Πέρασαν τρεις ημέρες από την ημέρα που άφησε την τελευταία πνοή του ο Κώστας Σημίτης. Από εκείνη την ημέρα, μού ζήτησε ο Θανάσης να θυμηθώ τα έργα και τις ημέρες του εκλιπόντος στον αθλητισμό. Το αποτύπωμά του.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Η καθυστέρηση οφειλόταν σε ένα κόλλημα της μνήμης και στην αδυναμία να βρω το αθλητικό αποτύπωμα του Σημίτη. Η πρώτη ανάμνηση που ερχόταν στο μυαλό μου ήταν η οργή, αλλά και η αγωνία για τις εξελίξεις στα Ίμια. Ήταν από τις ημέρες που είχα βρεθεί από τις 9 το πρωί στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού κι εκεί παρακολουθούσα όσα μεταδίδονταν τηλεοπτικά, τις πρώτες ώρες, μετά τη συντριβή του ελικοπτέρου, με τους τρεις Έλληνες αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού, τον Χριστοδουλο Καραθανάση, τον Παναγιώτη Βλαχάκο και τον Έκτορα Γιαλοψό να γίνονται ήρωες εν καιρώ ειρήνης. Ή, μήπως είχαμε πόλεμο εκείνη τη νύχτα; Κατά έναν περίεργο λόγο, λοιπόν, η πρώτη σκέψη για τον Σημίτη αφορούσε την κρίση των Ιμίων, επειδή την έζησα εκεί που χτυπούσε η καρδιά του αθλητισμού, περίπου 10 μέτρα από το γραφείο του Ανδρέα Φούρα.
Του υφυπουργού που πήγε στη Λωζάνη και μετά από το «Athens» του Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, ξύρισε το μουστάκι του, όπως είχε υποσχεθεί. Ο Φούρας βρέθηκε στο πλευρό της Γιάννας Αγγελοπούλου, η οποία είχε αναλάβει ως πρόεδρος της επιτροπής διεκδίκησης, να φέρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο σπίτι τους. Είχε πιστέψει ο τότε υφυπουργός αθλητισμού στην επιτυχία του εγχειρήματος. Σε αντίθεση με τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος θεωρούσε ότι αργά ή γρήγορα, η Αθήνα θα έχανε την κούρσα και δεν ήθελε να χρεωθεί εκείνος μία εθνική αποτυχία.
Από την άλλη πλευρά, όμως, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας θέλησε να εκμεταλλευθεί το δώρο που του έκανε η εορτάζουσα σήμερα, Γιάννα Αγγελοπούλου. Απέδωσε την ψήφο των «αθανάτων» στην εμπιστοσύνη που ανακτούσε η Ελλάδα σε διεθνές επίπεδο. Έτσι, έγραψε αργότερα στο βιβλίο του. Κι ας έλεγε τότε ο Τόμας Μπαχ στους εργαζόμενους κεντρικού ξενοδοχείου ότι «αν κερδίσετε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα το χρωστάτε στις προσπάθειες της κας Αγγελοπούλου και στη συμπεριφορά τη δική σας, όπως και των υπολοίπων απλών Ελλήνων, που μάς έχει σκλαβώσει». Για όσους δεν θυμούνται, ο νυν πρόεδρος της ΔΟΕ, ήταν τότε ο επικεφαλής της επιτροπής αξιολόγησης.
Το θέμα μας, όμως, ήταν ο Σημίτης. Ως πρωθυπουργός έκανε το μεγάλο λάθος, το οποίο λίγο έλειψε να κοστίσει στην Ελλάδα τον διεθνή εξευτελισμό. Η απόφασή του να καπελώσει πολιτικά ένα αθλητικό γεγονός, με την ανάθεση των ηνίων στον Στρατή Στρατήγη, τον Κώστα Μπακούρη και τα υπόλοιπα πρόσωπα της Οργανωτικής Επιτροπής «Αθήνα 2004» έθεσε σε σοβαρό κίνδυνο τη διεξαγωγή των Αγώνων. Στην πορεία προς το Σίδνεϊ και μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα, ο Κώστας Σημίτης υποχρεώθηκε να κάνει την ανάγκη φιλότιμο και ανακοίνωσε την επιστροφή της Γιάννας στην προεδρία της επιτροπής.
Ο τρόπος που διαχειρίστηκε η τότε κυβέρνηση την προετοιμασία της χώρας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες έπληξε βάναυσα την ελληνική οικονομία. Έργα που έπρεπε να έχουν γίνει από καιρό εντάχθηκαν στα Ολυμπιακά. Έγιναν με fast track διαδικασίες, αλλά χρυσοπληρώθηκαν. Επαναλαμβάνω, με ευθύνη της κυβέρνησης και όχι της οργανωτικής επιτροπής.
Ακόμα και τότε, όμως, ο Κώστας Σημίτης δεν πίστεψε ότι προλαβαίναμε. Ότι θα φτάναμε έτοιμοι στην τελετή έναρξης. Ήταν κι αυτός ένας από τους λόγους της αποχώρησής του από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της προκήρυξης εκλογών. Η συνέχεια τον διέψευσε. Στις 13 Αυγούστου του 2004 άρχισε το rebranding των Ολυμπιακών Αγώνων.
Την ανησυχία του είχε εκφράσει και σε ένα δείπνο, στο οποίο συμμετείχαν μεταξύ άλλων και η Γιάννα Αγγελοπούλου και ο Γιώργος Μπόμπολας. Είπαμε, όμως, ότι τον διέψευσαν τα γεγονότα.
Για να κλείσουμε, λοιπόν, με το αποτύπωμα του Σημίτη στον αθλητισμό, αυτό ήταν το μικρότερο που θα μπορούσε να αφήσει ένας πρωθυπουργός, στις θητείες του οποίου ζήσαμε τεράστιες επιτυχίες σε πολλά αθλήματα και σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1996 στην Ατλάντα και το 2000 στο Σίδνεϊ. Έμεινε, πάντως, επί των ημερών του, ο νόμος πλαίσιο για τον αθλητισμό. Ο 2725/99 που συνέταξαν κορυφαίοι νομικοί, όπως ο μετέπειτα υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος υπό την καθοδήγηση του Ανδρέα Φούρα. Κατά τα άλλα, ο Σημίτης είχε ελάχιστη σχέση με τον αθλητισμό και ας πήραμε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στη βάρδιά του…
