«Ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τον αφήσουμε στους στρατιωτικούς» είχε πει ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Γαλλίας Κλεμανσό, φράση που έμεινε στην ιστορία!
του Θοδωρή Σαλαντή
[email protected]
follow me @salantistheo
Σκούπισα τον ιδρώτα που έτρεχε στο μέτωπο μου κοιτάζοντας τα συνολικά αποτελέσματα των αγωνισμάτων. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν από την ζέστη ή από την ανάγνωση των επιδόσεων! Η απογοήτευση με κατέβαλλε…
«Θεέ μου! Ο πρωταθλητισμός είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τον αφήσουμε στους γυμναστές» αναφώνησα, τρομαγμένος από την διαπίστωση! Ενώ σε κάθε αγώνισμα είχαμε δεκάδες συμμετοχές οι επιδόσεις έξυναν τον πάτο του βαρελιού. Και μιλάμε για επιδόσεις από αθλητές και αθλήτριες που είχαν στις μικρότερες ηλικίες τους διεθνείς διακρίσεις και λαμπρό μέλλον!
Κοίταξα δεξιά μου, κοίταξα αριστερά μου, γεμάτο το Καυταντζόγλειο στάδιο από προπονητές! Έτσι αυτοπροσδιορίζονται, έτσι τους αποκαλώ! Είναι όμως;
Ποσοι από όλους αυτούς που έχουν στα χέρια τους τον ανθό της ελληνικής νεολαίας γνωρίζουν τα τεχνικά χαρακτηριστικά του αγωνίσματος που υπηρετούν; Ποιοι έχουν μετάσχει σε σεμινάρια, πόσοι έχουν λάβει την τεχνική εξειδίκευση για να πλάθουν κορμιά και μυαλά πρωταθλητών! Έχουν κατανοήσει ότι η ευθύνη που φέρουν ειναι ανυπολόγιστου βάρους, πάντως και σε κάθε περίπτωση, πολλαπλάσια των κιλών που φορτώνουν στην μπάρα και απαιτούν από τους αθλητές τους να σηκώνουν;
Ναι! Αθλητές έχουμε, νέα παιδιά αποφασισμένα να υποστούν την βάσανο που απαιτεί η διάκριση στον κλασικό αθλητισμό υπάρχουν. Νομίζω ότι εκεί που έχουμε μείνει πίσω είναι στην προπονητική.
«Αναζητούνται τεχνική και τεχνικοί» σημείωσα, κοιτάζοντας τις προσπάθειες των αθλητών που εκτυλλίσονταν μπροστά στα μάτια μου! Και φυσικά δεν είμαι εγώ αυτός που θα τους ανακαλύψει. Η Σοφία Σακοράφα και το επιτελείο της έχουν τη γνώση για να προβούν φαντάζομαι στην -παρόμοια- διαπίστωση που κάνει ένας ταπεινός δημοσιογράφος. Ελπίζω να έχουν και την δύναμη να ξεπεράσουν σχέσεις και εξυπηρετησεις χρόνων για να δώσουν την λύση.
Καθισμένος στα άβολα λόγω ζέστης και συνθηκών καθίσματα του Καυτατζογλείου σταδίου στην Θεσσαλονίκη παρατηρούσα τους αθλητές και τις αθλήτριες που έπαιρναν μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Είναι η μάχη η δική τους, η κορυφαία στιγμή μιας σκληρής προσπάθειας χρονών. Μα καλά μπορούν να γίνουν όλοι αυτοί πρωταθλητές υψηλού επιπέδου θα μου πείτε και δικαιολογημένα θα σας απαντήσω όχι!
Ώς πότε όμως για όλα θα φταίνε οι αθλητές; Πόσοι από σας έχετε αναρωτηθεί κοιτάζοντας το γεμάτο στάδιο αν όλοι αυτοί που γυρίζουν με τα χρονόμετρα και τις μεζούρες στις κερκίδες μπορεί να είναι προπονητές και να διαχειρίζονται αθλητές υψηλού επιπέδου;
Αρέσκομαι στις διαπιστώσεις. Έχω κερδίσει νομίζω το δικαίωμα να ασκώ κριτική και δεν μου το δίνουν τα γκρίζα μου μαλλιά, το διαβατήριο της άποψης μου είναι η γνώση μαζί φυσικά με τα τριάντα και πλέον χρόνια στους στίβους! Και το σπουδαιότερο; Ποτέ δεν γράφω κάτι αν δεν συμβουλευτώ τρεις τέσσερις ειδικούς!
Έχει αξιόλογους προπονητές η Ελλάδα. Μετρημένους φοβάμαι όμως στα δάκτυλά του ενός χεριού! Έχει φτάσει, εκτιμώ λοιπόν, η ώρα να γίνει σκληρή η πολιτική στην απονομή της προπονητικής, τεχνικής ιδιότητας. Τα βάρη -και ελπιζω να κατανοείτε οι ειδικοί γιατι στέκομαι σε αυτ, τα ξέρουν καλύτερα οι μπολντιμπιντεραδες! Δεν είπαν ποτέ ότι είναι προπονητές στίβου. Λένε όμως ότι είναι προπονητές στίβου άνθρωποι που έχουν πετσοκόψει και σταματήσει καριέρες σπουδαίων ταλέντων, αθλητών και αθλητριών που βάδιζαν στο δρόμο για την ιστορία. Αντί για τεχνική στήριξη και πληρότητα χάρισαν στους αθλητές τους ανυπολόγιστες κακώσεις και τραυματισμούς!
Η Ελλάδα, ο ΣΕΓΑΣ, έχουν αυτή την περίοδο μια πολύ μεγάλη φουρνιά ταλέντων ! Ας φροντίσει η ομοσπονδία να βγάλει επιτέλους και μια φουρνιά προπονητών που να αξίζει να την παραδώσει στα χέρια τους. Αυτό θα επιτευχθεί μόνο με αξιολόγηση και σεμινάρια! Όποιος και όποια μπορεί να ακολουθήσει, οι άλλοι σπίτι τους!
