Η αρχή έγινε όταν ήταν 13 χρονών και άρχισε να ασχολείται με την σφυροβολία για να κερδίσει τις πρώτες του πανελλήνιες διακρίσεις. Από τότε μπορεί τα χρόνια να πέρασαν αλλά η αγάπη για το αγώνισμα παρέμεινε, με τον ίδιο να αποτελεί μέντορα για τις επόμενες γενιές και έναν από τους κορυφαίους προπονητές ρίψεων της χώρας. Και όχι μόνο…
της Ελεονώρας Ρωσιάδου
[email protected]
Ο Κώστας Παπαμαρκάκης έχοντας γαλουχήσει πολλά Κρητικόπουλα, με αρκετά από αυτά να χαρίζουν κάθε χρόνο διακρίσεις στο νησί και να στελεχώνουν τις Εθνικές ομάδες, επέστρεψε με τους πρωταθλητές του και για τη νέα σεζόν, με τον Χρήστο Φραντζεσκάκη να δίνει ήδη νέα τονωτική ένεση στο αγώνισμα, πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη βολή στον κόσμο για την ηλικία του, χωρίς ωστόσο ο 17χρονος να έχει το δικαίωμα να συμμετάσχει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, καθώς του το στέρησε ο ΣΕΓΑΣ. Ευτυχώς για τον κόουτς, στο πλευρό του και των αθλητών είναι ο ΓΣ Ελευθέριος Βενιζέλος. «Ο σύλλογος μας είναι πάντα δίπλα μας και όλα τα προβλήματα μπορεί και τα λύνει μέσα στις δυνατότητές που έχει πάντα. Κατά καιρούς έχουν βρεθεί άνθρωποι που μας έχουν βοηθήσει βλέποντάς τις άσχημες συνθήκες προπόνησης που βιώνουμε. Αυτό το έχουν κάνει ο Γεώργιος Καρακατσάνης παλιός αθλητής της σφυροβολίας που ζει μόνιμα στο Λουξεμβούργο, με την οικονομική βοήθεια του οποίου πήραμε όργανά που χρησιμοποιούμαι στη προπόνησή μας, μια παλιά μου αθλήτρια και μια Ελβετίδα παλαίμαχος της σφυροβολίας η όποια μας έστειλε 20 σύρματα. Τέτοιες κινήσεις πάνω απο όλα μας δίνουν δύναμη και κουράγιο πέρα από την ουσιαστική υλική βοήθεια που προσφέρουν».
Ο κόουτς δεν μπορούσε να μην αναφερθεί και στον αθλητή του, που είναι αυτή τη στιγμή ο κορυφαίος παίδας στον κόσμο. «Η επίδοση του Χρήστου σίγουρα είναι μια πολύ μεγάλη επίδοση που μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά αλλά ταυτόχρονα μεγαλώνει την ευθύνη που έχω απέναντι σε ένα τόσο ταλαντούχο αθλητή. Προσωπικά για εμένα δεν είναι αυτοσκοπός ούτε το πανελλήνιο ρεκόρ ούτε η πρώτη θέση στο κόσμο. Αυτό που προσπαθώ να περάσω στο Χρήστο όπως και σε όλους μου τους αθλητές είναι ότι ο πραγματικός τους στόχος είναι η βελτίωση της τεχνικής τους. Όταν πετύχεις κάτι τέτοιο τα καλύτερα είναι μπροστά και θα έρθουν. Ο Χρήστος αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι έχει ένα πολύ καλό επίπεδο τεχνικής που έχει όμως πολλά περιθώρια βελτίωσης ακόμα. Εκεί θα πέσει το βάρος μας κι έτσι θα προχωρήσουμε και έτσι νομίζω ότι θα καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε με το καλύτερο δυνατό τρόπο το μεγάλο όπλο που διαθέτει. Την εκπληκτική του ταχύτητα. Το ότι αυτή την στιγμή έχει τη πρώτη επίδοση στο κόσμο είναι πολύ καλό, αλλά μέχρι εκεί. Δε χρειάζεται να μένουμε πολύ σε αυτό» τόνισε ο έμπειρος κόουτς.
Η κοροϊδία με τον Κλαδισσό
Ένα πρόβλημα το οποίο είναι πλέον γνωστό και εκτός συνόρων, αλλά δε φαίνεται να αποσχολεί τους τοπικούς «άρχοντες», είναι αυτό με τους… αμμόλοφους του Κλαδισού. «Στα Χανιά όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν έχουμε μεγάλο πρόβλημά με το χώρο προπόνησης. Ουσιαστικά δεν έχουμε χώρο για ρίψεις και προπονούμαστε σε ένα ακατάλληλο μέρος οπού δεν μπορούμε να δούμε ποια είναι τα πραγματικά μέτρα που ρίχνει ένας αθλητής. Αρκεί να σας πω, ότι πέντε φορές να πάει πάνω-κάτω κάποιος να φέρει τις σφύρες στην άμμο είναι αρκετές για να νιώθει τα πόδια του σαν να έχει κάνει δύο ώρες βάρη! Οι συνθήκες που επικρατούν εκεί είναι από πολύ δύσκολες το χειμώνα έως τραγικές όσο καλοκαιριάζει και πιστέψτε με από τις φωτογραφίες δε μπορείτε να καταλάβετε και πολλά. Στα Χανιά, μόνο ο Γιώργος Γιατρουδάκης προσπαθεί να μας βοηθήσει αλλά τι να κάνει και αυτός και πώς να τα βγάλει πέρα με τους ανθρώπους του δήμου που όπως έχει αποδειχθεί είναι μόνο για το θεαθήναι και την προβολή» τόνισε στο Sportsfeed o Κώστας Παπαμαρκάκης που κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να μπορεί να προπονεί τους αθλητές του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις χειρότερες δυνατές συνθήκες. «Σε μια εποχή που όλοι αναζητούν τον εύκολο δρόμο τα παιδιά της σφυροβολίας πηγαίνουν κόντρα και δε φοβούνται τις δυσκολίες. Κάνουν προπόνηση στον Κλαδισσό ενώ την ίδια ώρα θα μπορούσαν να γυμνάζονται κάπου αλλού σε ανθρώπινες συνθήκες. Νομίζω πως τελικά αυτές οι δύσκολες συνθήκες σμιλεύουν τις ψυχές τους και τους κάνουν καλύτερους και δυνατότερους. Στους αμμόλοφους του Κλαδισού ανδρώθηκε ο Μιχάλης Αναστασάκης όπως και όλοι οι άλλοι πολύ καλοί αθλητές που έχουν βγει κατά καιρούς στη σφύρα στα Χανιά. Δεν πιστεύω πως θα αλλάξει κάτι και το έχω πάρει απόφαση. Εκεί θα δουλεύω όσο μπορώ. Για τους αθλητές είναι φυσιολογικό μεγαλώνοντας να φεύγουν και να ψάχνουν καλύτερες συνθήκες προπόνησης. Ο Αναστασάκης για παράδειγμα, δε μπορούσε να γυμνάζεται εδώ».
Μέσα όμως σε όλες αυτές τις δυσκολίες, υπάρχουν και οι στιγμές που δίνουν δύναμε και κουράγιο στον κόουτς να συνεχίζει τον πολύ δύσκολο αγώνα. «Ευχαριστώ και δοξάζω το Θεό που μου έδωσε τη δυνατότητά και την ευλογία στη διάρκεια των χρόνων που είμαι προπονητής να δουλέψω με παιδιά που ήταν μεγάλα ταλέντα αλλά πάνω απο όλα ήταν αυτό που λέμε καλά παιδιά που τα διέκρινε η σεμνότητα και το ήθος τους».
ΥΓ. Επιτέλους ας γίνει κάτι με το θέμα του Κλαδισού. Είναι άδικο για όλα αυτά τα παιδιά να… τιμωρούνται.