Διάβασα το σχόλιο για τα …μη έργα στο Καυτανζόγλειο, αλλά –ειλικρινά- βρήκα πολύ αισιόδοξη (έως υπερβολική) την προσδοκία του συντάκτη είτε να είχαν γίνει είτε να είχαν εκταμιευθεί χρήματα γι’ αυτά.
του Γιάννη Μαμουζέλου
Δημοσιογράφου, μέλους ΔΣ ΣΕΓΑΣ
Πρώτον γιατί στην ελληνική πολιτική σκηνή οι άνθρωποι που κατέχουν υπεύθυνες θέσεις έχουν πολύ εύκολα τα λόγια και τις υποσχέσεις, αλλά αδιαφορούν αν και πότε μπορούν να μετατραπούν σε πράξεις…
Έτσι έμαθαν, έτσι πιστεύουν (ακόμη…) πως μπορούν δυστυχώς να συνεχίζουν! Επικοινωνιακή διαχείριση και εντυπώσεις για το λαό και μετά έχει ο …Θεός ή ο Μαρξ.
Δεύτερον γιατί με τι λεφτά θα γίνονταν τα συγκεκριμένα έργα, όταν έχουν στραγγίσει τα ταμεία και με δυσκολία καλύπτονται οι μισθοί και άλλες σοβαρές ανάγκες του κράτους; Ποιός θα υπογράψει για τέτοια εκταμίευση; Φοβάμαι κανείς!
Έτσι, ούτε το κλειστό της Παιανίας θα ξανανοίξει (παρά την επιθυμία της περιφερειάρχη κ. Δούρου, του δημάρχου και τη σύμφωνη γνώμη της ΓΓΑ), ούτε τα χάλια στα Γιάννενα θα συμμορφωθούν, ούτε κανένα εθνικής εμβέλειας στάδιο θα εξοπλισθεί με όργανα κ.α.!
Γιατί σε ένα χρεοκοπημένο κράτος αυτές οι δαπάνες θεωρούνται τρίτης ή τέταρτης επιλογής ή ίσως και μη συζητήσιμες… Και δυστυχώς οι συνέπειες και το μελλοντικό κόστος της απαξίωσης, υποβάθμισης ή καταστροφής των αθλητικών υποδομών που θα αναφανούν σε μικρό διάστημα θα είναι δυσβάστακτες αθλητικά, κοινωνικά και οικονομικά!
Το γιατί φτάσαμε έως εδώ δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί και μπορεί να υπάρχουν και βάσιμες αιτιολογίες των αρμοδίων… Μα –εκτός απ’ τα άδεια κρατικά ταμεία- η χαοτική κατάσταση που υφίσταται σχετικά με την ιδιοκτησία, διαχείριση-λειτουργία, αδειοδότηση, ανακαίνιση-συντήρηση ή εξοπλισμό και τις αρμοδιότητες-ευθύνες κεντρικής διοίκησης, περιφερειών και δήμων ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα οδηγούσε σε πλήρη αδράνεια!
Ποιο, γιατί και τι πληρώνει κάθε φορά για ένα έργο ή προμήθεια σε μία αθλητική υποδομή δημιουργεί συγκρούσεις και αλληλοεπικαλύψεις αρμοδιοτήτων… Προς αποφυγή παρανομίας ή ευθύνης οδηγούμαστε σε …μηδενική δράση και βέβαια ένα περιφερειακό ή δημοτικό συμβούλιο πώς να δώσει χρήματα για ένα γήπεδο ή στάδιο, όταν σχολεία, νοσοκομεία, αποχέτευση, δρόμοι κ.α. έχουν προβλήματα;
Από την άλλη πλευρά αναρωτιέμαι, έκανε ποτέ ο όποιος φορέας (δ.σ. ή ΟΤΑ) διαχείρισης μιας αθλητικής εγκατάστασης μια (πρόχειρη έστω…) μελέτη ιεράρχησης των επειγόντων προβλημάτων της και το πιθανολογούμενο κόστος, ώστε να τη στείλει αυτοβούλως στο υφυπουργείο ή τη ΓΓΑ; Μάλλον όχι… Όλοι περιμένουν τους άλλους, την εξ ύψους παρηγορίαν…
Η σημερινή κυβέρνηση και η αθλητική ηγεσία (εφ’ όσον δεν προκύψουν οι φημολογούμενες πολιτικές εξελίξεις…) το μόνο που μπορούν να κάνουν (χωρίς να ξέρω τυχόν κονδύλια που μπορεί να προβλέπονται ή να διατεθούν) είναι να επιλέξουν σε πρώτη φάση 5-6 ζωτικής σημασίας αθλητικές υποδομές υψηλού επιπέδου και να εφαρμόσουν «πρόγραμμα διάσωσης», ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του αθλητισμού γενικώς.
Χωρίς να σκεφθούν πού βρίσκονται ή αν οι επιλογές …ενοχλήσουν ή δυσαρεστήσουν πολιτικό κοινό ή πολιτικά πρόσωπα. Μετά βλέπουμε…
Γιατί η θεωρία μα και η πράξη του μάνατζμεντ και της οικονομίας διδάσκουν ότι όταν «κλείσει» ένας οργανισμός, μια επιχείρηση, ένα απλό μαγαζί θέλει περίπου 7 χρόνια για να ξανάρθει στην προηγούμενη κατάσταση! Ελπίζω να συμφωνούν όλοι ότι αυτό πρέπει να αποφευχθεί και στις βασικές υποδομές και στον ενεργό αθλητισμό της πατρίδας μας.
Σημείωση Sportsfeed: Να ενημερώσουμε τον αγαπητό συνάδελφο και μέλος του ΔΣ του ΣΕΓΑΣ, ότι τα κονδύλια για δαπάνες όπως αυτή του Καυτανζόγλειου σταδίου (και του βοηθητικού) προκύπτουν από κοινοτικά κονδύλια και κανένας μισθός ή σύνταξη δε θα «παγώσει» προκειμένου να ανακατασκευαστεί μια αθλητική εγκατάσταση. Επίσης ο ίδιος ο ΓΓΑ δήλωσε πως τα λεφτά θα εξοικονομηθούν από προϋπολογισμό για άλλη αθλητική δαπάνη ποσό. Το θέμα είναι πως το κονδύλιο υπάρχει αλλά η υπάρχουσα ηγεσία επιθυμεί να το διαχειριστεί δική της επιτροπή διοίκησης σταδίου που θα είναι απόλυτα ελεγχόμενη. Επειδή δεν μπορεί να απαλλαγεί από τους τέσσερις (πρέπει να παραιτηθούν και δεν το κάνουν) που έχουν τοποθετηθεί από τον Γιάννη Ιωαννίδη δεν προχωρούν τα έργα. Πείσμα στο πείσμα, κομματικό συμφέρον και οι αθλητές θύματα για άλλη μια φορά μικρό (ή μεγαλό) κομματικών συμφερόντων.
