Αποστολή Βουδαπέστη: «Το βόλεϊ είναι η ζωή μου»

Η φιγούρα της γινόταν αντιληπτή από την πρώτη στιγμή καθώς η παρουσία της έδινε έναν άλλον αέρα στην «Ankara Arena». Κι η Κριστίνα Πιρβ, ως event manager του ομίλου στην Άγκυρα, αλλά μία από τις μεγάλες μορφές του Ευρωπαϊκού βόλεϊ έδειχνε να απολαμβάνει την κάθε στιγμή από αυτή την επιστροφή στο άθλημα που είναι όλη της η ζωή, έστω και σ’ ένα διαφορετικό πόστο.

Άγκυρα Δημήτρης Τυχάλας
[email protected]

Γεννημένη στην Τούρντα, μια μικρή πόλη περίπου 30 χιλιόμετρα μακριά από την Ναπόκα Κλουζ η εντυπωσιακή Πιρβ ξεκίνησε να παίζει βόλεϊ σε ηλικία 8 ετών, βρέθηκε στις εθνικές ομάδες της Ρουμανίας στα 13 της και στην Εθνική γυναικών μόλις στα 16 της για να ακολουθήσει μια τεράστια καριέρα σε Ιταλία, Γαλλία και Βραζιλία.

«Στην κομμουνιστική Ρουμανία που μεγάλωσα οι επιλογές που είχες για να μπορέσεις να φύγει στο εξωτερικό ήταν ο αθλητισμός και οι σπουδές…», μας είπε κάποια στιγμή στην κουβέντα μας κι η Κριστίνα τα έκανε και τα δύο καθώς πέρα από το ταλέντο στο βόλεϊ, είναι πτυχιούχος φυσικής αγωγής, αλλά κυρίως κουβαλάει μέσα της τεράστια εμπειρία την οποία η CEV αποφάσισε να αξιοποιήσει.

Επιστρέφοντας στην Ευρώπη, επτά χρόνια μετά το διαζύγιο της με τον Τζίμπα, η Πιρβ μπορεί να γνώρισε την… απόρριψη από τη Ρουμανική Ομοσπονδία (που της είπε ότι δεν χρειάζεται τη βοήθεια της), ωστόσο η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία σε ένα ακόμη θετικό βήμα προς τα μπροστά αποφάσισε να την εντάξει σε μια (μικρή προς το παρών) ομάδα ανθρώπων που προέρχονται από το άθλημα, ξέρουν τις ανάγκες όλων των εμπλεκομένων (προπονητών, αθλητών, παραγόντων, διαιτητών) και η ίδια μίλησε στο Sportsfeed.gr γι’ αυτή τη νέα εμπειρία, για την ανάγκη που έχει το βόλεϊ να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη διείσδυση στη νεολαία μέσα από τις νέες τεχνολογίες και τα social media, αλλά και για της αλλαγές στη ζωή της μετά τον χωρισμό της με τον Τζίμπα.

-Σε γνωρίσαμε ως μια σπουδαία αθλήτρια και τώρα σε βλέπουμε σε έναν νέο ρόλο…
«Σε ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνεις να μιλήσω γι’ αυτή τη νέα σελίδα στην καριέρα μου. Έπαιξα πολλά χρόνια σε υψηλό επίπεδο, κέρδισα σχεδόν τα πάντα, αλλά έτσι η ζωή. Ένας κύκλος κλείνει κι ένας κύκλος ανοίγει και έτσι ήρθε αυτή η πρόταση από την CEV να αναλάβω ως event manager του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος».

-Ήταν μια έκπληξη για σένα αυτή η προσέγγιση;
«Ναι ήταν όντως κάτι που δεν το περίμενα, αν και όταν τελείωσε η καριέρα μου ως αθλήτρια αυτό ήθελα να κάνω. Να αναλάβω ως μάνατζερ είτε σε κάποια ομάδα είτε σε κάποιο ανάλογο πρότζεκτ. Κι η πρόταση της CEV ήταν πολύ κολακευτική καθώς είναι η αρχή του αθλήματος στην Ευρώπη και για μένα δεν αλλάζει κάτι. Την ίδια νοοτροπία του πρωταθλητή που είχα αθλήτρια έχω και στο νέο μου ρόλο»

-Καταλαβαίνω ότι σα να ήσουν έτοιμη από καιρό και περίμενες την κατάλληλη πρόταση…
«Έτσι είναι ακριβώς. Όταν σταμάτησα δούλεψα ως μάνατζερ σε δύο ομάδες της Βραζιλίας, στην Κουριτιμπάνο που τώρα είναι στην Α1 και την Σαν Ζοζέ Ντο Εσπινιάις μια ομάδα μικρότερης κατηγορίας, οπότε είχα αποκτήσει μια αρχική εμπειρία»

-Εκτός από εσένα η CEV έχει εντάξει στο δυναμικό της μία ακόμη σπουδαία αθλήτρια τη Μάγια Πόλακ. Αυτή η προσπάθεια να ενταχθούν τα αστέρια του παρελθόντος πρέπει να συνεχιστεί σε μεγαλύτερη κλίμακα;
«Ναι, έτσι πρέπει να γίνει… Γιατί κάποιος που ήταν παίκτης στο παρελθόν μπορεί να καταλάβει όλες τις ανάγκες μιας ομάδας, ενός προπονητή, μιας αθλήτριας. Δεν μπορούν όλα να προγραμματίζονται από έναν υπολογιστή, , χρειάζεται και συναίσθημα μια πιο ανθρώπινη προσέγγιση. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Αρχικά ο προγραμματισμός έλεγε οι προπονήσεις των ομάδων θα ήταν ωριαίες. Εξήγησα ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, δεν μπορεί να λειτουργήσουν σωστά οι ομάδες και άλλαξε».

-Είσαι ικανοποιημένη από το πώς έχουν κυλήσει τα πράγματα μέχρι στιγμής, είχες κάποιο πρόβλημα;
«Κοίταξε εδώ είναι ένα μεγάλο σχολείο για μένα γιατί είναι η πρώτη μου διοργάνωση σ’ αυτόν τον ρόλο και κάθε μέρα μαθαίνω. Μαθαίνω, ακούω σημειώνω για να είμαι προετοιμασμένη για το μέλλον. Ούτως ή άλλως αυτή η διοργάνωση είναι μια μεγάλη πρόκληση για όλους μας καθώς είναι η πρώτη που διεξάγεται σε 4 χώρες»

-Κι όταν τελειώσει το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πως ακριβώς θα σε αξιοποιήσει η CEV;
«Σίγουρα θα ξεκινήσουμε από νωρίς τις προετοιμασίες για το Ευρωβόλεϊ 2021 που διεξάγεται και στην Ρουμανία. Τώρα για κάτι άλλο θα δούμε, αλλά είμαι τιμ μάνατζερ σε μια ομάδα στην Ρουμανία και έχω και τη δική μου ακαδημία βόλεϊ».

-Η ρουμανική ομοσπονδία σε πλησίασε να σε αξιοποιήσει;
«Όχι… Μου είπαν ότι δεν με χρειάζονται. Ειλικρινά δεν θα ήθελα να πω κάτι περισσότερο. Απλά πέρσι όταν γύρισα και ήρθα σε επικοινωνία μαζί τους μου είπαν ότι δεν με χρειάζονται. Για μένα το σημαντικό είναι το βόλεϊ. Γιατί το βόλεϊ μου έδωσε τα πάντα»

-Το βόλεϊ στις γυναίκες είναι ίσως το νούμερο ένα σπορ, αλλά δεν είναι το νούμερο ένα όσον αφορά τη δημοτικότητα…
«Ισχύει αυτό που μόλις είπες κι αυτό είναι που προσπαθούμε να πετύχουμε σιγά, σιγά στην CEV προκειμένου να δώσουμε μεγαλύτερη αξία στο brand name που λέγεται βόλεϊ. Έχουμε μείνει πίσω σε ζητήματα που αφορούν την τηλεόραση, τους χορηγούς, τα social media, αλλά πλέον στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία υπάρχει η θέληση για να αλλάξει όλο αυτό το σκηνικό είναι δεδομένη. Ο πρόεδρος κ. Μπόρισιτς κι ο αντιπρόεδρος κ. Αρένα μας λένε συνεχώς ότι πρέπει να αλλάξουμε, να μεγαλώσουμε, αποκτήσουμε μεγαλύτερη διείσδυση στην κοινωνία και στην νεολαία. Τα social media κυριαρχούν σε όλο τον κόσμο και εκεί πρέπει να πέσει μεγάλο βάρος σ’ αυτήν την προσπάθεια αλλαγής».

-Πριν από δύο χρόνια περίπου ανακοινώθηκε ξαφνικά ότι επιστρέφεις στην ενεργό δράση. Πως το πήρες απόφαση να παίξεις ξανά μετά από 12 χρόνια;
«Κάθε χρόνια στη Βραζιλία ο Μπερναρτνίνιο κι ο Ζε Ρομπέρτο μου έλεγαν ‘έλα να παίξεις, έλα να παίξεις’. Αλλά με το γάμο και τα παιδιά δεν ήταν δυνατόν να ξεκινήσω και πάλι σε επίπεδο πρωταθλητισμού… Επί της ουσίας δεν αγωνίστηκα, αλλά έκανα κάποιες προπονήσεις για να βοηθήσω την ομάδα».

-Πως ήταν η πρώτη προπόνηση;
«Θα σου πω κάτι. Όταν σταμάτησα δεν έκανα τίποτα απολύτως για 6 χρόνια! Κανένα άθλημα. Μετά άρχισα να κάνω γιόγκα, να πηγαίνω στο γυμναστήριο αλλά όσο περνούσε ο καιρός ένιωθα την ανάγκη να γυρίσω. Μετά το διαζύγιο δεν ήθελα να βλέπω ή να ακούω για το βόλεϊ… Όμως σιγά, σιγά αυτό πέρασε γιατί το βόλεϊ είναι η ζωή μου»

-Εξακολουθείς να νιώθεις την ανάγκη να μπεις να παίξεις έστω για έναν πόντο;
«Μόνο για έναν πόντο; Όταν έφτασα στην Άγκυρα και άρχισαν να έρχονται οι ομάδες έπιασα τον εαυτό μου να λέει ‘δεν θέλω να φοράω τα ρούχα του μάνατζερ, δώστε μια στολή και μια μπάλα κι αφήστε με να παίξω’. Όταν είσαι από 8 χρονών σε ένα άθλημα, από τα 13 σου στις Εθνικές ομάδες και από τα 16 στην Εθνική γυναικών τότε είναι όλη σου η ζωή εκεί μέσα».

-Γιατί αποφάσισες να επιστρέψεις από την Βραζιλία στην Ρουμανία;
«Γιατί μετά το διαζύγιο έμεινα 7 χρόνια εκεί αλλά ήταν δύσκολο. Ο Τζίμπα εκεί είναι πολύ διάσημος, κι εγώ παρόλο που επίσης ήμουν γνωστή καθώς είχα παίξει στη χώρα αρκετά χρόνια και έμενα επίσης πολλά χρόνια, ένιωθα ότι πάντα ήμουν μια ξένη. Με ήξεραν όλοι, αλλά δεν ήμουν Βραζιλιάνα και ήταν πολύ πιο εύκολο να γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου»

-Οι διαφορές και οι δυσκολίες που συνάντησες επιστρέφοντας στη Ρουμανία μετά από τόσα χρόνια ήταν μεγάλες
«Έλλειπα 27 χρόνια μακριά από τη Ρουμανία και σίγουρα στην αρχή ήταν λίγο δύσκολα αλλά τώρα όλα είναι πολύ καλά καθώς και τα παιδιά έχουν προσαρμοστεί. Η κόρη μου Νικόλ παίζει βόλεϊ κι ο γιος μου Πάτρικ παίζει ποδόσφαιρο κι από τη στιγμή που τα παιδιά μου είναι καλά, είμαι κι εγώ καλά και αυτό που θέλω είναι να βοηθήσω τα παιδιά στην πατρίδα μου»

-Σε αναγνωρίζουν πλέον στην Ρουμανία;
«Στην αρχή όχι και τόσο, αλλά σιγά, σιγά έχουν αρχίσει να με θυμούνται (γέλια)»

-Βγάζεις μια εικόνα μιας γυναίκας γεμάτης ενέργεια με την παρουσία σου στα social media
«Ναι μου αρέσει κι εμένα αυτή η εικόνα… Πολλές φορές οι γυναίκες δεν έχουμε προτεραιότητα τους εαυτούς μας, αλλά την οικογένεια, τη δουλειά και όλους τους άλλους και νομίζω ότι είναι πολύ καλό να δίνεις κίνητρα για να μπορέσουν να κάνουν και κάποια άλλα πράγματα».