Η νέα γενιά της ελληνικής κολύμβησης αφήνει θετικά μηνύματα για το μέλλον του αθλήματος. Υπάρχουν όμως και κάποιοι εκπρόσωποι της προηγούμενης, που δεν το βάζουν κάτω.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Οι 30άρηδες και κάτι της ελληνικής κολύμβησης επέστρεψαν δυναμικά και βάζουν πλώρη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Την ώρα που η νέα γενιά στέλνει ελπιδοφόρα μηνύματα για το αύριο του αθλήματος, υπάρχουν κάποιοι κολυμβητές-σύμβολα της προηγούμενης δεκαετίας που επανέρχονται στο προσκήνιο βάζοντας υψηλούς στόχους παρά την ηλικία του. Το Sportsfeed σας παρουσιάζει αυτούς που είτε επέστρεψαν είτε σκοπεύουν να το κάνουν σύντομα.
Κάτια Σαρακατσάνη (3 Ιανουαρίου 1977)
Αποχώρησε από την ενεργό δράση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Δέκα χρόνια μετά, το Μάρτιο του 2014, επανήλθε στην πισίνα απλά για να γυμνάζεται. Το μικρόβιο του πρωταθλητισμού μπήκε πάλι μέσα της και ο στόχος τέθηκε. Πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η διαφορά με το τότε, είναι ότι τώρα δεν υπάρχει το άγχος.
Γιάννης Δρυμωνάκος (18 Ιανουαρίου 1984)
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 κρέμασε τα γυαλάκια και το σκουφάκι. Το αντίο του όμως δεν ήταν οριστικό. Πριν μερικούς μήνες έπεσε ξανά στην πισίνα με στόχο τη συμμετοχή σε τέταρτους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στις 15 Νοεμβρίου πήρε μέρος στον πρώτο του αγώνα, το γκραν πρι κολύμβησης. Εκτός από το προπονητικό κομμάτι, κινείται επαγγελματικά και στο επικοινωνιακό.
Νέρυ Νιαγκουάρα (14 Μαρτίου 1983)
Το Νοέμβριο του 2007 αποσύρθηκε για πρώτη φορά από την ενεργό δράση. Τον Φεβρουάριο του 2012 επέστρεψε και κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Το Σεπτέμβριο του 2013 αποσύρθηκε ξανά και εντάχθηκε στο προπονητικό τιμ του Παναθηναϊκού. Πέρσι κολύμπησε και πάλι. Το ίδιο σκοπεύει να κάνει και φέτος αλλά ένας τραυματισμός την πήγε πίσω. Ακόμα δεν ξέρει τι θα κάνει και πολλά εξαρτώνται από τον τραυματισμό. Η πρόθεση να επανέλθει και να διεκδικήσει πρόκριση για το Ρίο είναι δεδομένη.
Άρης Γρηγοριάδης (6 Δεκεμβρίου 1985)
Επίσημα δεν αποχώρησε ποτέ αλλά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου απείχε από την αγωνιστική δράση. Συνέχισε να κολυμπάει σε πιο χαλαρούς ρυθμούς για να συντηρείται. Η πρόκριση στο Ρίο είναι στόχος και σύντομα θα τον δούμε ξανά στις πισίνες να αγωνίζεται. Τα «Νιόβεια» στις αρχές Απριλίου είναι μία ένα πιθανό μίτινγκ στις starting lists του οποίου μπορεί να συμπεριληφθεί το όνομα του Γρηγοριάδη.
Δύο που δεν σταμάτησαν ποτέ
Εκτός των τεσσάρων αυτών περιπτώσεων υπάρχουν και δύο που δεν σταμάτησαν ποτέ. Ο Σπύρος Γιαννιώτης (19 Φεβρουαρίου 1980) δεν θέλει να αποχωρήσει χωρίς Ολυμπιακό μετάλλιο στη συλλογή του και το Ρίο είναι η τελευταία του ευκαιρία, εφόσον προκριθεί μέσω του παγκοσμίου πρωταθλήματος του Καζάν. Η δεύτερη 30+ που κολυμπάει ασταμάτητα είναι η Μαριάννα Λυμπερτά (25 Ιουνίου 1979), που λίγο έλειψε στους πρόσφατους χειμερινούς αγώνες να πιάσει το όριο των 1.500μ. ελεύθερο για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Καζάν. Πριν το Ρίο φυσικά δεν τα παρατάει.
