Διαβάστε ολόκληρη τη συγκλονιστική μαρτυρία της Κυρίδου που έσπασε την ομερτά του Σχινιά

Οι επιτυχίες στον αθλητισμό δεν προσμετρώνται μόνο με το χρώμα του μεταλλίου και τα ρεκόρ. Υπάρχουν και επιτυχίες που μπορεί να μην καταγράφηκαν από μεζούρα ή χρονόμετρο, όμως αλλάζουν τη ζωή πολλών ανθρώπων.

Πρώτη έκανε την αρχή η Σοφία Μπεκατώρου και έγινε η Σοφία όλων με το θάρρος που έδειξε λέγοντας «ως εδώ». Ακολούθησε η Αννέτα Κυρίδου, άλλη μια αγωνίστρια εντός και εκτός στίβων. Και η Αννέτα είναι πλέον η Αννέτα όλων αυτών που υπομένουν κατάχρηση εξουσίας για να μην χάσουν το όνειρο ζωής.
Η Αννέτα, τρία χρόνια μιλάει και τα λέει, τόσο στον πρόεδρο της ΕΚΟΦΝΣ Γιάννη Καρρά, όσο και στον όμιλο της. Τα είπε και στον Βασίλη Πολύμερο τον σπουδαίο Ολυμπιονίκη κωπηλάτη. ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ.

Τρία χρόνια μετά, βρέθηκε ένας πολιτικός μηχανικός που ανάλαβε το χαρτοφυλάκιο του αθλητισμού και το πρώτο που έκανε ήταν να ανοίξει το γραφείο του στους αθλητές.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης, αποδείχθηκε ως η τελευταία ελπίδα για την Αννέτα και επιτέλους κάποιος την άκουσε. Οι αποκαλύψεις της είναι πραγματικά συγκλονιστικές.

Το τι πέρασε αυτή η κοπέλα είναι αδιανόητο. Σκεφτείτε πόσο βάναυσο άθλημα είναι η κωπηλασία, προσθέστε τις απάνθρωπες πρακτικές του Τζιάνι Ποστιλιόνε και βάλτε κερασάκι τις παρενοχλήσεις προπονητών, τις απειλές εφόρων και την εκδικητικότητα των μελών της διοίκησης που δίχως ίχνος ντροπής, σέρνουν στα δικαστήρια με αγωγή (που την πληρώνει η επιχορήγηση του κράτους) γονιούς που υπερασπίζονται τα παιδιά τους (οι οποίοι έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους). Η Αννέτα είναι ήδη Ολυμπιονίκης…

Η συγκλονιστική επιστολή της στον υφυπουργό Λευτέρη Αυγενάκη όπως έχει δημοσιευθεί στην κυριακάτικη έκδοση του «Πρώτου Θέματος». Αξίζει να τη διαβάσετε όλη, λέξη προς λέξη για να γίνει αντιληπτό ακόμα μια φορά ποιοι είναι αυτοί που διαφεντεύουν τον ελληνικό αθλητισμό τα τελευταία 25 χρόνια και είχαν το θράσος να κουνάνε το δάχτυλο…

Ακολουθεί η επιστολή της Κυρίδου:

Κύριε υφυπουργέ

Μετά από τις σύγχρονες εξελίξεις αισθάνομαι για πρώτη φορά ότι υπάρχουν ευήκοα ώτα για τα σοβαρά προβλήματα του χώρου του αθλητισμού. Θεωρώ ότι είστε ο πλέον κατάλληλος για να απευθυνθώ ώστε να εισακουσθούν πράγματα τα οποία όταν τα ανέφερα στο παρελθόν, είτε δεν έδιναν σημασία, είτε θεωρούσαν ότι είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν, είτε τα θεωρούσαν αυτονόητα για το χώρο του αθλητισμού, και άρρηκτα συνυφασμένα με αυτόν. Κατά τη γνώμη μου, ούτε είναι αυτονόητα, ούτε χρειάζεται να είναι.

Σε γενικές γραμμές, το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου είναι η εξάρτηση των αθλητών από τους παράγοντες των ομοσπονδιών. Οι ερασιτέχνες αθλητές υψηλών επιδόσεων αναγκάζονται να κάνουν μία υψηλού ρίσκου επιλογή: ήδη από μικρά παιδιά αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στον αθλητισμό για να έλθουν σε θέση να πετύχουν διεθνείς διακρίσεις, οι οποίες επιτυγχάνονται μόνο μέσω των Εθνικών ομάδων. Αυτές τους εξασφαλίζουν αναγνώριση στο χώρο και τα ευεργετήματα της πολιτείας, για να μπορούν μετά τον αθλητισμό να συνεχίσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια. Το τίμημα ωστόσο είναι συχνά να παραμελούν τις σπουδές και την επαγγελματική τους κατάρτιση. Έτσι, αν για οποιονδήποτε λόγο δεν πετύχουν τα αναμενόμενα, όχι απλώς πάνε χαμένοι σκληροί και πολυετείς κόποι, αλλά μένουν και άνευ εφοδίων για το μέλλον τους.

Ο μονόδρομος αυτός γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το σύστημα των παραγόντων των ομοσπονδιών. Το πρόβλημα είναι γενικό, και γνωστό σε όσους ασχολούνται με τον χώρο. Πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε. Αν προπονείσαι από τα δώδεκά σου έτη και έχεις φτάσει στα είκοσι δύο και ένα βήμα πριν από μία Ολυμπιακή διάκριση, και σε εξυβρίσει χυδαία ο προπονητής σου γιατί έχει νεύρα, δεν πρόκειται να βγάλεις άχνα. Ούτε έχεις την επιλογή να φύγεις. Παίζεται το μέλλον σου. Το πρόβλημα ξεκινάει από εξυβρίσεις και μπορεί να φτάσει μέχρι τον βιασμό και τις απειλές.

Μάλιστα όσο σημαντικότεροι είναι οι στόχοι σου, τόσο μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα, γιατί το διακύβευμα είναι μεγαλύτερο, όπως ακριβώς και με τη Σοφία Μπεκατώρου.

Στο κοινόβιο του Σχινιά, όπου προπονείται η Εθνική ομάδα, ο προπονητής μας Κωνσταντίνος Κοντομανώλης έχει την απαίτηση να έχουμε τα κλειδιά ανά πάσα στιγμή έξω από τις πόρτες μας, ώστε να μπορεί να εισέλθει οποιοσδήποτε οποτεδήποτε μέσα. Αν κάποιος αθλητής βάλει το κλειδί από μέσα, τότε του ζητάει να βγάλει το κλειδί από έξω. Ο ίδιος προπονητής εισέρχεται εντός των δωματίων ανδρών και γυναικών είτε χωρίς να χτυπήσει τη πόρτα, ή όταν τη χτυπάει, δίχως να περιμένει απάντηση, ή να αφήσει ικανό χρονικό διάστημα για να προετοιμαστεί να τον δεχτεί ο αθλητής. 

Προσωπικά έχω μαλώσει με τον Κωνσταντίνο Κοντομανώλη, γιατί το 2018 μπήκε στο δωμάτιο μου άνευ άδειας και ενώ ήμουν με τη πετσέτα μετά το μπάνιο. Την ίδια μέρα διαμαρτυρήθηκα στον επικεφαλής προπονητή Τζιάνι Ποστιλιόνε, ο οποίος ενημερώθηκα στη συνέχεια ότι έκανε αυστηρές συστάσεις στους προπονητές, λέγοντας ότι, αν επαναληφθεί κάτι τέτοιο, όποιος προπονητής και αν το κάνει θα φύγει από την ομάδα. Ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης επίσης απαγορεύει την συνύπαρξη ακόμα και ενηλίκων ανδρών και γυναικών στον ίδιο χώρο. Έτσι πολλές φορές, όταν υποψιάζεται ότι μπορεί κάποιοι να είναι μαζί στο δωμάτιο ανοίγει την πόρτα χωρίς να χτυπήσει.

Έχει συμβεί να ανοίξει πόρτα και να πετύχει και άλλες αθλήτριες ημίγυμνες, ή αθλητές σε προσωπικές στιγμές, κάτι το οποίο βεβαίως δεν τον έχει πτοήσει από τον συνεχίσει τη κακιά του συνήθεια. Γενικά, οι γυναίκες αθλήτριες του κοινοβίου, ζουν με μία μόνιμη επαγρύπνηση μη τυχόν και εισέλθει ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης στο δωμάτιο και τις βρει υπό ακατάλληλες συνθήκες.

Το Νοέμβριο του 2020 λάβαμε άδεια να επιστρέψουμε σπίτι μας για μία εβδομάδα, και ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης μας διαβεβαίωσε ότι μπορούμε να αφήσουμε τα πράγματά μας στα δωμάτιά μας γιατί θα κλειδωθούν. Στη συνέχεια, ο αθλητής Αντώνης Παπακωνσταντίνου δέχτηκε τηλεφώνημα από τον Κωνσταντίνο Κοντομανώλη, κατά το οποίο του είπε ότι είναι απαράδεκτο να έχει προφυλακτικά στο συρτάρι του, εντός του δωματίου του. Όταν ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου τον ρώτησε πως τα βρήκε, έλαβε την απάντηση ότι ήρθε συνεργείο για να επιδιορθώσει ζημίες στο τοίχο του δωματίου,και κατά λάθος έριξαν το κομοδίνο, άνοιξε το συρτάρι, και βγήκαν τα προφυλακτικά. Επίσης, κατά τη καλοκαιρινή μας προετοιμασία στην Καστοριά, όπου διαμέναμε στο ξενοδοχείο «Τσάμης», ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης διέθετε κλειδί passe partout, το οποίο χρησιμοποιούσε ώστε να κάνει έλεγχο στα δωμάτια. Παλαιότερα δε, όταν ανήκα στη κατηγορία των νεανίδων, μέχρι το 2016, ο ίδιος προπονητής, όταν βρισκόμασταν για προετοιμασία στη Καστοριά, έμπαινε απροειδοποίητα στα δωμάτια βραδινές ώρες, με τη δικαιολογία ότι πρέπει να είναι τα air-condition κλειστά, και έκανε έλεγχο για να διαπιστώσει αν κάποιος τα άφησε ανοιχτά. Τότε ήμουν μικρότερη και τα ανεχόμουν. Αυτό δεν το κάνει πλέον στις ενήλικες αθλήτριες, αλλά μόνο στις ανήλικες, κάτι το οποίο γνωρίζω γιατί ρώτησα.

Τα σχόλια για το σώμα ακόμα και ανηλίκων αθλητριών είναι επίσης τακτικά. Συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 2017 σε meeting αθλητριών ζητήθηκε από την αδελφή μου, Μαρία Κυρίδου, ηλικίας δεκαέξι ετών τότε, να δείξει μία άσκηση. Η Μαρία Κυρίδου δίστασε, γιατί τα χέρια της ήταν γεμάτα φουσκάλες, κάτι συνηθισμένο στους κωπηλάτες. Τότε ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης σχολίασε «από το κουπί είναι Μαρία, ή από τίποτα άλλο;», υπονοώντας εμφανώς πράξεις γενετήσιου χαρακτήρα. Όταν ειπώθηκε αυτό ήταν μπροστά η συναθλήτριά μας Δήμητρα Τσαμοπούλου. Το σχόλιο αυτό προκάλεσε μεγάλη ενόχληση και ταραχή στην αδελφή μου, το ανέφερε στη μητέρα μου, Χριστίνα Κουρσάρη, η οποία τηλεφώνησε προσωπικά στον πρόεδρο της ομοσπονδίας, Ιωάννη Καρρά, για να του το αναφέρει. Ωστόσο, έλαβε γενικόλογες απαντήσεις, ότι τέτοια δεν πρέπει να γίνονται κλπ, και δεν ανελήφθη καμία πρωτοβουλία από τη διοίκηση. Αντίθετα, και τότε η μητέρα μας έκανε δημόσιο σχόλιο για το περιστατικό σε λογαριασμό του facebook που αφορούσε δρώμενα στη κωπηλασία, και ως απάντηση δέχτηκε τηλεφώνημα από τον Κωνσταντίνο Κοντομανώλη, ο οποίος της είπε να κατεβάσει το σχόλιο ειδάλλως «θα δημιουργήσει θέμα». Φυσικά η μητέρα μου του είπε ότι δεν πρόκειται να κατεβάσει τίποτα και να κάνει ότι θέλει. Η συνέχεια ήταν ότι ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης επιχείρησε να δημιουργήσει προβλήματα στη συμμετοχή της Μαρίας Κυρίδου στις προπονήσεις. Υπάρχει συγκεκριμένο περιστατικό κατά το οποίο παρέβη εντολές του επικεφαλής προπονητή, Τζιάνι Ποστιλιόνε, εις βάρος της Μαρίας Κυρίδου, το οποίο γνωρίζει εξ ιδίων ο προπονητής της Εθνικής τότε, Ελευθέριος Καράμαλης, όπως και ο προπονητής μας στον Ν.Ο.Θ., Ιωάννης Χρυσόπουλος. Το αποτέλεσμα ήταν η μητέρα μας να απευθυνθεί για όλα αυτά στη διοίκηση της ομοσπονδίας εγγράφως, ήδη από το έτος 2018, δίνοντας επιστολή στα χέρια του εφόρου κωπηλασίας του Ν.Ο.Θ., Κωνσταντίνου Αθανασόπουλου. Εξ όσων γνωρίζω, η διοίκηση δεν έκανε τίποτα για όλα αυτά. Πάντως ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης παρέμεινε στη θέση του απτόητος.

Το 2018 ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης, βοηθώντας συναθλήτριά μας να κάνει διατάσεις, της χάιδεψε τη γάμπα με τρόπο ανεπίτρεπτο. Η αθλήτρια εκνευρισμένη εγκατέλειψε το γυμναστήριο. Για τη κίνηση αυτή απευθύνθηκα στον επικεφαλής προπονητή, Τζιάνι Ποστιλιόνε, ο οποίος σε ανάλογο περιστατικό στη συνέχεια, στο οποίο ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης ενώπιόν του στο γυμναστήριο άγγιξε αθλήτρια, του έβαλε τις φωνές λέγοντάς του ότι δεν αγγίζουμε αθλήτριες. Επίσης, η αθλήτρια Κατερίνα Καλαμάρα μου έχει πει ότι όταν ήταν αυτή στο κοινόβιο, το έτος 2012 νομίζω, ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης, εν αγνοία του επικεφαλής προπονητή, την απειλούσε να την αποβάλλει από την Εθνική, και να μην αναφέρει σε κανέναν τι συνέβαινε. Όταν δε «λύθηκε» η μεταξύ τους παρεξήγηση, της ζήτησε να καθίσει στα μπούτια του, με τη κουβέντα «σε έχω σαν κόρη μου», κάτι το οποίο φυσικά δεν έκανε.

Η συμπεριφορές αυτές του Κωνσταντίνου Κοντομανώλη θεωρώ ότι δίνουν θάρρος σε άλλους ομόλογους του στην Εθνική, οι οποίοι διασκεδάζουν ιδιαίτερα από αυτού του τύπου τους αστεϊσμούς, και εκδηλώνονται με αντίστοιχο τρόπο, κάτι το οποίο βέβαια είναι φυσικό, αφού κανένας δεν αντιδράει και καθόμαστε και τα ακούμε γιατί νομίζουμε ότι αυτό είναι αθλητισμός. Το καλοκαίρι του έτους 2020, ενώ η αθλήτρια Ισμήνη Νόνη καθάριζε το στρώμα στο γυμναστήριο στο κοινόβιο του Σχινιά, ο Βασίλης Χασιώτης, επίσης ομοσπονδιακός προπονητής, την είδε να είναι στα τέσσερα, και σχολίασε «έτσι γίνεται Ισμήνη η δουλειά, στα τέσσερα». Θαρρώ πως η αθλήτρια ήταν ανήλικη.

Ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι αθλητές δεν αντιδρούν είναι επειδή φοβούνται μην αποβληθούν από την Εθνική ομάδα, και στερηθούν με αυτό τον τρόπο των καρπών των κόπων τους. Αυτό το κλίμα καλλιεργεί η ανασφάλεια σε σχέση με τα κριτήρια επιλογής των αθλητών που θα συμμετάσχουν. Παρά το γεγονός ότι γίνονται αγώνες αξιολόγησης, οι επιλογές των αθλητών δεν γίνονται σύμφωνα με τα αποτελέσματα, με συνέπεια να μη δίνονται ίσες ευκαιρίες προετοιμασίας στους αθλητές.

Συγκεκριμένα, ο Σπύρος Γιάνναρος, Ολυμπιονίκης το 2016, ήταν από τους ελάχιστους στο κοινόβιο που προσπαθούσε ταυτόχρονα με την προετοιμασία του στην Εθνική να ολοκληρώσει τις σπουδές του στα Τ.Ε.Φ.Α.Α. Ενώ με τον προηγούμενο ομοσπονδιακό προπονητή, κ. Αθανάσιο Αθανασιάδη, ήταν εφικτό να κάνει και τα δύο, με τον Τζιάνι Ποστιλιόνε θεωρήθηκε ότι ήταν αδύνατο, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει την Εθνική ομάδα, ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσει τις σπουδές του. Άλλοι αθλητές που δεν κλήθηκαν στην Εθνική παρά τις εξαιρετικές τους επιδόσεις ήταν ο Χρήστος Στεργιάκας, στον οποίο είπε ο Τζιάνι Ποστιλιόνε να πάει σπίτι του μία μέρα αφού είχε σπάσει όλα τα ρεκόρ, επειδή ήταν κουρασμένος στη βάρκα, και η Δήμητρα Τσαμοπούλου.

Η Δήμητρα Τσαμοπούλου, το καλοκαίρι του 2019 όσο βρισκόμασταν σε αγώνες πρόκρισης στο Λιντς της Αυστρίας, έπαθε κάταγμα κόπωσης στα πλευρά της. Η Εθνική ομάδα δεν είχε φυσιοθεραπευτή, κάτι απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου, και επειδή πονούσε, ψάχναμε επαγγελματίες από άλλες εθνικές αποστολές. Η Δήμητρα πονούσε για ένα μήνα πριν τον αγώνα, αλλά δε μιλούσε, γιατί τη προηγούμενη χρονιά είχε τραυματιστεί ξανά στα πλευρά και στο γόνατο και ο επικεφαλής προπονητής την έστειλε σπίτι της, και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την αποκατάσταση της, οπότε φοβόταν ότι αν έλεγε ότι πονούσε, θα συνέβαινε το ίδιο. Η αντιμετώπιση στα προβλήματα υγείας των αθλητών που αγωνίζονταν για την Εθνική ομάδα ήταν συχνά η αποβολή από την εθνική ομάδα, ενώ στην συνέχεια δεν υπήρχε μέριμνα για την θεραπεία τους.

Το καλοκαίρι του 2020 ο Δημήτριος Μπουκουβάλας υπέστη στο κοινόβιο ραβδομυόλυση, πάθηση η οποία μπορεί να οφείλεται στην υπερεντατική προπόνηση, νοσηλεύτηκε, και δεν κλήθηκε ποτέ πίσω στην Εθνική, με το σκεπτικό ότι ήταν ακατάλληλος σαν αθλητής, επειδή τραυματίζεται. Το 2018 ο αθλητής Χρήστος Χρηστομάνος επίσης απεβλήθη από την Εθνική με την δικαιολογία ότι είχε πρόβλημα στο γόνατο και δε μπορούσε να τρέξει, ενώ άλλοι αθλητές που επίσης δεν μπορούν να τρέξουν συμμετείχαν στην Εθνική ομάδα.

Τον Ιανουάριο του 2018 είχα και εγώ έντονους πόνους στα πλευρά μου και κάλεσα τον Τζιάνι Ποστιλιόνε πριν τη προπόνηση για να τον ενημερώσω σχετικά. Η απάντησή του ήταν να επιλέξω αν μπορώ να ή όχι να μπω στη βάρκα, και αν όχι να πάω σπίτι μου. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους και μία εβδομάδα πριν από το παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 23 είχα πάλι πόνο στο στήθος, παραπονέθηκα στον προπονητή και πήγα στο νοσοκομείο για έλεγχο. Δεν μου βρήκαν τίποτα πέρα από κόπωση. Την ίδια μέρα ο Τζιάνι Ποστιλιόνε με έβγαλε από το πλήρωμα που βρισκόμουν λέγοντας ότι δεν μπορεί να με εμπιστευτεί. Για το συγκεκριμένο περιστατικό ενημέρωσα τον πρόεδρο της ομοσπονδίας, Ιωάννη Καρρά, ο οποίος μου είπε ότι δε μπορεί να κάνει τίποτα.

Το 2019 υπέστην κατά τη προπόνηση λιποθυμικό επεισόδιο. Η αντίδραση του Τζιάνι Ποστιλιόνε ήταν να μου πει να πάω σπίτι μου για να ηρεμήσω τη μητέρα μου, η οποία κάνει αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Μπροστά ήταν και ο γιατρός της Εθνικής ομάδας, Ιωάννης Χριστογιάννης. Επίσης, το 2019 κατά την επιστροφή μας από το παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 23, όταν γυρίσαμε τα δύο πληρώματα που κερδίσαμε χρυσό μετάλλιο, δηλαδή εγώ με την Δήμητρα Τσαμοπούλου και η αδελφή μου Μαρία Κυρίδου με τη Χριστίνα Μπούρμπου, ζητήσαμε από τον Τζιάνι Ποστιλιόνε άδεια για να γυρίσουμε για δύο μέρες σπίτι μας να ξεκουραστούμε, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την προετοιμασία μας για τον αγώνα πρόκρισης στους Ολυμπιακούς, η οποία ήταν σε ένα μήνα. Ο Τζιάνι Ποστιλιόνε δέχτηκε τη πρότασή μας, ωστόσο την επόμενη ημέρα, στον δρόμο της επιστροφής δεχτήκαμε επιστολή με την οποία ισχυρίζονταν ότι έχουμε λάθος νοοτροπία, ότι δεν μας ήθελε πίσω στην ομάδα και ότι χαριστικά θα μας επιτρέψει να αγωνιστούμε για τους προκριματικούς αγώνες για την Ολυμπιάδα. Το περιστατικό θέσαμε υπόψη του εφόρου Βασίλη Πολύμερου, ο οποίος μας απάντησε ότι είναι λογικό να έχει νεύρα πριν τις προκρίσεις. Στον Σπύρο Καλέντζη έχει ειπωθεί η κουβέντα «και πρώτος να βγείς, δε θα σε δεχτώ στην Εθνική» από τον Τζιάνι Ποστιλιόνε, μπροστά στον έφορο Βασίλη Πολύμερο.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι στο χώρο του αθλητισμού το θέμα της συμπεριφοράς είναι κάτι σχετικό. Οι «καλοί τρόποι» με την έννοια που υπάρχουν σε άλλες κοινωνικές δραστηριότητες, αλλοιώνονται. Πολλές φορές υπό συνθήκες σκληρής προπόνησης ο προπονητής είναι λογικό να γίνεται απότομος με τους αθλητές. Αυτό όμως δεν μπορεί παρά να περιορίζεται στην άσκηση, και υπό αυστηρούς όρους. Οι συμπεριφορές στις οποίες αναφέρομαι προσβάλλουν βάναυσα τη προσωπικότητά των αθλητών και είναι μόνιμες και διαρκείς, επεκτείνονται σε όλες της δραστηριότητες του κοινοβίου, ξεκινούν από την ώρα της προπόνησης και φτάνουν μέχρι την ώρα του γεύματος, του ρεπό, του ύπνου, των καθαρά προσωπικών επιλογών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τις ανεχόμαστε, και δεν υπηρετούν κανένα αθλητικό σκοπό. Αν αντιδράσεις θεωρείσαι ανάγωγη και κινδυνεύεις να αποβληθείς άδικα. Αν αποβληθείς άδικα και απευθυνθείς στη διοίκηση της ομοσπονδίας, σου λένε ότι κάνεις φασαρία χωρίς λόγο απλά γιατί διαφωνείς με τις επιλογές του προπονητή σου.

Οι συμπεριφορές αυτές ενοχλούν όλους τους συναθλητές μου, ωστόσο, δεν διαμαρτύρονται είτε γιατί θεωρούν δεδομένο ότι στον αθλητισμό είναι φυσιολογικό να τις υπομείνεις, και φοβούνται αντίποινα.

Επίσης, γνωρίζω καλά ότι είναι επιλογή του κάθε αθλητή αναλάβει το ρίσκο να αφιερώσει χρόνο στο άθλημα και όχι στο σχολείο ή τις σπουδές του. Ωστόσο, αυτό δε δίνει κανένα δικαίωμα σε οποιονδήποτε να παίζει με τον μέλλον του και να του στερεί όσα κέρδισε με την αξία του και με πάρα πολύ πόνο. Ο χώρος του ερασιτεχνικού αθλητισμού δεν είναι όπως του επαγγελματικού. Ένας καλός καλαθοσφαιριστής λχ έχει πρόσβαση σε καλά εισοδήματα. Άμα δε του αρέσει το κλίμα σε μία ομάδα μπορεί να φύγει, χωρίς να του κοστίσει πολύ. Αυτό δεν ισχύει για εμάς. Αν φύγεις από την Εθνική, είσαι ξεκρέμαστος και οι κόποι σου πήγαν χαμένοι.

Στο κοινόβιο παραμένουμε για πολλούς μήνες το χρόνο. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Όλοι οι αθλητές είμαστε έφηβοι, μετέφηβοι, ή νέοι. Οι συνθήκες της ζωής μας δεν είναι ευχάριστες, γιατί προπονούμαστε πολύ σκληρά, δεχόμαστε πίεση, είμαστε μακριά από τις οικογένειές μας και τους αγαπημένους μας και έχουμε ανύπαρκτο προσωπικό βίο. Συμπεριφορές όπως οι παραπάνω, του Κωνσταντίνου Κοντομανώλη, υπό αυτές τις συνθήκες, γίνονται ανυπόφορες και προκαλούν αγανάκτηση και κούραση. Γίνονται ωστόσο ανεκτές από τη πλειονότητα των αθλητών γιατί γνωρίζουμε ότι, αν ένας αθλητής μπει στο μάτι κάποιου προπονητή, τότε είναι πανεύκολο να του κάνει τη ζωή δύσκολη και να τον διώξει από την Εθνική ομάδα, και αυτό γιατί δεν υπάρχει προκαθορισμένο αντικειμενικό κριτήριο για την επιλογή των αθλητών. Πολλοί σπουδαίοι αθλητές έχουν φύγει από το κοινόβιο, χωρίς σοβαρή δικαιολογία.

Οι ως άνω συνθήκες κατά τη γνώμη μου είναι η αιτία για την οποία η Εθνική έχει πολύ λίγους αθλητές και αντίστοιχες επιτυχίες στις κατηγορίες των ανδρών και των γυναικών, σε σχέση με τις κάτω των 23 κατηγορίες. Οι αθλητές υπομένουν όσο είναι νέοι, και στη συνέχεια καταλήγουν να αγανακτούν με τη κωπηλασία και όλη αυτή τη κατάσταση. Σε αυτή τη νεαρή ηλικία υπερπροπονούνται για να πετύχουν διακρίσεις, με αποτέλεσμα την απώλεια της δυνατότητας των σπουδών τους, ενώ θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου νασυμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, να προπονούνται με λιγότερη ένταση όσο είναι στις νεαρές ηλικίες, ώστε να έχουν περιθώριο να φροντίσουν την εκπαίδευσή τους, και στη συνέχεια, αφού εξασφαλίσουν τα προσόντα τους που θα τους κάνουν ανεξάρτητους, να προπονούνται εντατικότερα. Τη παραπάνω άποψή μου την έχω μοιραστεί με τον πρόεδρο της διοίκησης της ομοσπονδίας, Ιωάννη Καρρά, ωστόσο δεν φάνηκε να συγκινείται ιδιαίτερα.

Είμαι γεννημένη το έτος 1998. Έχω κατακτήσει μεταξύ πολλών άλλων διακρίσεων ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νεανίδων το 2016, ασημένιο μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα νεανίδων το 2016, χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 23 το 2017, χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα παράκτιας κωπηλασίας το 2017, ασημένιο μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κάτω των 23 το 2018, χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 23 το 2019, χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κάτω των 23 το 2019, χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κάτω των 23 το 2020 και χάλκινο μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυναικών το 2020 επίσης. Έχω πετύχει στα 22 μου έτη 26 πανελλήνια πρωταθλήματα. Ο γενικός όρος μου στο λύκειο ήταν 18,1, και έκανα επίπονη προπόνηση καθ’ όλη τη διάρκεια της μαθητείας μου 6 ώρες κάθε μέρα. Έχω γίνει δεκτή με πλήρη υποτροφία στο πανεπιστήμιο Ohio State των Η.Π.Α., στο οποίο θα ξεκινήσω τις σπουδές μου από τον Σεπτέμβρη. Το μέλλον μου ευτυχώς δεν εξαρτάται πλέον από τη πορεία μου στην Εθνική ομάδα, δεν έχω τίποτα να φοβηθώ και κανέναν λόγο να πω ψέματα και να συκοφαντήσω οποιονδήποτε. Αντίθετα, αισθάνομαι ότι έχω ένα χρέος να επιτελέσω. Τον Σεπτέμβρη του έτους 2016 ξεκίνησα τις σπουδές μου με πλήρη υποτροφία στο πανεπιστήμιο University of Tennessee, στις Η.Π.Α., στην πανεπιστημιακή ομάδα του οποίου είχα την τύχη να προπονηθώ για ένα έτος. Οι συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές. Η στάση των προπονητών ήταν επικοινωνιακή με τους αθλητές. Τους ακούν και συζητούν μαζί τους, ζητάνε τη γνώμη τους και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με τον αθλητή. Σε περίπτωση τραυματισμού δεν υπάρχει περίπτωση να πιεστούν ώστε να επανενταχτούν στην ομάδα αν δεν έχει πραγματοποιηθεί πλήρης ανάνηψη. Περιστατικά του τύπου τα κλειδιά έξω από τη πόρτα, εφόδους στα δωμάτια και σχόλια σεξουαλικού περιεχομένου είναι προφανώς αδιανόητα, παράγοντες που κάνουν τέτοια πράγματα έχουν απομακρυνθεί όχι μόνο από την ομάδα, αλλά από τον χώρο του αθλητισμού αυτομάτως και δια παντός. Οι αθλητές δοκιμάζονται επανειλημμένα τόσο στα εργόμετρα, όσο και στο νερό, ώστε να διασταυρωθεί πλήρως ποιες είναι οι δικαιότερες επιλογές. Αυτά ίσχυαν για ομάδα πανεπιστημίου, πόσο μάλλον για την εθνική των Η.Π.Α.. Οι παραπάνω συνθήκες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους οικονομικούς πόρους, τους οποίους σίγουρα διαθέτουν με περισσότερη επάρκεια στις Η.Π.Α. Έχουν όμως απολύτως σχέση με τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Και οι παραπάνω συνθήκες που περιγράφω, δεν αξίζουν στη χώρα που αποτελεί λίκνο του Ολυμπισμού και του δυτικού πολιτισμού. Ο χώρος του ελληνικού αθλητισμού, όπως τον βίωσα εγώ, έχει υποστεί ανοσοποιητική δηλητηρίαση. Οι αθλητές υφίστανται συνθήκες προσβλητικές της προσωπικότητάς τους, και νομίζουν ότι αυτό είναι αθλητισμός, και επειδή είσαι σκληρός πρέπει να υπομείνεις. Όσοι σκέφτονται έτσι κάνουν μεγάλο λάθος. Για εμένα, η απόδοση ευθυνών σε όσους έχουν εκδηλώσει αξιόμεμπτες συμπεριφορές είναι το λιγότερο σημαντικό αυτή τη στιγμή. Αυτό το οποίο πραγματικά προέχει, και αποτελεί συνέχεια του έργου της Σοφίας Μπεκατώρου, είναι να εξαλειφθούν οι συνθήκες, που επιτρέπουν στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού την αυθαιρεσία, την απώλεια της εκπαίδευσης και την εκμετάλλευση των αθλητών, για ένα καλύτερο μέλλον.

Σήμερα έμαθα ότι η διοίκηση της ομοσπονδίας απευθύνθηκε στις εισαγγελικές αρχές για τα ζητήματα που ανέφερα. Είναι η καλύτερη ενέργεια που θα μπορούσε να κάνει και την ευχαριστώ. Έστειλε μάλιστα αυθημερόν και πειθαρχικό κλιμάκιο στο κοινόβιο. Λυπάμαι ειλικρινά που το λέω, αλλά είχαν ενημερωθεί νωρίτερα.

Ζητώ από εσάς κ. υφυπουργέ να λάβετε υπόψη σας όσα αναφέρω, να πράξετε ότι προβλέπει η αρμοδιότητά σας, ώστε η πολιτεία να διασφαλίσει ότι οι αθλητές θα είναι χειραφετημένοι και θα γίνονται αντικείμενο σεβασμού. Επίσης, ζητώ από οποιαδήποτε αρμόδια αρχή να διασφαλίσει ότι, όσο βρίσκομαι στο κοινόβιο της Εθνικής, η προετοιμασία μου θα εξακολουθήσει άνευ οποιουδήποτε τύπου παρενόχληση ή πίεση.