Εξήγηση εγώ δεν μπορώ να δώσω, παρ’ ότι έχω υπάρξει και γιος και γονέας! Φαντάζομαι ότι αγαπημένος συγγραφέας όλων των μαμάδων της υφηλίου είναι ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, ο Αγγλος νομπελίστας που έγραψε το περίφημο «Ο θεός δεν μπορεί να είναι πανταχού παρών γι’ αυτό έπλασε τις μητέρες…».
του Θοδωρή Σαλαντή
[email protected]
follow me @salantistheo
Τις παρακολουθώ στα στάδια και τα προπονητήρια να κάθονται, υποτίθεται, αμέριμνες στην κερκίδα! Παλιά διάβαζαν κάνα βιβλίο, τώρα κοιτάζουν τα κινητά. Χωρίς να τα βλέπουν! Γιατί η ματιά τους είναι στο παιδί τους και τον προπονητή! Οι μορφασμοί δίνουν τον τόνο επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας. Τα ξέρουν όλα, έχουν άποψη και την επιβάλλουν όπως και όπου μπορούν. Δηλαδή στα παιδιά τους!
Όταν πηγαίνω στα στάδια μου αρέσει να επεξεργάζομαι τον κόσμο. Είναι οι μικρές χαρακτηριστικές εικόνες που φτιάχνουν την μεγάλη! Είτε στίβος είναι, είτε κολύμπι, είτε γυμναστική, οι μανάδες είναι τρομακτικά και απαράλλαχτα όμοιες! Φαντάζομαι ότι και για την πυρηνική φυσική και τα εφαρμοσμένα μαθηματικά έχουν άποψη. Απλά δεν μπορούν να βρίσκονται στο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο για να νουθετήσουν καθηγητή και παιδί-φοιτητή ταυτόχρονα! Τα στάδια βλέπεις έχουν αυτή την ευκολία!
Είναι βέβαιο ότι η πορεία στον αθλητισμό ανθρώπων που έγραψαν ιστορία έχει την απαρχή της στο πάθος ακριβώς που επέδειξαν οι γονείς και κυρίως η μητέρα. Όπως είναι εξίσου βέβαιο ότι χιλιάδες δεν ακολούθησαν την διαδρομή που τους έπρεπε ακριβώς διότι η άγνοια έφερε συμβουλές και καθοδήγηση που δεν άφησαν το εν υπνώσει ταλέντο να ευδοκιμήσει.
Επίσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος ήταν κοινός. Επιτυχία και πρόοδος! Ο σκοπός και ο τρόπος της υλοποίησης διέφερε!
Θα μου πείτε γιατί εξαιρείς τον πατέρα από την διαδικασία; Αντίστοιχη είναι και εδώ η εικόνα αλλά στο μοναδικό άθλημα που έχω δει πατεράδες να βρίζονται είναι το ποδόσφαιρο. Επειδή ως παιδιά έπαιξαν μπάλα στην αλάνα αισθάνονται έτοιμοι να κοουτσάρουν Ολυμπιακό. Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Εθνική Ελλάδος ταυτόχρονα. Οι μανάδες όμως που δεν έχουν κάνει ποτέ τους ούτε ένα σπορ πως στο καλό αισθάνονται ότι τα ξέρουν όλα; Μέγα ερώτημα που ζητά απάντηση! Και εντάξει όσες ήταν ηδη στον αθλητικό χώρο, χωρίς βέβαια και αυτό να δικαιώνει τις παρεμβάσεις τους, να έχουν άποψη. Μα όλες…
Μην ξεφεύγω όμως. Ναι η μάνα έχει πολλαπλάσια συμμετοχή στην διαπαιδαγώγηση εντός της οικίας και στις μικρές ηλικίες. Που δεν γίνονται ποτέ στα μάτια τους μεγάλες όσα χρονια και να περάσουν! Να τους θυμίσουμε όμως ότι χιλιάδες χρόνια τώρα υπάρχουν κάποιοι που ονομάζονται παιδαγωγοί, γυμναστές, δάσκαλοι…
Γιατί τα γράφω αυτά; Όχι γιατί δεν τα χω ξανασυναντήσει αλλά διότι προχθές στον Άγιο Κοσμά στο διασυλλογικό πρωτάθλημα στίβου, βρέθηκαν μπροστά μου, στην κερκίδα δυο μαμάδες. Έσουραν τα εξ’ αμάξης στους συναθλητές-αντιπάλους των παιδιών τους, στους προπονητές τους, στο σταδιο, στο ταρτάν, στον καιρό, στους κριτές. Κάποια στιγμή γύρισαν με κοίταξαν και εμένα, προφανώς και ανέλαβα τις δικές μου ευθύνες χαμογελώντας ηλιθίως. Ήταν ποίημα η όλη κατάσταση, μόνο που τα παιδιά είχαν καμια δεκαριά κιλά παραπάνω από το κανονικό. Όχι μυς, λίπος!
Εκεί μου ήρθε στο μυαλό τι είπε ο Μέγας Αλέξανδρος πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια, στην δική του μάνα, την Ολυμπιάδα απαντώντας στις αξιώσεις και τις προσταγές της. «Μητέρα απαιτείς πικρό ενοίκιο για την εννεάμηνο κυοφορία μου». Για να μην σας το πουν και σε εσας τα παιδιά σας, ο άνθρωπος λοιπόν που έγινε Μέγας, ο μαθητής του Αριστοτελη, μας εδωσε και την μέγιστη διαπίστωσ. «Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους διδασκάλους μας το ευ ζην». Αφήστε λοιπόν κύριες μου τους προπονητές- παιδαγωγούς να κάνουν την δουλειά τους…Αυτοι ξέρουν!
