Ο Νίκος Γραμματικός, εφ’ όλης της ύλης στο Sportsfeed
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Ως παίκτης υπήρξε μία εμβληματική μορφή του ελληνικού χάντμπολ, ένας σπουδαίος αρχηγός της Εθνικής ομάδας στις μεγάλες στιγμές της στους Ολυμπιακούς του 2004 και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2005. Παρέμεινε μέσα στο άθλημα ως προπονητής, επιχείρησε να προσφέρει ως παράγοντας αναλαμβάνοντας τη θέση του γενικού γραμματέα της ΟΧΕ, ωστόσο σύντομα επέστρεψε στους πάγκους.
Τα τελευταία χρόνια καθοδηγεί τον Ποσειδώνα Λουτρακίου, τον οποίο έβγαλε πέρσι για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Η συνάντηση με το Νίκο Γραμματικό έγινε πριν την αναμέτρηση της ομάδας του με τον Φοίβο και ειπώθηκαν αρκετές και ενδιαφέρουσες απόψεις από τον 45χρονο τεχνικό.
Απομένουν πέντε στροφές για το τέλος της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Που πιστεύετε ότι μπορεί να τερματίσει ο Ποσειδών;
Σίγουρα δείχνουμε ένα διαφορετικό πρόσωπο σε σχέση με τον πρώτο γύρο, αλλά από τον αγώνα με το Φοίβο και έπειτα υπάρχει μία σειρά δύσκολων αγώνων. Δεν μπορώ να προβλέψω πού θα τελειώσουμε. Κοιτάμε διαφορετικά το κάθε παιχνίδι και πρέπει να προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Έτσι και αλλιώς, όπως είναι το πρωτάθλημα πλέον δίνει τη δυνατότητα στις ομάδες της πρώτης οκτάδας να διεκδικήσουν κάτι μέσω των πλέι οφ. Και εμείς θα πάρουμε αυτό που μας αξίζει.
Θεωρείτε καλύτερο αυτό το σύστημα διεξαγωγής, με οκτώ ομάδες στα πλέι οφ;
Είναι λίγο περίεργο. Για την πρώτη και τη δεύτερη ομάδα μπορεί να υπάρχει μεγάλη αγωνιστική απόσταση σε σχέση με την έβδομη και την όγδοη ομάδα. Στα ζευγαρώματα των θέσεων 3-6 όμως, μπορεί να παίξουν ρόλο τραυματισμοί και διάφοροι άλλοι παράγοντες και να αλλοιωθεί η εικόνα μιας ολόκληρης χρονιάς για κάποιες ομάδες. Από την άλλη πλευρά, από τη στιγμή που αποφασίστηκε έτσι, έτσι πρέπει να πορευτούμε, είναι η άγρια ομορφιά των πλέι οφ αυτή. Δίνουν τη δυνατότητα σε όλες τις ομάδες να μένουν ζωντανές. Το σημαντικό είναι να υιοθετήσουμε ένα σταθερό σύστημα πρωταθλήματος, να μην το αλλάζουμε κάθε χρόνο, ώστε να ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται.
Αναφορικά με το προϊόν του πρωταθλήματος;
Το πρωτάθλημα είναι ανταγωνιστικό, αλλά το προϊόν δεν είναι καλό. Υπάρχουν 1-2 ομάδες, ο Διομήδης και ο ΠΑΟΚ που ξεχωρίζουν με την ποιότητα που έχουν. Όλες οι υπόλοιπες ομάδες είμαστε μαζί, η ποιότητα είναι από λίγη έως ελάχιστη, ωστόσο υπάρχει ανταγωνισμός. Αν κατορθώναμε να βάζαμε και ποιότητα μέσα σε αυτό τον ανταγωνισμό θα ήταν το ιδανικό.
Υπάρχει κάτι που να σας κάνει να αισιοδοξείτε ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση;
Όχι. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος, δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, αλλά δυστυχώς δεν φτάνει να δηλώνουμε απλώς την αισιοδοξία μας. Χρειάζεται ενέργεια και προς το παρόν δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Το άσχημο είναι ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι του χάντμπολ δεν κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας και απαξιώνουμε το προϊόν μας. Τα σωματεία, οι παράγοντες, οι προπονητές, οι διαιτητές που είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για να το κλείνουμε γρήγορα, ας κάνουμε ότι είναι δυνατό για μην να απαξιώνουμε το προϊόν μας.
Με τους διαιτητές μπερδεύτηκε η κατάσταση, ιδιαίτερα από τη στιγμή που δεν γίνονται μετακινήσεις πλέον. Θεωρείτε ότι η διαιτησία είναι ένα αγκάθι;
Φυσικά. Όταν η ίδια η επιτροπή διαιτησίας βγαίνει και λέει ότι λόγω της μη μετακίνησης ζευγαριών υπάρχει αναξιόπιστο πρωτάθλημα, με βρίσκει σύμφωνο. Και όχι μόνο εμένα, την πλειονότητα των ανθρώπων του χάντμπολ. Τι άλλο να πω; Βέβαια, επειδή το προσπερνάμε πάρα πολύ εύκολα γενικώς το θέμα της διαιτησίας, θέλω να τονίσω ότι είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Γιατί κάνουμε τα στραβά μάτια; Και μην ξεχνάμε ότι κεφαλή του αθλήματος, για να δώσει λύση, είναι η ομοσπονδία.
Το κεφάλαιο «ομοσπονδία» έχει κλείσει οριστικά για εσάς μετά τη θητεία ως γενικός γραμματέας;
Τη δεδομένη στιγμή ναι. Μου δόθηκε η δυνατότητα μετά από πρόταση κάποιων ανθρώπων να μπω στο συμβούλιο. Θεωρώ ότι από τη στιγμή που βρέθηκα σε μία θέση, έπρεπε να γίνουν κάποια πράγματα για να παραμείνω. Δεν φτάνει μόνο να κρατάμε μία τιμητική θέση, πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε πράγματα. Προσπαθήσαμε και κάναμε κάποια πράγματα. Εγώ δεν είμαι άνθρωπος της σύγκρουσης, αλλά αν θες να φτιάξεις ομελέτα, πρέπει να σπάσεις αυγά.
Γνωρίζω ότι όταν ήσασταν γενικός γραμματέας είχατε μιλήσει για μία άτυπη λίγκα. Είναι μονόδρομος μία τέτοια λύση;
Είχα εκφράσει την άποψή μου ως γενικός γραμματέας της ΟΧΕ. Δεν είμαι σίγουρος ότι ο χώρος μας μπορεί να σηκώσει μία καθαρή λίγκα, όπως τη βλέπουμε σε άλλα αθλήματα. Είμαι όμως βέβαιος, ότι μπορεί να γίνει ένα πάντρεμα για μία λίγκα μέσα σε πολλά εισαγωγικά, υπό την αιγίδα της ομοσπονδίας, για την οποία όμως θα αποφασίζουν τα σωματεία. Να στηρίξει αρχικά η ομοσπονδία αυτή την προσπάθεια των ομάδων και σταδιακά, μετά από δύο τρία χρόνια να γίνει αυτόνομη λίγκα. Τις προτάσεις που είχα κάνει μπορεί να τις αναζητήσει ο οποιοσδήποτε στα πρακτικά της ομοσπονδίας. Αυτή τη στιγμή, εκτός από ορισμένες ομάδες, η πλειονότητα δεν θα μπορούσε να σηκώσει μία καθαρή λίγκα, διότι αυτό συνεπάγεται επιπλέον έξοδα για τους συλλόγους. Χρειάζεται πρώτα απ’ όλα προσωπικό. Θα ήταν σημαντικό να στηρίξει η ομοσπονδία με το προσωπικό της αυτή την προσπάθεια για τα πρώτα 2-3 χρόνια, ώστε να καλυφθούν οι διοικητικές δαπάνες και να μην επιβαρυνθούν τα σωματεία. Επίσης χρειάζεται κάποιος διευθυντής γι’ αυτό το εγχείρημα, που θα αποτελεί τον σύνδεσμο μεταξύ ομοσπονδίας και συλλόγων. Θα χρειαστεί ένας μάνατζερ, ένας τεχνικός διευθυντής. Αυτά είναι τεχνικά ζητήματα που πρέπει να λυθούν για να γίνει το επόμενο βήμα. Ιδέες υπάρχουν, στην εκτέλεση είναι το πρόβλημα.
Μήπως μία συστράτευση των παικτών που σήκωσαν το ελληνικό χάντμπολ θα ήταν και μία διέξοδος για το ελληνικό χάντμπολ;
Δεν είναι ο κανόνας ότι όσοι ήταν καλοί αθλητές θα είναι και καλοί παράγοντες. Καλό θα ήταν όμως όποιος θέλει και μπορεί να προσφέρει να αναλαμβάνει μέρος σε όλη αυτή τη διαδικασία. Στο ελληνικό χάντμπολ ίσως να μην έχουμε τόσο πολύ κόσμο, όμως ο κόσμος που υπάρχει το λατρεύει.
Αγωνιστήκατε σχεδόν για μία εικοσαετία στις Εθνικές ομάδες. Σήμερα πώς βλέπετε την κατάσταση με την ανανέωση που επιχειρείται;
Για μένα η Εθνική ομάδα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Ανεξάρτητα τι σημαίνει για μένα, όμως, το σημαντικό είναι τι θέλει να κάνει η ομοσπονδία. Ποιος είναι ο στόχος και πώς θα καταφέρει να φτάσει σε αυτόν; Εγώ δεν ξέρω αν υπάρχει στόχος. Πρέπει κάποια στιγμή η ομοσπονδία να καθίσει κάτω και να δώσει κατεύθυνση, προπονητής υπάρχει. Να πει η ομοσπονδία ότι θέλει να κάνει αυτό το πράγμα τα επόμενα χρόνια. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι να δει πώς θα φτάσει σε αυτό το στόχο.
Γιατί δεν βγάλαμε άλλον πλέι μέικερ ανάλογου επιπέδου;
Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω εγώ σε κάτι τέτοιο. Όλα είναι θέμα δουλειάς, θέμα στόχου και προσπάθειας. Εμείς τα έχουμε βάλει πλέον τα πράγματα στον αυτόματο πιλότο. Αν έρθει κάτι καλώς να έρθει. Αν δεν έρθει τότε θα φταίει κάτι άλλο, αλλά όχι εμείς. Γενικώς, παλιότερα, πριν το 2004, υπήρχε ένας κεντρικός στόχος. Εκτός από εμάς που ήμασταν στις Εθνικές ομάδες, υπήρχαν πολλά παιδιά που δούλευαν σκληρά. Ακολούθησε ένα κενό. Τώρα τελευταία βλέπω κάποια παιδιά που έχουν θέσει προσωπικούς στόχους και θέλουν να πετύχουν κάποια πράγματα. Επί της ουσίας, όμως υπάρχει και ένα ηλικιακό χάσμα π.χ. στην Εθνική ομάδα και αυτό πρέπει να καλυφθεί με σκληρή δουλειά. Επιστρέφουμε, όμως στο προηγούμενο ερώτημα: Τι θέλει να κάνει η ομοσπονδία και πώς δουλεύει πάνω σε αυτό;
