Έγραψε ιστορία

Πριν καν γίνει 18 ετών, η Ανδριάνα Ασπρογέρακα έγραψε ιστορία για το ελληνικό τάε κβον ντο και μοιράζεται τις σκέψεις της με το Sportsfeed.

του Ηλία Τάταλα
[email protected]

Δεκαεπτά και κάτι μηνών, μαθήτρια της τρίτης λυκείου και όμως πέτυχε κάτι που ούτε θρύλοι του αθλήματος στην Ελλάδα, όπως ο Νικολαΐδης και ο Μουρούτσος δεν είχαν καταφέρει. Ανέβηκε στο βάθρο του παγκοσμίου πρωταθλήματος με το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο Τσέλιαμπινσκ της Ρωσίας και έβαλε το όνομά της δίπλα σε άλλες μεγάλες Ελληνίδες του αθλήματος, όπως η Δροσίδου, η Αθανασοπούλου, η Μυστακίδου.
Η κατάκτηση του μεταλλίου και μάλιστα από τόσο νεαρή αθλήτρια, αποτελεί κατόρθωμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο βαθμός δυσκολίας σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι μεγαλύτερος απ’ ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς οι αντίπαλοι και οι αγώνες είναι περισσότεροι.

Από το Τσέλιαμπινσκ η Ανδριάνα Ασπρογέρακα μας έστειλε selfie με το μετάλλιο, μίλησε στο Sportsfeed και αποκάλυψε ότι αυτή η διάκριση δεν ήταν στο μυαλό της όταν αναχωρούσε από την Αθήνα, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της Εθνικής ομάδας: “Δεν το περίμενα καθόλου απλά πήγαινα καθαρά για την εμπειρία γιατί μέσα από αυτούς τους αγώνες βγαίνεις κερδισμένος μόνο και μόνο από την συμμετοχή και την εμπειρία”, απάντησε. Τη ρωτήσαμε για τα συναισθήματα μετά την πρόκριση στους ημιτελικούς με τη νίκη της επί της Κουβανής Νούνιεζ. «Βασικά δεν θυμάμαι καν τι έγινε και άλλαξε όλο το αποτέλεσμα. Έχανα 4-0 και στα τελευταία 15 δευτερόλεπτα είδα ότι κέρδιζα 5-4. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι έχει γίνει. Το μόνο πράγμα που ένιωσα ήταν χαρά, καθώς είχα εξασφαλίσει ένα μετάλλιο», απάντησε, και πρόσθεσε ότι την ώρα που βρισκόταν στο βάθρο και έβλεπε την ελληνική σημαία στον ιστό, προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε καταφέρει: «Δεν το πίστευα και προσπαθούσα να θυμηθώ όλους μου τους αγώνες που έκανα για να πάρω το μετάλλιο, για να πείσω τον εαυτό μου ότι όντως είχα ανέβει στο βάθρο».

Με παρακαταθήκη αυτό το μετάλλιο, αλλά και τις διακρίσεις της στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα νεανίδων και U21, η αθλήτρια του Άτλαντα Περιστερίου έχει όλο το μέλλον μπροστά της για ακόμη σπουδαιότερα επιτεύγματα. «Νομίζω αυτό το μετάλλιο θα αλλάξει προς το καλύτερο το μέλλον μου στο άθλημα, γιατί η τρίτη θέση μου έδωσε αρκετούς πόντους ώστε να ανέβω πιο ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη. Αν έπαιρνα δεύτερη η πρώτη θέση θα είχα πολλές ελπίδες πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Προς το παρόν, όμως, για εμένα η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς είναι ένα μακρινό όνειρο που θα κυνηγήσω το 2020».

Μέσα στη χαρά της, η Ανδριάνα δεν θα μπορούσε να ξεχάσει όσους στάθηκαν δίπλα της. «Αρχικά αν μπορούσα να έκοβα το μετάλλιο στην μέση το άλλο μισό θα το έδινα στον κ. Θόδωρο Ζηνέλη που με κοουτσάρισε κατά την διάρκεια των αγώνων, στην συνέχεια έρχονται οι γονείς μου και ο προπονητής μου κ. Παπαδεας που χάρη σε αυτόν έχω κάνει όλα όσα έχω κάνει», είπε και συμπλήρωσε ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε «η προετοιμασία τριών εβδομάδων στις άριστες εγκαταστάσεις τις ΕΤΑΒΕ στην Θεσσαλονίκη, καθώς κάναμε προπόνηση και με άλλους αθλητές υψηλού επιπέδου από το εξωτερικό».

Προς το παρόν, ο επόμενος στόχος είναι έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Πανελλήνιες εξετάσεις… Της ευχόμαστε κάθε επιτυχία.