Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην υδατοσφαίριση η Ελλάδα έχει γευτεί τη μεγαλύτερη αθλητική της επιτυχία σε ομαδικό άθλημα. Ο λόγος είναι απλός. Από όλα τα ομαδικά αθλήματα, είναι αυτό όπου η ψυχή κερδίζει το κορμί.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Σε κανένα άλλο ομαδικό άθλημα, δε γίνεται να υστερείς σε σωματικά προσόντα και να κερδίζεις αντιπάλους που έχουν τεράστια παράδοση και βρίσκονται μονίμως στα μετάλλια μεγάλων διοργανώσεων. Μόνο στην υδατοσφαίριση μπορείς να κερδίσεις αγώνα επειδή το θέλεις πιο πολύ. Επειδή πεισμώνεις. Όσες φορές και αν σε βουλιάξουν οι αντίπαλοι, θα ανεβείς και πάλι στην επιφάνεια. Θα δεχθείς πολλά χτυπήματα και θα απαντήσεις. Κάπως έτσι, η Εθνική ομάδων των γυναικών έφτασε το 2011 να είναι η κορυφαία του πλανήτη με πιστοποίηση (παγκόσμια πρωταθλήτρια).
Τέσσερα χρόνια αργότερα, έχοντας προχωρήσει σε μεγάλη ανανέωση και με μεγάλο μέρος της ομάδας να είναι λίγο πριν ή λίγο μετά τα 20 έτη σε ηλικία, διεκδικεί να επιστρέψει και πάλι στην παγκόσμια ελίτ.
Η πρεμιέρα δεν ήταν ιδανική. Το άγχος, λύγισε τις παίκτριες του Γιώργου Μορφέση, οι οποίες αύριο καλούνται να νικήσουν την Ολλανδία. Μία από τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Μπορούν; Βεβαίως και μπορούν. Δεν υπάρχει ομάδα στον πλανήτη, που να μην μπορεί να τη νικήσει η δική μας Εθνική ομάδα.
Το 2009, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ρώμης, είχα την τύχη να παρακολουθήσω την Εθνική από κοντά. Τότε δεν τις υπολόγιζε κανείς. Και όμως έφτασαν στην τετράδα του παγκοσμίου αποκλείοντας την πανίσχυρη Ιταλία με κόντρα διαιτησία. Αποκλείστηκαν από τον τελικό, χάνοντας 8-7 από την μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια ομάδα των ΗΠΑ, με τον προπονητή των Αμερικάνων Άνταμ Κρικοριάν στις δηλώσεις του να μιλάει περισσότερο για την Τσουκαλά, την Ασημάκη και τη Ρουμπέση και σχεδόν καθόλου για τις δικές του παίκτριες. Ήταν το 2009 και τότε το είχε προβλέψει (και το είχα γράψει τότε στην εφημερίδα «Μακεδονία»). «Η ομάδα σας είναι επικίνδυνη. Μπορεί σήμερα να αποκλείστηκε, αλλά το 2011 τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για όποια ομάδα βρεθεί απέναντι της». Δύο χρόνια αργότερα ο Κρικοριάν δικαιώθηκε και η Εθνική των γυναικών κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Απόψε στο χωριό των αθλητών, μάλλον ελάχιστες από τις 13 αθλήτριες της Εθνικής θα κοιμηθούν. Όχι γιατί το σκοτάδι διαρκεί μόλις τρεις ώρες και δεν υπάρχουν κουρτίνες στα δωμάτια (αν και κάποιες έχουν κάνει πατέντες με σακούλες σκουπιδιών τα παράθυρα). Ποτέ το πάθος δεν λειτούργησε… υπνωτικά.
Όποιο και αν θα είναι το αυριανό αποτέλεσμα, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ο Γιώργος Μορφέσης και οι παίκτριες του, θα έχουν καταθέσει την ψυχή τους στην αρένα υδατοφαίρισης του Καζάν.
