Η σημερινή μέρα, 5 Σεπτεμβρίου, σηματοδοτεί την 50ή επέτειο της Σφαγής του Μονάχου, τότε που έντεκα μέλη της αποστολής του Ισραήλ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972, ήταν θύματα τρομοκρατικής ενέργειας εντός του Ολυμπιακού χωριού.
Σαν σήμερα γράφτηκε μια μαύρη σελίδα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Το γιορτινό και ενωτικό κλίμα που οφείλει να φέρει το μεγαλύτερο γεγονός του πλανήτη επισκιάστηκε όταν το 1972 Ισραηλινοί αθλητές και προπονητές δολοφονήθηκαν από οκτώ μέλη της παλαιστινιακής τρομοκρατικής ομάδας του Μαύρου Σεπτέμβρη. Σκότωσαν τον προπονητή πάλης Μόσε Γουάινμπεργκ και τον παλαιστή Γιουσέφ Ρομάνο, οι οποίοι προσπάθησαν να αντισταθούν, στη συνέχεια τραυμάτισαν μερικούς άλλους πριν κρατηθούν υπό την ένοπλη φρουρά.
Για πολλά χρόνια οι οικογένειες των θυμάτων επιζητούσαν τη δικαίωση και ισχυρίζονταν ότι οι γερμανικές αρχές απέτυχαν να προστατεύσουν τους αθλητές. Τα χαλαρά μέτρα ασφαλείας επέτρεψαν στους τρομοκράτες να έχουν εύκολη πρόσβαση στο Ολυμπιακό χωριό ενώ έφταιγε και η απειρία αστυνομικών. Επίσης μια έκθεση που ήρθε στο φως το 2012 αναφέρει πως η Γερμανία ήξερε για πιθανόν τρομοκρατικό χτύπημα πριν τους Αγώνες. Όπως είναι φυσικό η γερμανική κυβέρνηση αναγνώρισε τα λάθη της και αύξησε την αποζημίωση από 10 εκατομμύρια σε 28.
Λίγοι γνωρίζουν τι ακριβώς εκτυλίχθηκε εκείνη την μοιραία μέρα στο Ολυμπιακό Χωριό. Δημοσιογράφοι και οι Αμερικανοί μπασκεμπολίστες ,Μπόμπι Τζόουνς και Μάικ Μπάντομ μεταφέρουν μέσα από τα δικά τους μάτια και της υπόλοιπης ομάδας πως έζησαν εκείνη την τραγωδία: «Η ομάδα των ΗΠΑ συνήθιζε να πηγαίνει σε μια στρατιωτική βάση και να προπονείται. Αυτή τη φορά μας κράτησαν εκεί και δεν μας έφεραν πίσω», θυμάται ο Μπάντομ και προσθέτει: «Πολύ λίγες πληροφορίες μας δόθηκαν για το τι γινόταν. Όταν επιστρέψαμε νωρίς το βράδυ μας κράτησαν έξω από το Χωριό. Τότε μπόρεσα να τηλεφωνήσω στο σπίτι και να μάθω από τους ανθρώπους εδώ τι πραγματικά συνέβαινε», ενώ ο Τζόουνς αναφέρει στο στο εβραϊκό τηλεγραφικό πρακτορείο: «Εκείνο το απόγευμα όταν οι τρομοκράτες έβγαλαν τους Ισραηλινούς, ήμασταν 50-100 μέτρα μακριά, σκέφτηκα «πώς θα τελειώσει αυτό;». Ακούσαμε πυροβολισμούς τη νύχτα και το χωριό είχε μετατραπεί σε ένοπλο στρατόπεδο μέχρι το πρωί».
Σύμφωνα με τις πληροφορίες οι τρομοκράτες ζήτησαν να μεταφερθούν στο Κάιρο και οι γερμανικές αρχές έχασαν πολλές ευκαιρίες να τους σκοτώσουν ή να τους συλλάβουν καθ’ οδόν. Λεωφορεία μετέφεραν τους τρομοκράτες και τους ομήρους τους με δεμένα μάτια σε ελικόπτερα, τα οποία στη συνέχεια τους μετέφεραν σε μια κοντινή αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ. Οι άπειροι σκοπευτές δεν είχαν τα σωστά όπλα για να πυροβολούν από μεγάλη απόσταση ενώ οι Παλαιστίνιοι ανακάλυψαν ότι το αεροπλάνο που νόμιζαν ότι τους πήγαινε στο Κάιρο ήταν παγίδα. Μετά από συμπλοκή με τη γερμανική αστυνομία, ένας από τους τρομοκράτες πέταξε μια χειροβομβίδα σε ένα από τα ελικόπτερα, σκοτώνοντας τους Ισραηλινούς που βρίσκονταν μέσα και ένας άλλος πυροβόλησε τους υπόλοιπους όμηρους στο άλλο ελικόπτερο. Οι τρομοκράτες απαιτούσαν την απελευθέρωση πάνω από 200 Παλαιστίνιων πολιτικών που βρισκόντουσαν σε ισραηλινές φυλακές.
Αν και οι γερμανικές αρχές δημοσίευσαν ψεύτικο δελτίο σχετικά με ειρηνική απελευθέρωση των ομήρων, ο ρεπόρτερ Τσάρλι Ερμπ ήταν στο αεροδρόμιο και ενημέρωσε τον δημοσιογράφο Τζιμ Μπέκερ πως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. «Μου είπε ότι άκουσε εκρήξεις και πυροβολισμούς και έτσι έγραψα ένα δελτίο με αυτά που μου είπε», ανέφερε ο Μπέκερ, δηλώνοντας πως αναγκάστηκε να το αλλάξει: «Στην πραγματικότητα, η επίσημη ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων των New York Times περιέχει τη δήλωση ότι όλοι εμείς στο Μόναχο πήγαμε για ύπνο εκείνο το βράδυ πιστεύοντας ότι η ανταλλαγή ομήρων είχε ολοκληρωθεί ειρηνικά».
Το επόμενο πρωί ανακαλύφθηκε η αλήθεια με τον Μπάντομ να λέει: «Η αρχική αντίδραση όλων ήταν «Ας φύγουμε από εδώ να πάμε σπίτι». Ήμασταν σοκαρισμένοι και αναστατωμένοι», ενώ και ο Τζόουνς αναφέρει: «Αυτό που συνέβη μας σκλήρανε, με έκανε να συνειδητοποιήσω την παγκόσμια κατάσταση και την εχθρότητα».
Παρά το τρομοκρατικό χτύπημα ο τότε πρόεδρος της ΔΟΕ, Έιβερι Μπράντεϊτζ, αποφάσισε να συνεχίσει τους Αγώνες με τον Μπέκερ να μην κρύβει την αγανάκτησή του: «Ο Μπράντεϊτζ είπε ότι δεν πρέπει να αφήσουμε την πολιτική να εμπλακεί, έντεκα νεκροί αθλητές, πέντε τρομοκράτες και ένας αστυνομικός, και το συγκρίνει με την πολιτική».
Η υπόλοιπη ισραηλινή ομάδα αποχώρησε και πέντε μέρες μετά η ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ αγωνίστηκε στον τελικό με την Σοβιετική Ένωση χάνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων με 50-51: «Ένιωθα πως αν μπορούμε να αποδώσουμε φόρο τιμής σε αυτούς που σκοτώθηκαν κατακτώντας ένα χρυσό μετάλλιο, θα ήταν υπέροχο. Δεν νομίζω ότι θα ήθελαν να σταματήσουν οι Αγώνες», δήλωσε ο Αμερικανός Νταγκ Κόλινς.
