Στην Ελλάδα έχει χτίσει πλέον τη δική του αυτοκρατορία κι από το 2013 και μετά σαρώνει τα πάντα στο διάβα του. Για την ακρίβεια από το 2011 έχει κλειδώσει την κούπα του κυπέλλου στα γραφεία του ερασιτέχνη στον Πειραιά κι από το 2013 κατακτά και το πρωτάθλημα. Ωστόσο αυτό που έλειπε από τη γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού ήταν μια καλή πορεία στην Ευρώπη, που θα αποτελούσε και την καλύτερη επιβεβαίωση της αγωνιστικής του κυριαρχίας.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Τα προηγούμενα χρόνια οι κληρώσεις που δεν ήταν και οι καλύτερες δεν μπόρεσε να τα καταφέρει, ενώ πέρσι έχασε μια μεγάλη ευκαιρία όταν αποκλείστηκε (από την μετέπειτα νικήτρια του θεσμού) CSM Βουκουρεστίου στο χρυσό σετ, αλλά το στοιχείο που κάνει τον Ολυμπιακό να ξεχωρίζει και να κυριαρχεί είναι το ότι όχι απλά δεν τα παρατάει, αλλά κι όταν πετυχαίνει το στόχο του, τότε αμέσως βάζει τον επόμενο θέτοντας τον πήχη πιο ψηλά.
Βήμα, βήμα μετατράπηκε από μια ομάδα ασανσέρ μεταξύ Α1 και Α2 σε απόλυτο κυρίαρχο, βήμα, βήμα έφτασε και στους «4» του Challenge Cup…
Πέρσι οι ερυθρόλευκες κατέκτησαν ίσως το πιο εύκολο νταμπλ της ιστορίας τους, αλλά όπως είπαμε αυτό δεν ήταν αρκετό.
Με δεδομένο ότι ο Μπράνκο Κοβάτσεβιτς θα συνέχιζε στον πάγκο μαζί με τον ελληνικό κορμό (Χριστοδούλου, Λαμπρούση, Γιώτα, Κονόμι) το ζητούμενο ήταν οι ξένες. Οι Μαλασάι, Λαζάρεβιτς ανανέωσαν, οι Τσβετάνοβα όχι και στη θέση της ο Ολυμπιακός έψαχνε μια κίλερ που τη βρήκε στο πρόσωπο της Χίπε. Νεαρή, γερμανίδα με παραστάσεις από υψηλό επίπεδο και… φιλοδοξίες. Για να μην το ξεχάσουμε μαζί της ήρθε και η αρχηγός του Παναθηναϊκού Ζένια Τσίμα, η οποία έμεινε ελεύθερη από τις πράσινες και ο Ολυμπιακός βρήκε στο πρόσωπο της την καλύτερη εναλλακτική λύση για τη θέση των ακραίων, καθώς και εμπειρία είχε και… κίνητρο για να παίξει απέκτησε..
Το παζλ λοιπόν ολοκληρώθηκε (όπως συνηθίζει ο Ολυμπιακός πολύ γρήγορα) κι όταν η χρονιά ξεκίνησε στραβά (ήττα στην Σαντορίνη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος) μπορεί να υπήρχε προβληματισμός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προέκυψε πανικός.
Λίγα εικοσιτετράωρα νωρίτερα οι ερυθρόλευκες είχαν συμμετάσχει σε διεθνές τουρνουά στην Προύσα όπου σε τέσσερις ημέρες έπαιξαν τρία τάι μπρέικ, αλλά είχαν δει τι ομάδα ετοίμαζαν.
Από εκείνο το βράδυ του Οκτωβρίου έχουν περάσει πέντε μήνες κι ο Ολυμπιακός όχι απλά δεν έχασε ματς, αλλά είναι για πρώτη φορά στην ιστορία του στους «4» ενός Ευρωπαϊκού Κυπέλλου (Challenge Cup), έχοντας ξεπεράσει χωρίς απώλειες και κλυδωνισμούς τον τραυματισμό της Χίπε (μηνίσκο).
Η δε Γερμανίδα μετά την επιστροφή της θαρρείς και άλλαξε το τσιπάκι και είναι όντως αυτή που κάνει τη διαφορά και μαζί με όλες τις άλλες έχουν καταφέρει αυτό το μικρό θαύμα.
Γιατί το να κερδίζεις δύο φορές την κάτοχο του Challenge Cup (CSM Βουκουρεστίου), άλλες δύο φορές μια τουρκική ομάδα (Τσανάκαλε) που είναι στην πρώτη πεντάδα και άλλες δύο την Αστερίξ (το όνομα της μπορεί να προκαλεί χαμόγελα, αλλά είναι μία παραδοσιακή δύναμη) είναι ένα θαύμα, το οποίο προφανώς και μπορεί να έχει και συνέχεια…
Όπως γράψαμε και χθες γι’ αυτή την ομάδα (αθλήτριες, προπονητές και σταφ) το όριο είναι ο ουρανός και φροντίζουν να το δείχνουν.
