Αποστολή Βουδαπέστη: Σήμερα, επιβιώσαμε

Η μέρα ξεκίνησε με τη σκέψη να περπατήσουμε έως το νησί της Μαργαρίτας, να δούμε την πόλη αλλά στην πορεία αποδείχθηκε πως μπορεί να ήταν και λάθος. Γεμίσαμε με περισσότερες αυθόρμητες φωτογραφίες και η Εθνική ηττήθηκε σε κλίμα… ποδοσφαιρικό.

Βουδαπέστη Πηνελόπη Γκιώνη – [email protected]
φωτογραφίες Στεφανία Ντόκου – sportsimages.gr

Είχαμε κανονίσει με την Εθνική ανδρών να τους βρούμε μετά την προπόνησή τους, να κάνουμε συζήτηση και η Στεφανία να τους φωτογραφήσει. Ο κόουτς δεν είναι πολύ της φωτογραφίας οπότε αφιερώσαμε όλο τον χρόνο μας στους 13 διεθνείς πολίστες της ομάδας, ξεκινώντας με μια ομαδική φωτογραφία. Όπως είναι λογικό, κάποιοι έπρεπε να μπουν μπροστά ή να κάτσουν κάτω οπότε η Στεφανία το έκανε πολύ εύκολο λέγοντας τους: «Παιδιά, οι κοντοί να έρθουν μπροστά». Ελπίζουμε να μη θίχτηκαν γιατί όταν λέμε κοντό έναν πολίστα εννοούμε πως δεν είναι 2.00μ. Τέλος πάντων, και θιγμένοι να ήταν μας χαμογέλασαν (ίσως ψεύτικα – όχι όλοι) και βγάλαμε τη φωτογραφία. Επιβιώσαμε, φάση 1η.

Αλλά επειδή αυτή είναι πολύ mainstream φωτογραφία κι εμείς εδώ κάνουμε τέχνη, απομονώσαμε τους πιο πρόθυμους και περάσαμε στις γνωστές αυθόρμητες. Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως ο αυθορμητισμός του Μουρίκη μας εντυπωσίασε λίγο παραπάνω αλλά παρέσυρε και τους υπόλοιπους και το αποτέλεσμα εν τέλει ήταν το παρακάτω. Από εμάς τουλάχιστον, είναι ναι.

Tο απόγευμα, η Εθνική μας έπαιξε με την Ουγγαρία, σε μια μισογεμάτη -ας πούμε- αρένα στην οποία τον παλμό έδιναν μερικοί κανονικοί χούλιγκαν όπως λέμε στα ελληνικά, που είχαν απλώσει τα πανό τους και φώναζαν συνθήματα κάνοντας μας να νιώθουμε σα να είμαστε σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Τελικά, αν το έχεις στο αίμα σου να είσαι χούλιγκαν ακόμη και κέρλινγκ να σε βάλουν να παρακολουθήσεις θα κάνεις την παρουσία σου αισθητή… Αυτό πείσμωσε την Ελλάδα αλλά μάλλον λειτούργησε με τον ίδιο τρόπο και προς τις παίκτριες της Ουγγαρίας, που σημείωσαν μια ακόμη νίκη εξασφαλίζοντας την πρώτη θέση του ομίλου. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην Ελλάδα ότι έπαιξε με ενέργεια, πάθος, μαχητικότητα και σίγουρα προβλημάτισε την αντίπαλο. Θα κρατηθώ και δεν θα σχολιάσω το παράδοξο του πράγματος. Γυναίκες έπαιζαν σήμερα και είχε κόσμο; Παραμένετε μισογύνηδες για εμάς.

Παράλληλα, κατά τη διάρκεια του αγώνα πιθανότατα εγώ και η Στεφανία ήμασταν οι μόνες (πλην του πάγκου και ακόμη τριών δημοσιογράφων) που φωνάζαμε κάθε φορά που βλέπαμε γκολ από τις Ελληνίδες, με αρκετούς Ούγγρους γύρω να μη χαίρονται γι’ αυτό. Επιβιώσαμε φάση 2η.
Πέρα από το πρωτάθλημα, συνεχίζουμε τον τουρισμό στη Βουδαπέστη και για την ώρα μάλλον δεν έχουμε δει και πολλά. Σήμερα διασχίσαμε το νησί της Μαργαρίτας περπατώντας και οφείλουμε να πούμε πως το σκηνικό είναι ιδανικό για θρίλερ, ειδικά τώρα που είναι χειμώνας και σκοτεινιάζει και νωρίς. Συμφωνήσαμε να πηγαίνουμε εκεί μόνο πρωί. Επιβιώσαμε, φάση 3η.

Ακόμη, δε δοκιμάσαμε γκούλας και σίγουρα τα φιορίνια συνεχίζουν να μας μπερδεύουν ενώ, στην προσπάθεια να ανακαλύψουμε την κουλτούρα των Ούγγρων, ήπιαμε καφέ σε πασίγνωστο καφέ της Βουδαπέστης… Tα Starbucks. Στην αρένα έχουμε ξεχωρίσει πια ως οι μοναδικές Ελληνίδες, πράγμα καλό και κακό ταυτοχρόνως, και στη μεικτή ζώνη πια κανείς δεν κάνει τον κόπο να ψάξει τους αθλητές ή τις αθλήτριες που θέλει, απλά μου τους ζητάει.
Γενικά, περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω.