Στην αντεπίθεση, έστω και καθυστερημένα, πέρασε ο Γκρεγκ Ράδερφοντ και απάντησε στα σχόλια του Καρλ Λιούις σχετικά με το αγώνισμα του μήκους και τον ίδιο τον Βρετανό.
του Σούλη Μέζου
[email protected]
Ο Λιούις είχε χαρακτήρισει ούτε λίγο ούτε πολύ βολεμένο καθώς σύμφωνα με τον Αμερικανό το αγώνισμα του μήκους είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο και ο Ράδερφορντ δεν κάνει κάτι για να το ανεβάσει. «Είναι κρίμα να κάνει τέτοια σχόλια ένα θρύλος όπως ο Λιούις. Είχε κάνει το ίδιο και με τον Γιουσείν Μπολτ, θέλοντας να ακυρώσει το γεγονός πως ο Γιουσέιν άλλαξε το στίβο για πάντα σε τέτοιο βαθμό που ο ίδιος ο Λιούις δεν τα κατάφερε ποτέ. Αν ήμουν ο Λιούις θα ένιωθα χαρούμενος και ασφαλής με την καριέρα μου και θα προσπαθούσα να κάνω σχόλια για να συμπαρασταθώ και να βοηθήσω το άθλημα. Τα δικά του σχόλια φανερώνουν έναν άνθρωπο που επιζητά την προσοχή και ακόμα δεν έχει αποδεχθεί το γεγονός πως δεν αγωνίζεται ο ίδιος πλέον. θαυμάζω πολύ τον τρόπο που ο Μάικλ Τζόνσον αντιμετώπισε το γεγονός ότι ο Γιουσέιν κατέρριψε το…ακατάρριπτο ρεκόρ των 200μ. Έδειξε επίπεδο» έγραψε στο σχόλιο του στο Eurosport, o Βρετανός κάτοχος όλων των τίτλων του μήκους από το 2012 μέχρι σήμερα.
Μάλιστα ο Ράδερφορντ φρόντισε να απαντήσει ευθέως και σε κάποιες από τις κατηγορίες του Λιούις. Όπως για παράδειγμα, στον ισχυρισμό του Αμερικανού ότι το επίπεδο του μήκους είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο και είναι το χειρότερο αγώνισμα του στίβου. «Πιστεύω πως όποιος επικεντρώνεται στις επιδόσεις, στην πραγματικότητα βλάπτει το άθλημα. Το πραγματικό πνεύμα του ανταγωνισμού έχει να κάνει με τη νίκη και την ήττα. Οι χρόνοι και οι βαθμοί έχουν δευτερεύων ρόλο. Πάρτε για παράδειγμα τον Μο Φάρα και τη Τζέσικα Ενίς Χιλ. Δεν τους ενδιαφέρουν τα ρεκόρ, αλλά οι νίκες. Αν εγώ το 2012 στο Λονδίνο, είχα κάνει μεγαλύτερο άλμα και είχα βγει δεύτερος, θα ήταν ικανοποιημένος ο κόσμος; Σιγουρα όχι. Στους αγώνες αυτό που μετράει είναι να είσαι ο καλύτερος εκείνη την ημέρα από όλους. Όχι ο καλύτερος όλων των εποχών».
Ο Ράδερφορντ αναφέρθηκε και στο σχόλιο του Λιούις πως ο Τζέσε Όουενς άνετα θα έπερνε μετάλλιο, 80 χρόνια μετά στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου πηδώντας στο ατομικό του ρεκόρ (8.13μ.). «Ο Τζέσε Όουενς θεωρείται ο κορυφαίος φυσικός αθλητής όλων των εποχών. Δεν είχε τις ίδιες συνθήκες με τους επαγγελματίες αθλητές, πηδούσε από τσιμεντένιους διαδρόμους χρησιμοποιώντας σπάικς που οι σημερινοί αθλητές δεν θα τα ακουμπούσαν. Όλα αυτά στη σκιά της ρατσιστικής έξαρσης εκείνης της εποχής. Ηταν και θα είναι πάντα το είδωλο κάθε αθλητή και φυσικά δικό μου. Το γεγονός ότι με ανέφερε ο Καρλ Λιούις στην ίδια πρόταση με τον Τζέσε Όουενς, στην πραγματικότητα είναι τεράστιο κομπλιμέντο και ως τέτοιο θα το εκλάβω».
