Αυτός ο τίτλος, όσο απλός και να είναι, αποτελεί το ζουμί της αίσθησης που μου άφησε το 35ο πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο ΣΕΦ.
Ένα μήνα πριν κλείσουμε τον ένα χρόνο από όταν ξεκίνησε η πανδημία είμαστε ακόμα σε εγρήγορση για νέα πρωτόκολλα, μέτρα και lockdown, οπότε όχι, η επιστροφή στην αγωνιστική δράση δεν είναι διόλου αυτονόητη. Ο ελληνικός στίβος κατάφερε να δώσει τους πρώτους αγώνες του για το 2021, παρόλο που ο χειμώνας είναι η πιο επικίνδυνη εποχή του χρόνου για την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού. Αυτό το κατάφερε χάρη σε ένα έξυπνο σύστημα διαχείρισης πλήθους χωρισμένο σε περιόδους, και βέβαια με όλα τα περιφερειακά μέτρα πρόληψης και προστασίας. Για την κατάθεση της ολοκληρωμένης πρότασης που εν τέλει εγκρίθηκε από τη ΓΓΑ και για την ομαλή διεξαγωγή του πρωταθλήματος, χωρίς προβλήματα, οφείλουμε να πούμε συγχαρητήρια στο τεχνικό τμήμα του ΣΕΓΑΣ κα τους εργαζομένους του ΣΕΦ αλλά πιο συγκεκριμένα στον ενορχηστρωτή-διευθυντή αγώνων, Ανδρέα Γκόγκα. Αν συγκρίνουμε δε την κατάσταση στην οποία βρίσκονται άλλα αθλήματα στη χώρα μας (π.χ. αυτά του υγρού στίβου με όλες τις πισίνες κλειστές εδώ και μήνες για τη βάση του αθλητικού δυναμικού) η διεξαγωγή και μόνο του πρωταθλήματος θεωρείται επιτυχία. Σοβαρό μελανό σημείο ήταν κατά τη γνώμη μου μόνο τα της μετάδοσης. Μόνο ένα μικρό τμήμα του προγράμματος βγήκε στην κρατική τηλεόραση και δεν υπήρξε live streaming ώστε να απολαύσουν οι φίλαθλοι του στίβου όσα εμείς είδαμε μέσα στο στάδιο. Από την έναρξη της πανδημίας και μετά η τεχνολογία έχει υπάρξει σταθερός σύμμαχος του αθλητισμού παγκοσμίως, είναι κρίμα λοιπόν να μην αξιοποιείται. Ο ΣΕΓΑΣ έχει επενδύσει στο παρελθόν στη δωρεάν μετάδοση πρωταθλημάτων και θα έπρεπε να το κάνει και στο πανελλήνιο κλειστού. Οι άδειες κερκίδες είναι δυστυχώς μέχρι στιγμής αναγκαία προϋπόθεση για τη διεξαγωγή αγώνων ακόμα και με μονοψήφιο-διψήφιο αριθμό κρουσμάτων (βλέπε όπεν Αυστραλίας στο τένις), οπότε η απουσία ψηφιακού περιεχομένου για το φίλαθλο κοινό δε δικαιολογείται.
Το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι
Στο πρωτάθλημα ευτυχώς δεν είδαμε μόνο μουδιασμένα ντεμπούτα για τη νέα χρονιά, αλλά είδαμε και ορισμένες καλές επιδόσεις που συνδυάστηκαν με όρια, και όχι μόνο από την υψηλότερη βαθμίδα των αθλητών που είχαν καταφέρει νωρίτερα να αγωνιστούν εκτός Ελλάδας. Κορυφαίο όλων το Ολυμπιακό όριο της Πόλακ στο άλμα επί κοντώ με 4.70μ, μία επίδοση που περιμέναμε εδώ και ένα χρόνο και που έγινε σε επίσημο αγώνα εντός περιόδου πρόκρισης. Πέρα από κάθε αμφιβολία, η άλτρια έπρεπε να πάει Τόκιο με όριο και της αξίζουν συγχαρητήρια που τα κατάφερε τόσο νωρίς στη σεζόν. Ακολουθεί ο Γιάννης Νυφαντόπουλος, ο οποίος με το καλημέρα και χωρίς πρότερους αγώνες, έκλεισε θέση για το ευρωπαϊκό κλειστού στα 60μ με χρόνο όσο και το όριο, 6.77. Πέντε ήταν τα όρια για το ευρωπαϊκό Κ23 στο Μπέργκεν, κάποια με μεγάλη άνεση (Καραλής, Καρύδη, Μουζενίδης) και κάποια οριακά, αλλά από τον πρώτο κιόλας αγώνα (Μαντζουρογιάννης, Μαγκούλια). Πολύ ευχάριστη η έκπληξη των τριών όριων για το ευρωπαϊκό Κ20, όχι τόσο αυτού της… συνήθους ύποπτης Ρέτσα στο επί κοντώ, όσο αυτών των 3000μ από τους αθλητές του Γιώργου Ζώρζου, Πασπαλιάρη και Πετρουλάκη. Για να διαβάσετε περισσότερα για τα όρια που επιτεύχθηκαν, διαβάστε εδώ.
Δεν έχει κανένα νόημα φέτος να μπούμε σε διαδικασία ανάλυσης/σύγκρισης επιδόσεων και επιπέδου πρωταθλήματος, καθώς όλα όσα είδαμε στο ΣΕΦ ήταν στιγματισμένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την πανδημία. Σίγουρα έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν τα κακώς κείμενα του υποβαθμισμένου, στην χώρα μας, κλειστού στίβου, τα οποία φάνηκαν φέτος οξυμένα λόγω των συνθηκών. Τρανό παράδειγμα το επίπεδο στο ύψος των ανδρών. Τρεις αθλητές είχαμε στον τελικό της μεγάλης κατηγορίας, γεννημένους το 2003, 2003 και 2005, από τους οποίους οι δύο μόνο κατέγραψαν ύψος και η επίδοση που έδωσε το χρυσό στον 16χρονο Μίτα ήταν κάτω από τα 2.00μ (1.98μ). Για αυτή την εικόνα δε φταίει μόνο η πανδημία, αλλά ένα αρκετά μεγαλύτερο πρόβλημα ανάπτυξης και προβολής του αγωνίσματος. Πρέπει να πάψουν ορισμένα αγωνίσματα στίβου να λειτουργούν μόνο με φρουρούς-αθλητές και θεματοφύλακες-προπονητές που συνεχίζουν μόνο χάρη στο μεράκι τους. Αφού περάσει η πανδημία οφείλουμε να επανέλθουμε σε αυτά τα σημαντικά θέματα για τον ελληνικό στίβο. Για την ώρα δίνουμε μόνο συγχαρητήρια σε όσους αγωνίζονταν καθημερινά στις προπονήσεις κόντρα σε θεούς και δαίμονες ώστε να αγωνιστούν σήμερα στο ΣΕΦ.
