τους ομίλους. Από κει και πέρα, πρέπει να αρχίσει η οικονομική ενίσχυση από το κράτος στους ομίλους και η επαγγελματική αποκατάσταση των αθλητών υψηλών επιδόσεων και επιπέδου. Σε άλλο ένα τομέα που είναι απούσα η πολιτεία είναι στο ότι είμαστε στο 2016 και δεν υφίστανται αθλητικά σχολεία αν και είχαν λειτουργήσει έως το 2010. Άρα, πρέπει να γίνει επανεκκίνηση αυτών των φορέων εκπαίδευσης ώστε να υπάρχει αθλητική παιδεία και ανίχνευση ταλέντων από την παιδική ηλικία. Σε προπονητικό επίπεδο, πρέπει να υπάρχει οικονομικό κίνητρο από το κράτος, γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχει έλλειψη ακόμη και προπονητικού δυναμικού στη χώρα.