Γεωργίου: «Δύο τελικοί ο στόχος μου στους Ολυμπιακούς»

Ένας γυμναστής που προπονείται σε γυμναστήριο χωρίς ταπί και με σπασμένο δίζυγο, θα βρεθεί στους δεύτερους Ολυμπιακούς της καριέρας του μετά το εισιτήριο που πήρε από το παγκόσμιο της Στουτγκάρδης. Ο Μάριος Γεωργίου γράφει ιστορία για την Κύπρο και εμείς αρπάξαμε την ευκαιρία για να τον γνωρίσουμε καλύτερα…

Συνέντευξη Πηνελόπη Γκιώνη
[email protected]

Λίγες μέρες μετά την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020, ο Μάριος Γεωργίου πήρε μερικές μέρες ξεκούρασης και βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια συζήτηση μαζί του για να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Ένα παιδί ευγενικό, χαμογελαστό, πολύ πρόθυμο, που το μόνο που σκεφτόταν ήταν πως θα μας μιλά πιο… ελληνικά για να συνεννοούμαστε καλύτερα. Οι φωτογράφοι μας έκαναν μάλλον την πιο εύκολη/απολαυστική φωτογράφηση, αφού ο Μάριος εξ’ αρχής έλεγε ναι σε όλα και πρότεινε συνέχεια πράγματα, και εμείς κάναμε μια από τις πιο ευχάριστες συνεντεύξεις.

Ο 21χρονος γυμναστής γεννήθηκε στη Λεμεσό και έμεινε εκεί, έχοντας αγαπήσει αυτό το μέρος πολύ. Η μητέρα του είναι από τις Φιλιππίνες (εξ’ ου και τα ασιατικά χαρακτηριστικά) και ο πατέρας του από την Κύπρο. Όπως μας είπε ο ίδιος, έχοντας ταξιδέψει στις Φιλιππίνες και έχοντας γνωρίσει τον πολιτισμό τους «Είναι πολύ ωραία, πανέμορφα. Σαν την Κύπρο, όμως, δεν έχει» και αφού σχολιάσαμε αρκετά αυτό, ξεκινήσαμε μια μεγάλη συζήτηση…

Για να τα πάρουμε από την αρχή, πες μας, πως ξεκίνησε η ενασχόληση με τη γυμναστική;
Έχω ξεκινήσει από 3 ετών την ενόργανη, πήγαινα μικρός και έπαιζα δηλαδή αλλά μου άρεζε. Γύρω στα 14 σταμάτησα να ασχολούμαι, λόγω παρέας, παρασύρθηκα και αλήτεψα λίγο. Όμως, μετά μου έλειπε ήθελα να πάω να κάνω ξανά… τούμπες. Ξεκίνησα τότε να ασχολούμαι επαγγελματικά, όμως και τότε δεν είχα μυαλό να καταλάβω τι μπορώ να κάνω. Γρήγορα ξεκίνησα τους αγώνες στο εξωτερικό, ξεκίνησα τα πρωταθλήματα και πήγαινα καλά αλλά δεν καταλάβαινα πόσα μπορώ να κάνω. Όταν πήρα την πρόκριση για το Ρίο, τότε σκέφτηκα πως μπορεί να έχω τελικά ικανότητες και το πήρα στα σοβαρά.

Η πρώτη σου εμπειρία στους Ολυμπιακούς, που δεν κατάφερες να ολοκληρώσεις το σύνθετο λόγω του τραυματισμού σου, δεν ήταν και η καλύτερη φαντάζομαι. Σε ηλικία 17 ετών, ο πρώτος Κύπριος γυμναστής σε Ολυμπιακούς… σε μάτιασαν μήπως;
Ήταν τρομερό συναίσθημα να βρίσκομαι εκεί, μεγάλη εμπειρία. Όμως, πράγματι, δεν πήγε και πολύ καλά, ήμουν άτυχος… Δύο μέρες πριν τους Αγώνες στο Ρίο είχα τραυματιστεί και πονούσα πάρα πολύ, έκανα ενέσεις για να μπορέσω να αγωνιστώ. Μπήκα στους Αγώνες κανονικά, ξεκίνησα αλλά ήταν ανυπόφορος πόνος. Ξεκινώ με άλμα, έτρεχα και ένιωθα πως είμαι σχεδόν κουτσός. Στο άλμα έπεσα. Μετά, είχα κακή έξοδο στο δίζυγο, έπεσα στο μονόζυγο και μετά ήρθαν οι γιατροί και μου είπαν πως δεν πρέπει να συνεχίσω. Ήταν ο πόνος τέτοιος που δεν άντεχα να συνεχίσω. Και κάπως έτσι, έχασα την πρώτη μου ευκαιρία στους Ολυμπιακούς. Στο Τόκιο θα είναι αλλιώς.

Στα 21 σου πια, νιώθεις πιο έτοιμος; Άλλοι θα έλεγαν πως ίσως αρχίζεις να μεγαλώνεις για ενόργανη γυμναστι κή, άλλα παραδείγματα το διαψεύδουν αυτό.
Νιώθω λίγο μεγάλος για ενόργανη, η αλήθεια είναι. Λίγα χρόνια πριν ένιωθα πιο γρήγορος, πιο ελαφρύς, πιο ευλύγιστος, όλα. Από την άλλη, τώρα έχω το μυαλό. Αυτά μάλλον δεν πάνε μαζί, ή το ένα ή το άλλο. Ελπίζω στο Τόκιο, το μυαλό να με βοηθήσει και θα ευχηθώ να μη ματιαστώ…

Μετά την… κρυάδα του Ρίο, τι περιμένεις στο Τόκιο;
Η γυμναστική είναι τόσο απρόβλεπτη. Μπορεί να είμαι 100% έτοιμος και εκείνη τη στιγμή να κάνεις ένα λάθος που δεν έχεις ξανακάνει ποτέ και να χάσεις. Όλα είναι λεπτομέρεια. Είμαι πιο έμπειρος τώρα, παλιά αγχωνόμουν υπερβολικά τώρα το έχω αποβάλλει αυτό, τα βλέπω όλα σαν ένα απλό αγώνα για να μπορώ να το διαχειριστώ. Το 100% το δίνω πάντα. Εγώ, θα κάνω την καλύτερη προετοιμασία που μπορώ και ο στόχος μου είναι πρώτα-πρώτα ο τελικός στο σύνθετο ατομικό και στον πλάγιο ίππο, θα το προσπαθήσω πάρα πολύ. Θα ανεβάσω την δυσκολία μου, ειδικά στον πλάγιο ίππο θα ανέβω στα 6.800, και θα προσπαθήσω να κάνω την καλύτερη εκτέλεση. Θέλω να φτάσω στα 86.000-87.000 στους πόντους και τότε νομίζω μια θέση θα είναι δική μου.

Είναι γνωστό πως στη Λεμεσό δεν είναι εύκολες οι προπονήσεις σου όμως δεν αφήνεις το μέρος αυτό. Σκέφτεσαι να φύγεις από την Κύπρο; Έστω εν όψει Τόκιο…
Εμείς στο γυμναστήριο στη Λεμεσό δεν έχουμε ταπί και το δίζυγο έχει σπάσει. Για ταπί χρησιμοποιώ το έδαφος στην αίθουσα της ακροβατικής, όμως δεν είναι το ίδιο. Άκουσα στη Θεσσαλονίκη, τα παιδιά να παραπονιούνται για τη Μίκρα, και δε λέω, έχουν δίκιο για να το λένε, έχουν συνηθίσει αλλιώς. Όμως, αν εγώ ήμουν στη Θεσσαλονίκη δεν θα μιλούσα καθόλου, και ας κρυώναμε και λίγο τον χειμώνα. Αν είχα τις ιδανικές συνθήκες, πιστεύω θα έκανα μεγάλα πράγματα όμως ίσως τότε να μου έλειπε η ιδανική ψυχολογία, την οποία βρίσκω μόνο στο σπίτι μου στη Λεμεσό.
Έχω προτάσεις από Γερμανία και Αζερμπαϊτζάν, να μένω μόνιμα εκεί με υποτροφία και η μόνη μου δουλειά να είναι η προπόνηση. Δεν ξέρω τι με κρατάει αλλά δε θέλω να φύγω από την Κύπρο, δε θέλω να το σκέφτομαι. Εκεί νιώθω καλά, ήρεμος, η ψυχολογία μου είναι καλή. Πηγαίνουμε, όμως, συχνά προετοιμασίες, στη Γερμανία κυρίως, και εκεί βγάζω καλή προπόνηση, οπότε δεν παραπονιέμαι. Δεν πηγαίνω συχνά στη Λευκωσία, για να γυμναστώ στο ταπί θα πρέπει να κάνω μια ώρα δρόμο μέχρι εκεί, πηγαίνω μόνο όταν χρειάζεται. Δε θα φύγω από τη Κύπρο, θα μείνω για πάντα εκεί.

Πες μας για τον αγώνα στη Στουτγκάρδη, που σου έδωσε και το Ολυμπιακό εισιτήριο για το Τόκιο. Είχες και εκεί έναν τραυματισμό στη μέση όμως ο στόχος επετεύχθη.
Στη Στουτγκάρδη πήγα με στόχο την Ολυμπιακή πρόκριση και χαίρομαι που ήρθε, όμως η βαθμολογία μου ήταν χαμηλή γι’ αυτά που θα μπορούσα να κάνω. Εκεί, ρισκάραμε. Είχα πρόβλημα με τη μέση μου ήταν επικίνδυνο, έτσι μας έλεγαν οι γιατροί μερικές εβδομάδες πριν το παγκόσμιο. Μας συνέστησαν ξεκούραση όμως οι μέρες λιγόστευαν και εγώ δεν είχα δεχτεί πως θα το παρατήσω. Τις τελευταίες ημέρες έκανα μόνο πλάγιο ίππο, ήταν το μοναδικό όργανο που δεν με ενοχλούσε και κακά τα ψέματα είναι και το αγαπημένο μου. Όταν φτάσαμε Γερμανία πήγαμε σε γιατρούς εκεί και μας είπαν αν πονέσω να σταματήσω, να μη μπω στον αγώνα για να μην διακινδυνέψω. Έπινα παυσίπονα να μην πονάω, αλλά δεν με έπιαναν. Την ημέρα του αγώνα δεν πονούσα όμως με το που μπήκα στο ζέσταμα με έπιασε ξανά. Τότε ήρθε το δίλλημα από τον προπονητή μου, είτε μόνο πλάγιο ίππο και να κοιτάξω τον τελικό ή να πάρω το ρίσκο και να βγω «διπλά» τραυματισμένος. Πήρα το ρίσκο, δεν ήθελα να απογοητεύσω, ήμουν ήδη τραυματισμένος τι άλλο να πάθω; Κατά την διάρκεια του αγώνα, στους κρίκους ειδικά, σκεφτόμουν «να σταματήσω; να κατέβω; τι να κάνω;» Συνέχισα και ευτυχώς ήρθε το εισιτήριο. Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσα να είμαι στους 12 του τελικού στο σύνθετο ατομικό πιστεύω. Δεν πειράζει, όμως, στο Τόκιο…

Ως ο κορυφαίος Κύπριος γυμναστής, πως βλέπεις το άθλημα στην Κύπρο; Πιστεύεις πως η πορεία σου βοηθά τη γυμναστική να γίνει πιο γνωστή και να την αγαπήσουν, όπως συμβαίνει με τα ομαδικά αθλήματα;
Προσπαθούν αρκετά παιδιά στη γυμναστική, έχει κόσμο στα γυμναστήρια και προσπαθούν. Είναι δύσκολη η γυμναστική, όμως. Εύκολα βρίσκεις ταλέντα, έχουν ταλέντο τα παιδιά και είναι πολλά αυτά που μαζεύονται σε συλλόγους και τους αρέσει. Όμως είναι δύσκολο να αντέξουν τη πίεση, να κάνουν θυσίες, να υποστούν τόση κούραση. Από μικρά ακόμη μπορεί να παραπονεθούν, όλοι μας το κάναμε αυτό. Αυτό είναι το θέμα, να βρούμε έναν τρόπο να μείνουν τα παιδιά στα γυμναστήρια. Προσωπικά, μου αρέσει που αναγνωρίζουν το άθλημα πια στην Κύπρο γιατί υπήρχε μόνο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Αν εγώ βοηθάω σε αυτό, στο να γίνει πιο δημοφιλής η ενόργανη, χαίρομαι πολύ που το κάνω.

Ονομάτισέ μου δύο αθλητές ή αθλήτριες που ξεχωρίζεις στη γυμναστική, από Ελλάδα και εξωτερικό.
Δε θα πω τον Πετρούνια, μόνο και μόνο επειδή είναι κλισέ –είναι φοβερός τύπος-. Πιστεύω πολύ τον Νίκο Ηλιόπουλο. Είναι καλός, προσπαθεί κι αν συνεχίσει μπορεί να φτάσει 84+ στους πόντους. Μπορεί, αρκεί να συνεχίσει πιο δυναμικά. Από αθλητές του εξωτερικού, στο μυαλό μου έχω τον Κοχέι Ουτσιμούρα. Είναι φαινόμενο και αυτά που έχει κάνει είναι τρελά. Από τους σύγχρονους, όμως, και από τα παιδιά που αγωνιζόμαστε μαζί, δεν ξεχωρίζω κάποιον. Αναγνωρίζω ως υπερδύναμη πια τη Ρωσία, ανέβηκαν πολύ, όμως δεν έχω ξεχωρίσει κάποιον από αυτούς. Μπορώ να αγωνιστώ δίπλα σε όλους τους και να καταφέρω να κερδίσω.