Σε δύο χρόνια από σήμερα, στις 24 Ιουλίου 2020 θα ξεκινήσουν επίσημα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο με την τελετή έναρξης. Λίγο νωρίτερα την ίδια μέρα θα έχουμε και τις πρώτες ελληνικές συμμετοχές καθώς θα διεξαχθούν οι πρώτοι προκριματικοί της κωπηλασίας.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Έχουν περάσει δύο χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο όπου η ελληνική Ολυμπιακή ομάδα πραγματοποιήσε μία από τις καλύτερες της εμφανίσεις στην ιστορία των Αγώνων. Πιο συγκεκριμένα την τρίτη καλύτερη της εμφάνιση (μετά την Ατλάντα το 1996 και το Σίδνεϊ το 2000) σε Αγώνες εκτός Ελλάδας. Η κληρονομιά που άφησε αυτή η ομάδα (μέλη της οποίας θα είναι και στο Τόκιο) είναι τεράστια. Πρώτα από όλα έφτιαξε και πάλι το προφίλ των Ολυμπιακών αθλημάτων στην Ελλάδα, δημιούργησε νέους σταρ (που τους έχει ανάγκη ο ελληνικός αθλητισμός) που είναι πραγματικά πρότυπα και όχι κακομαθημένοι καλοπληρωμένοι αθλητές και φυσικά έκαναν τα Ολυμπιακά αθλήματα πολύ πιο ελκυστικά σε χορηγούς. Η ομάδα του 2016 είναι αυτή που έβαλε τις βάσεις και για τον ομάδα του 2020.
Στεφανίδη, Πετρούνιας και Κορακάκη θα είναι στο Τόκιο για να υπερασπιστούν τους τίτλους τους και οι Μάντης-Καγιαλής θα διεκδικήσουν ενδεχομένως κάτι καλύτερο από το χάλκινο του Ρίο. Μόνο ο Γιαννιώτης θα λείπει που πλέον είναι προπονητής, όμως η ώθηση που έδωσε στην κολύμβηση είναι τεράστια. Το ίδιο έκαναν όλοι όσοι διακρίθηκαν στο Ρίο, όχι μόνο με τις επιτυχίες τους, αλλά και με το ήθος και τη θέληση τους. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι η Ελλάδα στο μαραθώνιο των γυναικών έχει τρεις συμμετοχές που ολοκλήρωσαν τον αγώνα όλες τους (με σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκεια του αγώνα), τη στιγμή που κορυφαίες αθλήτριες από Αιθιοπία και Κένυα εγκατέλειψαν. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την επιμονή του Σπύρου Γιαννιώτη να μη γίνει ένσταση στον αγώνα των 10χλμ. όπεν γουότερ που ενδεχομένως να οδηγούσε στην απόφαση να μοιραστεί το χρυσό μετάλλιο με τον Φέρι Βέρτμαν. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι στο Ολυμπιακό στάδιο ακούστηκε ο Εθνικός ύμνος με την Κατερίνα Στεφανίδη να πραγματοποιεί μια από τις κορυφαίες εμφανίσεις Ελληνίδας στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ούτε μπορούμε να ξεχάσουμε τα δάκρυα της Κατερίνας Νικολαΐδου και της Σοφίας Ασουμανάκη για την 4η θέση στο διπλό σκιφ της κωπηλασίας και την πίκρα του Βύρωνα Κοκκαλάνη για την 5η θέση στα RSX.
Σε δύο χρόνια ακριβώς από σήμερα, στο Τόκιο η ελληνική ομάδα σίγουρα θα είναι μεγαλύτερη από την 93μελή του Ρίο. Σίγουρα θα έχει περισσότερους σούπερ σταρ (θα είναι και ο Αντετοκούνμπο) και ενδεχομένως μια πολύ μεγάλη επιστροφή χρυσού Ολυμπιονίκη. Θα έχει όμως και περισσότερες ελπίδες για μετάλλια.
Ο Τσελίδης στο τζούντο, η Καραχάλιου στην ιστιοπλοΐα, ο Πιλίδης στην πάλη, ο Γαλιατσάτος στην άρση βαρών, η Έλενα Χατζηλιάδου στο καράτε και αρκετά μέλη της Εθνικής κωπηλασίας είναι νεά παιδιά με περίσσιο ταλέντο και με το βιογραφικό τους να είναι ήδη πολύ πλούσιο. Αν σε αυτούς προστεθούν «παλιοσειρές» όπως η Πρεβολαράκη στην πάλη, ο Βολικάκης στην ποδηλασία, ο Κοκκαλάνης στην ιστιοπλοΐα, ο Βαζαίος και Αραούζου στην κολύμβηση, Νικολαΐδου, Ασουμανάκη και ΣΙΑ στην κωπηλασία, οι ομάδες της υδατοσφαίρισης και η Εθνική μπάσκετ ανδρών, μπορούμε να πούμε ότι η ομάδα του 2020 μπορεί να ξεπεράσει αυτήν του 2016 και γιατί όχι και αυτήν του 1996.
Το μέλλον για τα Ολυμπιακά αθλήματα στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ευοίωνο, αρκεί να μην παλεύουν γι’ αυτό μόνοι τους οι αθλητές με τους προπονητές τους…
YΓ. Σε εννέα μέρες από σήμερα η Ελλάδα θα έχει την ευκαιρία να κερδίσει τα πρώτα εισιτήρια για τους Αγώνες του Τόκιο. Ξεκινά το παγκόσμιο πρωτάθλημα ιστιοπλοΐας στο Άαρχους της Δανίας όπου θα δοθεί το 40% των προκρίσεων. Στα 470 (άνδρες και γυναίκες), στα ράντιαλ, τα φιν και τα RSX (άνδρες, γυναίκες) η Ελλάδα μπορεί από τώρα να εξασφαλίσει πέντε, μπορεί και έξι συμμετοχές. Θα είναι μια καλή αρχή, καλύτερη από αυτήν του 2016.
