Συμπληρώνοντας δύο δεκαετίες στο χώρο ο Γιάννης Ταμουρίδης έχει καταφέρει ο,τι ονειρεύεται κάθε Έλληνας ποδηλάτης. Μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα, αμέτρητους εγχώριους τίτλους, συμμετοχή σε Γκραν Τουρ και πλέον στοχεύει στη δεύτερη παρουσία του σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτούς του Ρίο το 2016, με το αγώνισμα της ποδηλασίας δρόμου να διεξάγεται στη φημισμένη Κόπακαμπανα.
Συνέντευξη Στέφανος Σουλιώτης
φωτογραφία Κώστας Αμοιρίδης
[email protected] follow me @amiridiskostas
[email protected]
Ο Γιάννης Ταμουρίδης αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής ποδηλασίας. Συμπληρώνοντας είκοσι χρόνια στο χώρο, ο Θεσσαλονικιός πρωταθλητής έχει εκπροσωπήσει επάξια τα Εθνικά χρώματα σε διεθνείς διοργανώσεις πανηγυρίζοντας μετάλλια και διακρίσεις που κάθε Έλληνας ποδηλάτης θα ήθελε να έχει στο βιογραφικό του.
Ο Ταμουρίδης έγινε ο πρώτος αθλητής της χώρας που όχι μόνο συμμετείχε αλλά τερμάτισε σε Γκραν Τουρ, όταν το 2013 αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Pro Tour ομάδας Euskaltel Euskadi πήρε μέρος στο Γύρο της Ιταλίας. Προηγουμένως είχε τετραετή παρουσία στην ελληνική SP Tableware πρωταγωνιστώντας σε αρκετές διεθνείς διοργανώσεις. Το 2005 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους πόντους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα πίστας του Λος Άντζελες και το 2006 το χάλκινο στο σκρατς στη διοργάνωση του Μπορντό. Στους αμέτρητους πανελλήνιους τίτλους ήρθε να προστεθεί η πρόσφατη νίκη στο πρωτάθλημα ατομικής χρονομέτρησης.
Φέτος ο 35χρονος ποδηλάτης αγωνίζεται στη Synergy Baku Cycling Project, έχει ανεβεί στο βάθρο τέσσερις φορές και πλέον στοχεύει στη συμμετοχή του στους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας του μετά το Λονδίνο. Απολαμβάνοντας ένα μικρό διάλλειμα από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις, ο Ταμουρίδης μίλησε στο Sportsfeed για την παρουσία του στην ομάδα από το Αζερμπαϊτζάν, το στόχο του Ρίο και τη σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του.
Τι στόχους έχει η Synergy Baku Cycling Project και πώς ταίριαξαν με τους δικούς σου;
Στόχος της ομάδας είναι να βοηθήσει τον Αζέρο Μαξ Αβέριν να συγκεντρώσει βαθμούς ώστε να κερδίσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Στην αρχή της χρονιάς η Synergy Baku προχώρησε σε τέσσερις μεταγραφές από το εξωτερικό, μια από αυτές ήμουν κι εγώ, με σκοπό να βοηθήσουμε τον συγκεκριμένο αθλητή και τη χώρα να πάρει την πρόκριση.
Γνώριζα εξ αρχής πως θα μπορούσα να επωφεληθώ από το πρόγραμμα αγώνων για να συγκεντρώσω βαθμούς και ο ίδιος ώστε να καταφέρω να προκριθώ στο Ρίο. Στους περισσότερους αγώνες ο ρόλος είναι να βοηθώ τον συναθλητή μου αλλά όταν δε βρίσκεται σε καλή ημέρα, έχω την ευκαιρία να κάνω τον αγώνα μου για να διακριθώ.
Πώς εξελίσσεται η διαδικασία της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Μέχρι τώρα πηγαίνει πολύ καλά. Περίμενα πως τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα και πως θα υπήρχαν μικρότερες ελευθερίες στην ομάδα αλλά έχω καταφέρει να μαζέψω τους βαθμούς που θα ήθελα μέχρι στιγμής. Ο στόχος είναι να βρίσκομαι μέσα στους 200 της Ευρώπης και αυτή τη στιγμή είμαι στους 70. Απομένουν άλλοι δύο-τρεις αγωνιστικοί μήνες. Η βαθμολογία κλείνει στα τέλη Δεκεμβρίου. Αν μαζέψω επιπλέον 20 βαθμούς πιστεύω πως θα έχω σφραγίσει την πρόκρισή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμα και τώρα όμως είμαι σε καλή θέση.
Οι νεαροί συναθλητές σας ζητάνε τη συμβουλή και τη γνώμη σας στους αγώνες;
Σίγουρα τη ζητούν! Εμείς οι τέσσερις αθλητές από το εξωτερικό είμαστε που κάνουμε τις τακτικές στον αγώνα. Πάνω στις δικές μας εμπειρίες γίνεται το αγωνιστικό παιχνίδι και εκείνοι προσπαθούν να μάθουν μέσα από τη δική μας εμπειρία και καθοδήγηση.
Ποια θεωρείς κορυφαία στιγμή στην 20χρονη καριέρα σου;
Μεγαλύτερη επιτυχία θεωρώ τη δεύτερη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα πίστας του Λος Άντζελες. Ήταν το πρώτο σημαντικό μετάλλιο για μένα και την Ελλάδα στην ποδηλασία στην κατηγορία ανδρών. Εξίσου σημαντικός ήταν ο τερματισμός στο Παρίσι-Ρουμπέ το 2013. Ο συγκεκριμένος είναι o δυσκολότερος και πιο επίπονος μονοήμερος αγώνας. Μόνο και μόνο που τερματίζεις αισθάνεσαι πραγματικά υπερήφανος. Μεγάλη στιγμή αποτέλεσε και το Μιλάνο-Σαν Ρέμο που πραγματοποιήθηκε υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες αλλά και ο τερματισμός σε ένα Γκραν Τουρ, το Γύρο της Ιταλίας, στην πρώτη μου συμμετοχή. Αν και δεν ταίριαζε καθόλου στα δικά μου χαρακτηριστικά, κατάφερα να φέρω κάποια καλά αποτελέσματα για την ομάδα.
Σκέφτηκες κάποια στιγμή να τα παρατήσεις λόγω των θυσιών που έχεις κάνει;
Ποτέ δε σκέφτηκα να τα παρατήσω γι΄ αυτόν το λόγο. Υπήρχαν πάντα σοβαρότεροι όπως τραυματισμοί, έλλειψη κινήτρου, δημιουργία οικογένειας και σίγουρα η ηλικία. Η ποδηλασία αποτελούσε πάντα για μένα ένα μέσο εκτόνωσης και όχι καταπίεσης. Μπορεί να λείπω από την οικογένειά μου και την κοπέλα μου, γιατί είναι ελάχιστος ο χρόνος που βρισκόμαστε και πολλά τα ταξίδια, αλλά έχουμε μάθει να ζούμε σε αυτόν τον τρόπο και εγώ και εκείνοι. Το χειρότερο στην ποδηλασία είναι οι πτώσεις και οι τραυματισμοί που πολλές φορές σε κάνουν να σκέφτεσαι το ρίσκο που παίρνεις σε κάποιος αγώνες.
Πώς ξεπερνάς έναν τραυματισμό ώστε να αποκτήσεις ξανά αυτοπεποίθηση;
Αναλόγως πόσο σημαντικός είναι και τι σου έχει αφήσει. Αν είναι μία πτώση χωρίς κάποιο κάταγμα, το ξεπερνάς αμέσως. Για μένα η χειρότερη στιγμή ήταν όταν έπεσα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κοπεγχάγη το 2010. Τότε πραγματικά ήμουν σε μία χρονιά που θα μπορούσα να διεκδικήσω μετάλλιο, ίσως και το χρυσό, αλλά στη διάρκεια του αγώνα με έριξε κάποιος από πίσω, έσπασα την κλείδα μου και δε μπορούσα να συνεχίσω. Όμως μαθαίνεις και το ξεπερνάς σύντομα. Κατευθείαν σκέφτεσαι την επόμενη στιγμή που θα ανεβείς ξανά στο ποδήλατο και θα βρεθείς στην γραμμή εκκίνησης ενός αγώνα.
Τί πρέπει να αλλάξει στην ελληνική ποδηλασία ώστε να μη φεύγουν οι Έλληνες αθλητές στο εξωτερικό;
Πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα. Πρώτα απ΄όλα η νοοτροπία και η κουλτούρα που έχουμε σαν λαός. Δεν υπάρχει ποδηλατική παιδεία. Το βλέπουμε παντού. Στους δρόμους… στους αγώνες… Όσον αφορά το δικό μου το κομμάτι για το οποίο μπορώ να μιλήσω, το αγωνιστικό, διαπιστώνω πως έχουμε φοβερή έλλειψη αγώνων γιατί μόνο έτσι έρχεται η ανάπτυξη. Οι αθλητές αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό από μικρές ηλικίες όπως έφυγα και ο ίδιος στα 18, γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο βλέπεις βελτίωση. Εδώ δεν υπάρχουν πολλοί αγώνες να σου την προσφέρουν. Οπότε είναι μονόδρομος η μετανάστευση και από εκεί και πέρα ευελπιστείς κάθε χρόνο να ανεβαίνεις και κάποιο επίπεδο.
Ποιες είναι οι επόμενες αγωνιστικές υποχρεώσεις σου;
Καταρχήν αυτές θα είναι οι πρώτες τρεις συνεχόμενες εβδομάδες που θα έχω τη δυνατότητα να ξεκουραστώ! Από το Φεβρουάριο μέχρι τώρα υπήρξαν το πολύ δύο τρία Σαββατοκύριακα που δεν είχα αγώνες. Τώρα έχω την πολυτέλεια να ξεκουραστώ και να προετοιμαστώ για τους επόμενους δύο μήνες. Στα τέλη του Αυγούστου θα αγωνιστώ σε Κροατία και Σλοβενία, από τις 11 έως τις 13 Σεπτεμβρίου στο Γύρο της Τσεχίας και τέλη Οκτωβρίου στην Κίνα. Μπορεί να υπάρξουν και κάποιοι άλλοι αγώνες αλλά ακόμα είναι υπό σκέψην.
