Ο Αντώνης Μάστορας είναι δευτεραθλητής Ευρώπης στο ύψος και από τους λίγους Έλληνες αθλητές που διαθέτουν… παγκόσμιες προδιαγραφές. Και όμως αυτός ο εξαιρετικός αθλητής θα μπορούσε να είναι ένας… καρατέκα. Αν δεν είχε μπει στη μεγάλη στιβική οικογένεια του Ηρακλή, τώρα θα μετρούσαμε χαμένα μετάλλια.
της Ελεονώρας Ρωσιάδου
Τη μεγαλύτερη στιγμή της αθλητικής του καριέρας έως σήμερα, έζησε πριν από λίγες μέρες ο Αντώνης Μάστορας, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου, στην Πράγα. Ο πρωταθλητής του Ηρακλή πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση στο άλμα σε ύψος και κατάφερε με πτήση πάνω από τα 2.31μ. να προσγειωθεί στο δεύτερο σκαλί του βάθρου των νικητών, τονώνοντας την εθνική μας υπερηφάνεια και προσφέροντας πολλά χαμόγελα στους φιλάθλους του κλασσικού αθλητισμού.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Μάστορας σε ηλικια 14 ετών έβγαλε δελτίο στον Ηρακλή, μία από τις μεγαλύτερες σχολές στίβου στην Ελλάδα. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες του συλλόγου, όταν ο αείμνηστος Γιάννης Μανίκας τον έπεισε να εγκαταλείψει τις πολεμικές τέχνες και να αγαπήσει περισσότερο τον στίβο. Το αποτέλεσμα το θαυμάσαμε όλοι μας πριν μια εβδομάδα στην Πράγα.
Το ύψος, το σωματικό βάρος καθώς και η ταχύτητα επαφής στα πατήματα του, ήταν αρκετά για τους δασκάλους του να διακρίνουν έναν καλό αθλητή του ύψους και να τον πείσουν να προπονηθεί σε αυτό, αντί των σπριντ στα οποία είχε ξεκινήσει να προπονείται. Άνθρωποι του αθλητισμού οι οποίοι τον έχουν ζήσει μέσα από τα γήπεδα, κάνουν λόγο για έναν εγκεφαλικό αθλητή με χαρακτηριστικό του την έντονη αντίληψη σε τεχνικές ασκήσεις. Η ευκολία στην εκμάθηση σε συνδυασμό με την ταχύτητα και το πόσο τυπικός ήταν στην προπόνηση, τον έκαναν να ξεχωρίζει και με την σωστή καθοδήγηση, δεν άργησε από τα 16 να έχει επίσημα άλματα στα 2.08μ. καθώς και μια σταδιακά ανοδική πορεία για να φτάσει σήμερα στο εκπληκτικό 2.31. Το Sportsfeed μίλησε με τον Αντώνη Μάστορα, έχοντας πλέον ο ίδιος ξεκουραστεί από την μεγάλη προσπάθεια της Πράγας.
Αντώνη, έχοντας περάσει πλέον μία έβδομάδα από την κατάκτηση του μεταλλίου, νιώθεις το ίδιο όπως την ημέρα του αγώνα;
Τα συναισθήματα παραμένουν λιγάκι… ανάμεικτα. Ασφαλώς υπάρχει χαρά και ικανοποίηση για το προφανές αποτέλεσμα αλλά και μια… γλυκιά πίκρα απώλειας τόσο του χρυσού μεταλλίου, όσο και μιας μεγαλύτερης επίδοσης (2.34μ.).
Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας;
Θέληση και όνειρο. Αν υπάρχουν αυτά η μόνη συνταγή είναι η σωστή και άνευ όρων δουλειά στη προπόνηση και έξω από αυτή.
Το σώμα και το ύψος σου, είναι ιδανικό για πολλά αθλήματα, πώς και επέλεξες με το Άλμα σε ύψος;
Όλα ξεκίνησαν χάρη στον συγχωρεμένο κ. Μανίκα καθώς αυτός με παρέπεμψε στο άλμα εις ύψος στέλνοντας με στον Γιώργο Τσούγκο. Δεν υπήρχε όμως και το αντίπαλο… δέος . Τότε δε με τράβηξε ιδιαίτερα κάποιο άλλο άθλημα, ιδίως από τα ομαδικά αθλήματα όπως μπάσκετ βόλεϊ, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα παιδιά που έχουν ύψος.
Τί θα έλεγες στα παιδιά για να έρθουν στον αθλητισμό και στον στίβο;
Το θέμα δεν είναι να πει κάποιος κάτι στα παιδιά. Τα παιδιά ζητάνε αυτό που τους αρέσει και αγαπάνε. Για εμένα όλος ο κόσμος πρέπει να ασχολείται με τον στίβο, τον υγρό στίβο, τη γυμναστική κλπ διότι εκεί, μέσα από τις προσπάθειες κάθε αθλητή, ο θεατής ενθουσιάζεται, απογοητεύεται αλλά και μαγεύεται και φεύγει με διαφορετική διάθεση και ίσως ανάγκη να γίνει και αυτός καλύτερος. Όχι αθλητικά αλλά ο καθένας στο δικό του τομέα. Εν κατακλείδι, οι γονείς και οι νέες γενιές είναι αυτοί που θα δείξουν στα παιδιά τον αθλητισμό για να τον γνωρίσουν και εφόσον θέλουν και μπορούν, είμαι σίγουρος ότι θα ασχοληθούν.
Που αφιερώνεις το μετάλλιο;
Το μετάλλιο αυτό είναι πρωτίστως αφιερωμένο στον προπονητή μου τον Γιώργο Πομάσκι και σε όλη τη δουλειά που έχουμε κάνει φέτος με τα πάνω και τα κάτω της, στους φίλους συνεργάτες μου, αλλά και σε όποιον άλλο ένιωσε κάτι ξεχωριστό, μέσα από αυτόν τον αγώνα, για τον ίδιο.
Ο επόμενος στόχος;
Επόμενος στόχος είναι σαφώς το παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου το καλοκαίρι στο Πεκίνο. Πέρα από αυτό όμως έρχεται μια περίοδος αρκετής, δουλειάς και αγώνων, καθώς του χρόνου είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Ρίο.
